Paul McCartney
Zeker als het op headliners aankomt, zien we toch het allerliefst een act komen die nog nooit eerder op Pinkpop speelde. Nog liever een act die zelfs nog helemaal geen Nederlands festival aandeed. Paul McCartney bijvoorbeeld. In navolging van Springsteen en The Stones gaat nu eindelijk ook de oud-Beatle voor de bijl. Al in 2013 haalde Smeets hem bijna, en vorig jaar werd hij nog gekieteld toen Foo Fighters op het laatste moment uitviel. McCartney speelde toen vlak voor Pinkpop in de Ziggo Dome, met lyrische reacties als gevolg. Nu maar hopen dat ze hem het terrein op laten.

Kygo
Na de verrassende boeking van Avicii vorig jaar op Pinkpop is de Noor Kygo eigenlijk een hele logische opvolger. Net als zijn Zweedse collega heeft Kygo een neusje voor de cross-over. Wij kennen hem in eerste instantie vooral van zijn remix van Seinabo Sey, maar producties onder eigen naam als Firestone en Stole The Show hebben wereldwijd de toon gezet. Luister maar eens naar die plaat van Lil Kleine die momenteel alle records verpulvert, en je hoort overduidelijk Kygo’s luchtige tropical house sound, met van die synths die als fluiten klinken en dansbare maar niet al te heavy beats. Net als Avicii is Kygo trouwens meer een studio-producer dan een ambachtelijke dj, dus verwacht vooral hits. Lees hier het 3voor12-interview met Kygo.

Lionel Richie
Hello? Adele toch? Nou, nee, Lionel Richie was er eerst, met zijn iconische ballade. Niet cool genoeg? Check dan dit slimme sample van Kompakt-artiest The Field maar eens. Hoe dan ook: Lionel laat zich niet zomaar wegvagen door een soulzangeresje uit Engeland. Eerder deze maand nog werd hij uitgebreid geëerd door de Grammy’s, waar hij uitgeroepen werd tot MusiCare Person Of The Year, en aan de impact van zijn carriere twijfelt eigenlijk niemand, van The Commodores tot zijn grote solohits in de jaren tachtig. Toch is hij een zeer opvallende boeking voor Pinkpop, dat qua popverleden doorgaans put uit de rockhistorie, met acts als The Cure, Bruce Springsteen en dit jaar Paul McCartney. Laat dit een succes worden en de poorten open gaan voor Stevie Wonder. 

Nothing But Thieves
Pinkpop heeft er de laatste jaren een handje van aan de onderkant van de poster acts te boeken die er eigenlijk niet veel te zoeken hebben. Maar als er een nieuwe naam is waar je wel wat van mag verwachten, is het Nothing But Thieves, een band die al heel wat airplay op zak heeft en op Eurosonic al liet zien een gevarieerd publiek aan te spreken, van mannelijke rockers tot meezingende meisjes. Qua sound zit het ergens tussen Muse en Imagine Dragons, met jongens-achtige vocals. Op gitaar-gebied is ook Bring Me The Horizon een veelzeggende keuze: die band brak afgelopen jaar door naar een breder publiek. In de categorie hard work pays off: de Belgen van Balthazar speelden al op zo’n beetje elk festival, maar nu staan ze eindelijk tussen de grote jongens op Pinkpop.

Sevn Alias & Broederliefde
Vorig jaar stonden in de vierde tent zomaar ineens rappers Adje en Jebroer geprogrammeerd, samen met dj’s Waxfiend & Prima. Dat experiment is kennelijk bevallen, want dit jaar staan die twee er weer, maar dan met rappers Sevn Alias en Broederliefde. Sevn was begin dit jaar al uitgeroepen tot 12 van 3voor12, en hij viel op Noorderslag op met een super krachtige performance, terwijl het Rotterdamse Broederliefde op internet een groot jong publiek trekt met luchtige poprap met een Kaapverdiaans tintje. 3voor12 sprak Broederliefde al eens uitgebreid.

Noisia
Verdomd, onze Groningse vrienden van Noisia. Die zagen we niet aankomen. Niet dat ze zo’n tent op Pinkpop niet plat kunnen draaien. Het collectief is al jaren toonaangevend in de internationale drum ’n bass scene en bepaald niet bang buiten de lijntjes van het genre te kleuren. Dat resulteerde onder andere in een eigenwijs album Split The Atom, dat alweer uit 2010 stamt. Daarna kwam alleen nog maar losse releases uit, dus misschien is deze Pinkpop-gig wel een mooie aanleiding voor een nieuw meesterstuk?

Doe Maar
En Doe Maar dus, de Nederpop-legende die maar geen genoeg kan krijgen van de reunie-optredens. En het publiek kennelijk ook niet, want de reggae-pop van Vrienten en Jansz blijkt de tand des tijds een stuk beter doorstaan te hebben dan andere Nederlandse Pinkpop-helden van weleer. En dat terwijl een deel van het publiek destijds in 1982 en 1983 helemaal niet zat te wachten op de Nederlandstalige hits van Doe Maar. De band werd bij een van hun optredens zelfs bekogeld met appels. Ach, dat waren nog eens tijden, toen alternatieve popmuziek nog iets sektarisch had. Lees hier alles over Doe Maar's Pinkpop-verleden, en hier een interview met Henny Vrienten van twee jaar terug.

Parquet Courts
Zonder meer de meest stekelige band van deze editie is postpunk-band Parquet Courts, een hippe band uit New York die we al op fijnproeversfestivals als ITGWO, Le Guess Who en Down The Rabbit Hole langs zagen komen. De afgelopen jaren bracht de band stilletjes behoorlijk veel werk uit dat varieerde van super catchy tot te moeilijk om lekker naar te luisteren. Live zijn ze net zo grillig: de ene keer in zichzelf gekeerd, de andere keer super meeslepend. Laten we hopen op een goede dag. Hier vind je een oude Album van de Week recensie over Parquet Courts.

Slaves
“Binnen één minuut een kolkende pit, binnen twee nat van het rondvliegende bier en binnen drie de eerste crowdsurfer: in de kleinste tent van Lowlands is het zweten vandaag, zo bewijst Brits punkrockduo Slaves al halverwege de middag.” Aldus 3voor12-redacteur Timo Pisart over Slaves op Lowlands, waar ze op het kleinste podium stonden. Dat zal op Pinkpop ook het geval zijn. Absoluut een tijdslot waar je moet zijn om iets opwindends en nieuws te zien deze editie. 

St Paul & The Broken Bones
Je hebt van die bands die live veel beter zijn dan op plaat. Neem St Paul & The Broken Bones, toch een beetje de zoveelste retro soulband. Op de foto’s ziet die St Paul er ook nog eens een beetje dikkig uit, en niet al te hip. Maar wie de band al eens live zag - bijvoorbeeld op ITGWO of BKS - weet dat de band echt van het podium af knalt en mensen hoogstpersoonlijk over de streep trekt.