Grasnapolsky focust primair op Nederlands talent, maar heeft ook een uitstekend neusje voor Belgische uitblinkers. Vorig jaar stonden The Haunted Youth en Lander & Adriaan hier nog, in 2020 speelde de Vlaams-Russische Chibi Ichigo al op een meer bescheiden slot, dit jaar is ze gepromoveerd tot headliner van de zaterdag. Tijdens het Song van het Jaar-festival liet ze haar uitzonderlijke show al zien, dit keer zijn haar twee sexy geklede mannelijke dansers nog uitbundiger en is de show nog explosiever. Bewapend met een lach van oor tot oor begint ze aan het euforische nummer ‘Half 1’, en Grasnapolsky weet niet hoe snel te beginnen met dansen. Wat volgt is een perfect georganiseerde chaos vol trancey house, breakbeats en happy hardcore. Totale mayhem bij het liedje ‘Energie’ – dat ze schreef met Sophie Straat –, waar de ene na de andere feestneus begint te crowdsurfen.
In Scheemda, in de zalen van Fabriek de Toekomst, gaven de artiesten van Grasnapolsky alles om zich van hun beste kant te laten zien. Het festival in Oost-Groningen legt de focus op opkomend talent in de Nederlandse indie-hoek, met uitstapjes naar België. Dit is onze top tien van afgelopen weekend.
Chibi Ichigo
Keenan Mundane
Grasnapolsky is een indie-festival waar je vooral ingetogen bands zult aantreffen. Keenan Mundane valt dus meteen op, als een van de weinige hiphopacts op de line-up. In een ver verleden kenden we hem al als gitarist van indierockact TAPE TOY, afgelopen Popronde-seizoen maakte hij het land onveilig met alternatieve, punky hiphop, met niets dan microfoon en sampler. Op Grasnapolsky heeft hij voor het eerst een livedrummer mee. En hij heeft dan wel een overhemd met het gezicht van Bob Marley aan, maar de rapper en producer is hier duidelijk met een minder vredelievend doel: hij wil chaos en energie zien! Hij spit vlekkeloos en zonder backing track zijn tongbrekende bars naar het publiek, die nog niet mee kunnen rappen, maar zeker elk woord meevoelen. De Leidse artiest begint met een paar boom-bap nummers waaronder het rauwe ‘Worm Jerry’. Zodra het publiek echt loskomt, staat de rapper zichzelf toe steeds meer te experimenteren. We duiken van een van een piratenlied gesampled trapnummer plotseling in een punk nummer a la Slowthai. Een absoluut hoogtepunt is de amen-break/hiphop banger ‘BLACK ENOUGH?!’. Het Verzendlokaal ontploft in een bom van gemoedelijke chaos en het publiek – juist ook de dertigers en veertigers! – beukt onbehouwen op elkaar in.
Personal Trainer
Grote headliner van de vrijdag is het Amsterdamse indierockzevental Personal Trainer. Hun debuutalbum Big Love Blanket, vol catchy gitaarliedjes, ontving een internationale sterrenregen en vervolgens werd de band getekend op het grote Britse label Bella Union. Waar ze meteen debuteerden met een complexe 9 minuten durende track a la Black Country, New Road. Daar trappen ze vanavond meteen mee af, en vanaf minuut één is duidelijk dat frontman Willem Smit er zin in heeft. Hij geeft alles, staat grappend op het podium en wanneer hij een heel nummer de longen uit zijn lijf staat te brullen, raakt het publiek door het dolle van plezier en bewondering. Iedereen danst en mosht alsof het hun lieve lust is. Maar ook met de ballads weet Smit te raken, met vele waterige ogen tot gevolg. Opmerkelijk: hoewel drummer Kick Kluiving net uit de band was gestapt om zich te focussen op zijn soloprojecten Teddy’s Hit en Parker Fans, zit hij nu toch weer achter het drumstel omdat de nieuwe drummer toevallig niet kon.
Droom Dit
Een jaar geleden was Sam de Laat, frontpersoon van Droom Dit, zelf nog bezoeker op Grasnapolsky. Hun leven zag er toen nog een stuk somberder uit, vertelt hen na het eerste nummer. Hen laat weten hoe dankbaar hen om hier gezond terug te keren. En kijk nu dan: Droom Dit tourde zich een slag in de rondte op de Popronde en speelde twee maanden geleden de sterren van de hemel op Noorderslag. De Laat ziet er vandaag stijlvol uit, in een zwart pak met daaronder een wit gaas-hemd en witte oogschaduw geeft hen meteen alles wat hen heeft. Tijdens ‘Laatste Traan’ doet hen het masker uit de videoclip op, en tijdens het laatste nummer springt Sam in het publiek. Sommige mensen steken hun handen naar Sam uit, als of ze hen willen aanraken en daarmee ook even deel willen uitmaken van het emotie-spektakel dat Droom Dit de Kartonbaan weet te brengen.
Sarah Julia
Een perfect moment op de zondagmiddag: de 45 minuten die het klassiek geklede kwartet Sarah Julia ons geeft in het Verzendlokaal. De folky singersongwriterliedjes van de zusjes Sarah en Julia Nauta (vroeger vooral bekend als actrices) doen menig kater verzachten, en het publiek laat zich dromerig glimlachend meevoeren in het creatieve universum van het Amsterdamse kwartet. Het viertal, live ondersteund door een drummer, ging meerdere keren viraal met Phoebe Bridgers- en Boygenius-covers op Instagram, en het is dan ook geen verrassing dat hun eigen muziek daar best op lijkt, met veel ruimte voor akoestische gitaartokkeltjes, mandoline en samenzang. De meeste van de nummers die ze spelen zijn nog niet uitgebracht, maar het duo kondigt aan dat ze een debuut EP uitbrengen op 10 april.
Maria Iskariot
De Vlaamse punkband Maria Iskariot heeft onlangs een krachtige entree gemaakt bij het label Burning Fik, het label van o.a. populaire protest-punkband Hang Youth. Maar waar Hang Youth eigenlijk best toegankelijk en poppy klinkt voor een punkband, voelt de muziek van het Vlaamse viertal rauwer en persoonlijker. De frontvrouw is een ware krachtcentrale op het podium, met haar schreeuwende vocalen stookt ze het publiek op tot een verhitte moshmachine.
Morpheus
Morpheus zegt maar eens hoe belangrijk hij het vindt dat kleinschalige festivals als Grasnapolsky bestaan, om minder bekende of beginnende artiesten ook een podium te bieden. Zo kon ook hijzelf doorgroeien van aanstormend talent – vroeg op de middag in 2023 op het tweede podium – tot mainstage-headliner op de zondag. Het zal voor het eerst zijn dat hij zo’n groot festival afsluit, hoewel hij vaker op grote podia stond als voorprogramma van Thomas Azier, Naaz en Kovacs. Hij doet een klein beetje aan Nick Cave denken in het mooie zwarte pak dat hij vanavond aan heeft, en zijn strak achterover gekamde haar. Het komt overeen met het duister van zijn melancholische én romantische muziek, die ook wel wat aan Tamino doet denken (nog zo’n talent dat zeven jaar geleden via Grasnapolsky een groter podium kreeg). In het publiek staan dan ook veel stelletjes die elkaar vasthouden terwijl ze elk woord meezingen. Hoewel de zanger met elk nummer weet te raken, steekt het nummer ‘The Sunrise’ met kop en schouders boven de rest uit. Zijn prachtige rauwe stem lijkt live nog een extra dimensie aan het nummer toe te voegen.
Hiqpy
Zou Hiqpy z’n dag niet hebben? De van oorsprong Haarlemse band speelt vandaag wat afstandelijk, er is weinig tot geen interactie met het publiek. Op de Popronde zagen we de band weleens feller, maar ook nu klinkt hun dreigende en toch ook catchy shoegaze/rock prachtig.
Donna Blue
Donna Blue heeft wat te vieren op de vrijdag van Grasnapolsky: hun tweede album Into The Realm Of Love is vandáág verschenen! Het Utrechtse duo van Danique van Kesteren en Bart van Dalen focust dus op nieuw werk: dreampop die flirt met de sixties en seventies (het duet ‘Aphrodite’ doet ontzettend aan Nancy Sinatra en Lee Hazlewood denken!) en soms ook wel tegen het werk van Lana Del Rey aan schuurt. Dromerige muziek dus, maar toch swingt het behoorlijk de pan uit. De muzikanten op het podium, maar zeker ook vooraan. En oudje ‘Sunset BLVD’ wordt zelfs uit volle borst meegezongen.
The Homesick
De muziek van The Homesick is vrij drastisch van geluid veranderd na hun tweede album The Great Exercise, een postpunkplaat op het grote Sub Pop-label waarmee ze ook Amerika probeerden te veroveren. Waar de band dreef op gitaren, klinkt de band nu psychedelischer (een beetje zoals Animal Collective) en wordt er meer gebruik gemaakt van synths. Ze staan vrijdagavond in een vol Verzendlokaal en zodra ze het dubby nummer ‘Trois’ inzetten, raakt het publiek in trance. Elk nummer is minstens zo energiek als het nummer ervoor, en de band leidt het optreden dan ook tot een ontzettend bevredigend einde met het nummer ‘Male Bonding’.