LL18: Richie Hawtin daagt zichzelf uit
Legendarische dj kan het ook live
Richie Hawtin op een festival blijft toch altijd een ding. De techno-dj heeft iets waardoor je toch altijd op zijn minst een beetje nieuwsgierig bent. Ook al doet ie al jaren hetzelfde. Nu op Lowlands gaat hij wat anders doen dan normaal. Live, in een spagaat tussen twee tafels. Nog meer reden om nieuwsgierig te zijn.
Zelden ziet een liveset er echt leuk uit, zonder dat het voelt als interessantdoenerij. Het wordt al snel opgeleukt door camera’s die de artiest op de vingers kijken. ‘Ah, zo dat knopje. Heel knap.’ Bij Hawtin zie je dankzij de enorme berg effecten precies niks. Hij wordt dan wel vanuit alle hoeken gefilmd, maar de ene keer is het pixelig, dan draait het beeld weer om hem heen, dan komt er een heel grid over die pulserend alles vervormd. Ondertussen wordt hij perfect uitgelicht. Een rookmachine naast hem pompt het podium vol rook, wijdbeens staat hij tussen twee tafels non-stop te programmeren en te loopen. Zijn silhouette steekt scherp af tegen de schijnwerpers achter hem. Zijn eeuwige pony verraadt dat hij het is.
Dat het er lekker uitziet helpt natuurlijk, maar Hawtin laat vooral muzikaal weer zien waarom hij al 25 jaar zo’n grote naam is. Constant heb je het gevoel dat er iets kan gebeuren. Een sonar galmt waakzaam, een kale snare ratelt plots wat feller, een kick duikt op. En net als je denkt dat het plankgas rechtdoor gaat, laat hij drie verdiepingen lager het onheilspellend donderen. Alsof er diep onder de Bravo een nog grover feest gaande is. Het helpt zelfs dat het af en toe mis gaat en er abrupt een laag ingeschoven wordt. Het maakt duidelijk hoe hij zichzelf uitdaagt en pusht.
HET MOMENT
Halverwege heeft iemand een goed idee. Een meterslang afzetlint over het publiek te trekken, dat is leuk. Helemaal terwijl je je tegelijk vermaakt met een vishengel met een banaan aan de haak.
Volg Lowlands via ons dossier.