Voor sommige toeschouwers is de show van Sevdaliza te zwaar. Het is natuurlijk ook geen makkelijke kost. Helemaal als de zangeres de autotune even vol aanzet, vindt in het publiek een schifting plaats. Op momenten roept Sevdaliza dan ook even om de handjes in de lucht. Hoe dan ook: blijven loont, tot de finale waarin de frontvrouw alle bloemen lostrekt. Toch zat De Dans al voorin de set. Terwijl de drumstokken blijven neerdalen danst Gil Gomes Leal als een vallende sidderaal.
Met een sterk bezette zondag sluit Lowlands af. De slotdag begon al wonderschoon rond het middaguur met singer-songwriter Marlon Williams en die lijn werd een half etmaal lang aardig doorgetrokken. Toppers tussen de vele uitschieters waren een opmerkelijke Kortrijkse doom-act, een Pulitzer Prijs-winnaar, een Amerikaanse punkoma, een Nieuwegeinse alleskunner en een alsmaar rijzende Nederlands-Iraanse ster, die ook een hele spannende choreografie op de mat legde. Tijd om de balans op te maken van de derde festivaldag in deze Top 5.
Wie het over extreme metal heeft, is vaak geneigd om in duistere gemeenplaatsen te praten. De duivel die je in eigenste persoon naar de diepste poorten van de hel sleept, de klank van rottend vlees (hoe dat ook moge klinken), gitzwarte nachtmerries over het einde van de wereld, dat werk. Dat zou je bij Amenra ook kunnen doen, maar dan mis je toch echt de essentie van de groep uit Kortrijk die in de afgelopen twee decennia een unieke plek in het heavy genre wist te veroveren.
Denk je eens in: je hebt het zaterdagnacht iets te bont gemaakt. Zeg maar gerust, je kop lijkt eraf geschroefd. Een paar blikjes bier toen je nog dorst had, halverwege de avond krijg je een fles wodka in je handen geduwd, vervolgens sta je met je shirt zwaaiend in de Adonis te dansen op de Pet Shop Boys en door pure overmacht drink je nog wat onnodige biertjes in de 24-uurstent. Nou, dan snap je vast wel hoe je je zondag voelt. En dan komt zo’n Spinvisshow keihard binnen.
Meer Lowlands 2018?
Volg Lowlands via ons dossier.