B.O.T.A.: underground househit infiltreert de hitlijsten B.O.T.A.: underground househit infiltreert de hitlijsten

'Do you wanna dance, baby?' Daar is-ie weer, die oorwurm van een hook, zo cheeky als een kushandje. Het is zaterdag 9 september, twintig over drie 's middags, en we staan hier op Draaimolen, een smaakvol dancefestival in de Tilburgse bossen. Dit is een liefhebbersfestival, een mekka voor dansvloervreters die openstaan voor de vele genres, subgenres en microgenres van de dance. Om maar te zeggen: een wereldje dat nauwelijks verder kan liggen van de Top 40. Hitjes. Echte mainstream pop. En toch, echt waar, 'B.O.T.A. (Baddest Of Them All)' lijkt die werelden te overbruggen. Op het moment dat de track door de speakers van de Draaimolen mainstage schalt? Op datzelfde moment prijkt-ie bovenaan de Britse charts, als bona fide nummer 1 hit (één plekje boven David Guetta, moet je nagaan).

Des te weirder als je bedenkt Eliza Rose en Interplanetary Criminal twee behoorlijk underground dj’s/producers zijn uit de Britse clubscene. Zij werkte tot voor kort in een platenzaak, heeft een RinseFM-show en runt een labeltje voor groovy houseplaten, hij bracht een sloot coole releases uit vol (speed)garage, 2-step en bassline op niche labels als Kalahari Oyster Cult, garagelabel TimeIsNow en zijn eigen ATW Records. Dat uitgerekend hún track de 61 miljoen aantikt op Spotify? Met chartnoteringen van Nederland (19) tot aan Australië (7), Letland (10), Estland (4) en Litouwen (3)? 'Dat slaat heeeeelemaal nergens op,' schatert Zachary Bruce (28) alias Interplanetary Criminal aan de telefoon. ‘Een mainstream hit? Als underground artiest houd je dat überhaupt niet voor mogelijk. Laatst liep ik door het stadcentrum toen ik iets vanuit een kledingwinkel hoorde. HUH, is dat mijn track?! De winkelier stond te kijken: waarom staat die gast zo door het raam te staren? M’n vrienden sturen nog steeds video’s als ze hem horen in een winkel of de supermarkt, het blijft bizar. Niemand had ooit gedacht dat zo’n track een hit zou worden.’

Inderdaad, ‘B.O.T.A. (Baddest Of Them All)’ is niet wat je zou verwachten bij een Top 40 dancehit. Het is subtiel, het is housey, met een snufje UK garage. Eliza en Zac volgden elkaar al een tijdje, vertelt hij, toen ze hem een DM stuurde: hey, wil je eens samenwerken? Van het een kwam het ander, met die sample was de instrumental zo gepiept, zij deed de de vocal, voilà, in juni kwam het uit. En toen? Toen explodeerde de track op Glastonbury onder de vleugels van dj's als Shanti Celeste, Call Super en Peach. Ging keihard viral op TikTok. Kwam toen binnen in de Britse hitlijsten. Eerst op nummer 96, vervolgens keek Zac verbijsterd toe hoe de track steeg. En steeg. En steeg! 'Iedere vrijdag legde ik alles stil om de charts live op de radio te volgen. En toen de nummer 1 werd aangekondigd? ‘Ik had niet gedacht dat het me zoveel zou uitmaken, maar… géén idee wat me overkwam, maar ik heb wel een traantje gelaten. Nog steeds kan ik de situatie niet processen, misschien dat ik over een jaar denk: oooooh ja, dat was echt bijzonder.’

Waarom die track zo opblies? Daar heeft Zac wel een verklaring voor. ‘Het is pure nostalgie in de UK. Toen ik opgroeide stonden de charts vol met UK garage: klassiekers als ‘Flowers’ en The Architechs. Een nummer als ‘Baby Cakes’ hoorde je overal, ik weet nog dat ik bij de BBC muziekvideo’s zat te checken en die OM HET NUMMER werd gedraaid, zo vaak werd het aangevraagd, en I was luvin' it. Voor tieners is het iets dat hun ouders luisterden, maar in mijn scene is dit al jaren dé sound.’

Zelf raakte hij tien jaar geleden verslingerd aan clubmuziek. Zijn thuisstad Bolton, een piepklein stadje dichtbij Manchester, had net een eigen, piepkleine club gekregen. Daar openden dj’s Joy Orbison, de Hessle Audio-kliek, Dusky en Shadow Child hem de ogen. Zijn eerste liefde? UK bass en future garage. ‘Die onheilspellende muziek! De wobbelende bassen! Die garage-shuffle! Ik was hooked.’

Zo begon-ie zelf te draaien en te produceren, switchte z’n sound naar lofi house in de hoek van Mall Grab en DJ Boring, maar dat ging zoals het gaat. ‘De lofi scene was aan het uitsterven, het dj-ding kwam niet echt van het grond. Tja, wat toen? Ik weet nog dat ik een week garagetunes ging maken, gewoon voor de lol. Na een week had ik er tien, ik gooide ze op Soundcloud, opeens werden ze opgepikt en had ik m’n eerste release ooit te pakken.’ Dat was in 2019, en heel eerlijk? Eigenlijk kwam die lockdown wel lekker uit. ‘Opeens kon ik non-stop muziek te produceren. Muziekplatform Bandcamp deed Bandcamp Friday: je zette nieuwe muziek op het platform, en Bandcamp nam géén fee, dus als artiest ving je 100 procent van de inkomsten. Dat heb ik toen maanden gedaan: thuis tunes schrijven.’