Azymuth
Vorig jaar maakte Dekmantel een stap door twee openingsconcerten in het Muziekgebouw te programmeren op de donderdag voor het festival in het Amsterdamse Bos. Dit jaar doen ze er een schep bovenop: twaalf openingsshows en een conferentie, op vier locaties rond het IJ. Als je geen zin hebt om met een bootje heen en weer te gaan, zouden wij ons geld zetten op Azymuth. Het legendarische Braziliaanse trio maakt, in wisselende bezetting, al ruim veertig jaar jazzfunk, van het type dat steeds meer opduikt in dj-sets. Festivalbaas Thomas Martojo tipte in zijn DJ Shortlist de track ‘Morning’ van hun debuutalbum. 

Ben Frost
Je kan je festival vrijdag gezellig beginnen. Misschien bij Harvey, cocktail erbij, lekker dansen met vrienden. Maar je kan je ook in een tunnel van totale ongezelligheid storten bij Ben Frost, een van de boekingen waarmee Dekmantel zich echt onderscheidt van andere festivals. Inktzwarte muren van noise, blaffende honden, huilende wolven. Alles zo verschroeiend hard en vaak naargeestig, dat je je afvraagt hoe het tegelijk zo ongelooflijk mooi kan zijn. Niet de makkelijkste start, wel een die je ongetwijfeld bijblijft.

Theo Parrish b2b Marcellus Pittman
De helft van dj-supergroep The Three Chairs krijgt vrijdag vijf uur lang carte blanche op het Selectors podium. De twee artiesten uit Detroit duiken ongetwijfeld diep de platenkoffers voor stoffige funk, obscure disco-edits en alles wat tussen dat en house in zit. Wellicht komt Moodyman, die een paar uur eerder draait, als Three Chairs-lid ook nog even buurten bij zijn vrienden. 

Black Madonna
Black Madonna is al anderhalf jaar bezig met een zegetocht in Nederland. Overal waar ze komt, krijgt de dj uit Chicago nieuwe fans. Of het nou met volle house is, stevige techno of eigen producties als haar recente Robyn-remix (en aankomende Tiga remix): op een of andere manier lijkt ze altijd meer te halen uit haar platen dan de som der delen. 

Lena Willikens
De Duitse Willikens begon ooit als uitsmijter bij de legendarische cultclub Salon des Amateurs, werkte zich via bardiensten op en begon uiteindelijk zo haar dj-carrière. De invloed van die club is duidelijk: ze lijkt altijd op zoek naar nieuwe hoeken, andere geluiden. Zelden draait ze standaard bangers, veel vaker tracks die je nog zelden hoorde op een dansvloer. Kraut, space, krakende lo-fi techno, noem maar op. Spannend in welke hoek ze het zaterdag zoekt. 

Africaine 808
Het Duitse duo Africaine 808 maakte begin dit jaar haast onopgemerkt een van de betere elektronische platen van het jaar. Met samples en invloeden uit West-Afrika, house, dan weer een smoothe r&b-track, vaak met de kille ratels uit de bekende drumcomputer waar ze zich naar vernoemden. Geen idee hoe ze dat zondag allemaal live gaan doen, wellicht schakelen ze nog flink wat op.

Voiski
Fransman Luc Kheradmand heeft nogal wat alliassen en projecten, maar zondag staat hij als Voiski op de planken in de UFO-tent. Springerige 303’s, flink ongemakkelijke synths en een constante dreiging alsof het elk moment compleet uit de bocht kan vliegen. Vrij serieus allemaal, maar er zit toch ook nog een laag humor in zijn producties verstopt. Lees hier het interview waar hij verder daarop in gaat.

Marcel Dettman
Er zijn tig manieren om je festival te eindigen, maar waarom niet bij het kleinste podium met misschien wel de grootste naam: Marcel Dettman in de Boiler Room. De Berghain-beul staat in Nederland vaak in grote donkere zalen die het effect van zijn nietsontziende techno alleen maar versterken. Maar hoe pakt het eigenlijk uit als hij buiten op het kleinste podium zijn werk mag doen? Wordt het dan nog heftiger, of gaat hij het helemaal anders doen?

Optimo
Ja, na Dettman nog door? Zou je dat nou wel doen? Oké, zelf weten. Het hele weekend is er eigenlijk nog een tweede Dekmantel Festival, ’s nachts in de Melkweg. Officieel de afterparty, maar in de praktijk een volwaardig programma met alweer enorm goede namen. Als aller, allerlaatste act staat daar Optimo. Het duo dat het voor elkaar krijgt ‘Sound of Silence’ in een jungle mix te gooien, ‘Smalltown Boy’ keer op keer weer die lading mee te geven, en Nina Simone’s ‘Feeling Good’ compleet vanzelfsprekend te laten samensmelten met kurkdroge techno. Het blijft een klein wonder hoe ze dat altijd weer voor elkaar krijgen.