LL18: Lowlands wordt bekeerd tot de kerk van Amenra

Wie het over extreme metal heeft, is vaak geneigd om in duistere gemeenplaatsen te praten. De duivel die je in eigenste persoon naar de diepste poorten van de hel sleept, de klank van rottend vlees (hoe dat ook moge klinken), gitzwarte nachtmerries over het einde van de wereld, dat werk. Dat zou je bij Amenra ook kunnen doen, maar dan mis je toch echt de essentie van de groep uit Kortrijk die in de afgelopen twee decennia een unieke plek in het heavy genre wist te veroveren.

Kijk maar eens hoe ze opkomen, op zondagmiddag in de India. Bijna sacraal tikt frontman Colin van Eeckhout op een koebel, alsof hij een kerkdienst inleidt. Luister naar de tussenpozen waar de feedback uitblijft en Van Eeckhout in zijn kopstem neuriet in het Frans. Zelfs in de zwaarste riffs zit zoveel rust en schoonheid besloten, en de feedback galmt met de complexiteit van de meest majestueuze kathedraal.

Ja, natuurlijk is Amenra een band van extremen. Er zijn de verhalen hoe Van Eeckhout zichzelf aan vleeshaken ophing om de pijngrens op te zoeken tijdens de laatste albumpresentatie. De omgekeerde dubbele galg die op zijn rug tevoorschijn komt wanneer hij zijn shirt uittrekt, een constante reminder aan de eindigheid van alles. Tegelijkertijd is deze show constant bloedstollend mooi, zo mooi dat je er tranen van in je ogen kunt krijgen.

HET MOMENT:
‘SLAYERRRRRR!’ Ja, dan doet het nogal pijn dat een stel boeren begint te brullen. Je snapt zo waarom de band eigenlijk nooit eerder op ‘pop’-festivals in Nederland heeft gespeeld: je moet een speld kunnen horen vallen tijdens de stiltes, niet het gebonk van de tent verderop of het geroezemoes van toevallige pasanten. Maar er zijn heel wat Amenra-adepten in de tent die hun shirts met trots dragen en de pijn van Van Eeckhout honderd procent invoelen, en heel wat mensen die zich nu laten bekeren tot de kerk van Amenra.

Kijk deze show hier terug en lees meer Lowlands na via ons dossier.