Wildeburg is een driedaagse ontdekkingstocht van dj naar dj, dat non-stop doorgaat. Wie wil kan – als-ie dat fysiek volhoudt – vrijdagmiddag tot zondagnacht van stage naar stage hoppen en zo alsmaar doordansen, en ook op de kampeerplekken tussen de podia door wordt het nooit stil. De regen weet ook van geen ophouden, dus ieder podium wordt zijn eigen eiland boven de blubber waar een ander genre te ontdekken valt. Dit waren de eerste 24 uur van het festival.

Je moet even doorzetten dit weekend, maar dan heb je ook wat. Zondagnacht zal hier de enige echte Marlon Hoffstadt aka DJ Daddy Trance een verrassingssetje komen doen met ‘Club Heart Broken’-boezemvriend Malugi. Het is the talk of Kraggenburg. Al op vrijdagmiddag wordt er door iedereen over dat vraagteken in het blokkenschema na djsweet6teen gepraat, en de meeste mensen hebben het goed geraden. 

Marlon Hoffstadt is op dit moment het gezicht van een tijdperk dat al jaren geleden is ingeluid door Job Jobse, en nog steeds de meest populaire sound van Wildeburg vertegenwoordigt. in 2019 was dat al zo met flinke opstoppingen bij de meest Jobbige Job (Amsterdam kent er snel geteld zo’n zes die draaien, maar deze knalt het hardst) en ook in 2024 is die trancey hardhouse-sound het meest dominant op het modderige dwaal-festival. 

Het achtste stadsdeel van Amsterdam

Wildeburg lijkt wel een extra stadsdeel van Amsterdam op vrijdag, waar zelfs de VanMoof-fietsen uit de achterbakken van auto’s getild worden om zo de schoenen schoon te houden tijdens het ritje naar de ingang van het festival (kikixgoldband groupie, is that you?). Bij ‘mainstage’ De Helling vind je op vrijdag naast de ontelbare uniforms bestaande uit Lack of Guidance-shirts en Versace-brillen de meeste hardhouse en trance, afkomstig van de meest populaire dj’s die deze zomer te bewonderen zijn. Zaterdag zullen Benwal en Berkan V8 nog op dezelfde spot optreden, zondag dus DJ Sweet6teen en Marlon Hoffstadt, en met Narciss en Moody Mehran wil Wildeburg het festival de eerste nacht al naar een piek sturen. 

Jammer alleen van de exorbitante blubberboel. Om bij De Helling te komen moet je allerlei modderige bospaden met Droomvlucht-achtige thema’s doorslingeren en dan maar hopen dat de muziek van Narciss je de weg wijst. Deze Duitser past perfect in het plaatje (en netwerk) van DJ Daddy Trance, maar het is wel een beetje zoeken welke richting de headliner op wil gaan vannacht. Waar DJ HEARTSTRING vorige week op Awakenings nog veel eigen producties met Narciss draaide en daarmee het publiek precies gaf wat-ie wilde, draait de Duitse dj hier jammer genoeg nietszeggende house waar niet veel mensen iets mee lijken te kunnen. 

Moeilijk draaien? Niet op Wildeburg! Op de uitdagende set van Jasmín na, die diep durft te gaan met dubstep en een gekke Charli xcx-edit, lijkt het alsof dj’s op vrijdagavond hebben afgesproken dat ze allemaal iets toegankelijker draaien dan ze op andere festivals zouden doen. Het voelt daardoor een beetje als een soep van geluid, en loopt dan ook stiekem al best vroeg leeg bij De Helling. Pieken doen we morgen wel, moet er gedacht worden.

Moody Mehran mag dat tussen 5.00 en 8.00 uur ‘s ochtends goedmaken met zijn coole mix tussen trance en house, en krijgt met het mega toepasselijke ‘Crying in the Rain’ van Culture Beat de overgebleven massa best prima los. Op elk ander festival zou dit tijdstip de graveyard shift betekenen, maar op Wildeburg moet het een gedroomd tijdslot zijn. De zon komt op en dan zijn euforische, emotionele bangers maar al te goed op z’n plek. De mensen die hier de nacht ingaan hebben zeker een bakje serotonine opengetrokken, maar die collectieve ontlading lijkt er nog niet helemaal in grote golven te komen. Hoe hard de TLM Airlines-ster ook emoties los probeert te peuteren met vakkundig gemixte bangers na bangers, is er alsnog maar een redelijk kleine groep die-hards zich niet laten kisten door het ENORM slechte weer.

EK Uitglijden

Het is natuurlijk ook wel echt een regelrechte ramp, dat terrein. Vorig jaar werd de zondag van Wildeburg al last-minute afgelast door een flinke storm, dit jaar regende het in de weken voor het festival zo hard dat er extra rijplaten, pandagras, vlonders en houtsnippers werden neergelegd. Hoe hard de organisatie ook werkte aan een begaanbaar festival, mocht het voor de vrijdag niet baten. Als dit geen festival maar het EK Uitglijden was geweest, hadden de meeste mensen het ook geloofd. Sommige bezoekers hebben het dan ook maar opgegeven: gewoon op blote voeten de enorme, ijskoude plassen door vannacht om er toch het beste van te maken? Het zal maar moeten, want dwalen doen we samen. 

Wildeburg heeft in tegenstelling tot andere festivals geen enkele vorm van richtingaanwijzing hangen. ‘Waar zijn we?’, vraagt een jongen op Adidas-slippers aan zijn vriend terwijl hij wegzakt in de modder. ‘Ja, gewoon hier’, antwoordt die vriend. Het is dit weekend helemaal niet de bedoeling dat je weet waar je bent. Dwalen zul je. ‘Draai effe je telefoon om, dan klopt die plattegrond wel’, roepen ze elkaar toe terwijl ze andere richtingen op glibberen. Precies de bedoeling, het festival wil dat je op elke stage als een eigen eiland een ander geluid ontdekt. Het enige echte punt van herkenning is een enorme uitgerangeerde helikopter die ergens bij de entree staat, waar je zomaar wel eens drie keer in een rondje voorbij kunt lopen als je op zoek bent naar je favoriete dj. 

Live-ster Mula B

Zo kun je ook tegen het openluchttheater-achtige ‘Wildlive’ aanbotsen, de grootste van drie stages met livemuziek. Het is hier de hele dag gezellig druk. De megaschattig uitziende Chibi Ichigo uit Brussel staat daar keihard te vlammen met haar punky elektro-songs, die sterk afsteken tegen de Tomorrowland-achtige aankleding van het podium. Ze stond hier een week geleden ook tijdens het kleine festivalzusje Wilde Weide en ‘ging toen heel hard’. Vandaag doet ze dat ook, vooral bij de overduidelijk op Underworld’s ‘Born Slippy’ geïnspireerde track ‘HALF 1’. Normaal heeft ze vogue-dansers bij zich, maar ook zonder is het entertainend genoeg om de hele show te blijven plakken. 

De échte ster van de dag is vandaag Mula B, die wil opschieten met zijn show omdat hij maar drie kwartier heeft en het live-podium om middernacht leeg moet zijn. Van tevoren hoorde je mensen zich hardop afvragen of zo’n act als Mula B wel zou passen op dj-festival Wildeburg. Dit gevoel neemt Mula Moes na één nummer al weg; alle guys met vissershoedjes schreeuwen keihard mee. We zien hier het ‘Goldband-effect’, het is zo druk dat er met ellebogen wordt gedrongen om een glimp op te vangen van de rapper, die in hoog tempo de ene na de andere Narcopop-banger op het publiek afvuurt met hele gekke stroboscopen en lasers. Zet die man ook op Lowlands (en dan niet als gast van Goldband!). 
 

Bloedheet en broeierig

Ergens (niemand weet waar) op het terrein staat Cormac in de disco-achtige ‘Achtertuin’ een dj-set neer te zetten alsof-ie op een bloedhete rave in een loods in New York City staat te draaien. Pride Month is misschien voorbij, maar hier heb je twee uur lang het gevoel dat we er nog middenin zitten. Het is sexy en zweterig en mensen geven elkaar op de dansvloer genoeg ruimte om die vibe helemaal te ontdekken. Queer-krachttermen als ‘work’ en ‘body’ komen telkens terug. Goed zijn ook de megakorte shorts van Cormac, waar zelfs Paul Mescal jaloers op zou zijn. Er is geen camera in zicht, zelfs niet als gay-disco-icoon Patrick Cowley’s track ‘Do You Wanna Funk’ iedereen helemaal wild krijgt. Ook KAMMA draait hier vannacht heel pretentieloos, maar elke klap is raak. Donna Summer’s ‘I Feel Love’ heeft helemaal geen trance-edit nodig. Tijdens Cormac’s set schalmen de UK Garage ‘dub-sirens’ ergens door het bos heen, als een soort lokroep voor iedereen die nog net even niet toe is aan trance, maar het liefst in een warme bubbel van herkenning wil blijven. 

De allerbeste vernieuwing van dit jaar is het podium Het Strand, dat dit jaar een ‘sonische hervorming’ heeft gekregen een programma vol Afrikaanse muziek, dancehall en bass. Volg de sirenes en je ziet: het bouncet hier op dit strandje aan het water! EYCEE & CHALÉ laten even zien wat dat betekent: na de bijna gezellige, maar vooral bubbly set van S!RENE werken ze hard om dit open veld als één massa aan het dansen te houden. EYCEE heeft met clubnacht Pardon in Amsterdam ook al een eigen community gecreëerd voor UK sounds, en die mensen zijn vandaag ook naar Wildeburg gekomen. Ze ontvangen die voor Wildeburg nieuwe sound met open armen. Als er dan af en toe vuurballen en lasers over hun hoofden heen schieten tijdens weer zo’n vuige clubbanger, is er geen groots opgezette EDM-drop voor nodig om een kreet van euforie te horen. 

Kikelomo dropt de ene cheeky pop-track naar de andere, waar ze telkens weer mee weg lijkt te komen. Cheesy wordt het niet, komisch wel. Dansen onder een metershoog standbeeld van een vuurspuwende vlieg (?) terwijl je de bubbling remix van Shaggy’s ‘It Wasn’t Me’ hoort is natuurlijk ook dom en vet. Wie eerdere sets van deze artiesten heeft gehoord, zal weten dat ze iets minder breaky garage en iets meer feestelijke hardhouse draaien, maar dat past natuurlijk ook helemaal bij deze editie van Wildeburg, waar we liever knallen dan vallen.