De zondagnacht van Lowlands: suboptimaal, maar Joost van Bellen flikt het andermaal

Met Ganz, Tsepo, DJ Tennis, Optimo, Boys Noize en Baauer

Tekst & foto's: Rene Passet ,

Gaan we vanavond tot het gaatje of stappen we na Tame Impala in de auto? Die vraag stellen duizenden Lowlandsgangers zich op zondagmiddag, terwijl ze met een schuin oog op hun mobieltje kijken. Daar verklapt buienradar dat er in de loop van de avond allerlei narigheid richting de polder zal drijven. Ach, misschien valt het mee. Bovendien hoort het er een beetje bij: regen op de slotdag van Lowlands.

Wie besluit te blijven, gaat een mooie nacht tegemoet. In de intieme X-Ray staan Tsepo, DJ Tennis en Optimo op de rol terwijl de Bravo met o.a. Boys Noize, Baauer en Ganz verdacht veel lijkt op een avondje Rauw in de polder. Joost van Bellen zal straks dan ook als nachtportier de deur dicht doen.

Zover is het nog lang niet. Grimebaas Skepta heeft zojuist de X-Ray in opperste verwarring achtergelaten. Na twintig fantastische minuten (inclusief talloze rewinds, circle pits en crowdsurfers) verdwijnt de Londense rapper van het podium om niet meer terug te komen. Boven het imposante hoofd van dj Tsepo - die in de coulissen staat te wachten op zijn beurt - zie je een virtueel vraagteken verschijnen. “Mag ik al?”

Bravoure
Tsepo is gretig. Je vindt het uit de kluiten gewassen talent met Zuid-Afrikaans bloed en een imposante afro vrijwel ieder weekend ergens in de hoofdstad achter een mengpaneel en hij is een vaste waarde op de feesten van Straf_werk, sinds zijn thuishonk Trouw de deuren sloot. Ook is Tsepo ingelijfd door het Utrechtse platenlabel SoHaSo, leverancier van elegante, smaakvolle techno. Kortom: hier staat een knul op het punt van doorbreken.

Het eerste halfuur van zijn set lijkt Tsepo even zoekende, net als het publiek dat zojuist massaal uit de grote concerttenten komt gerold. Hij draait met iets meer punch en bravoure dan normaal, maar om het vlammetje aan te wakkeren zijn toch platen als Gala’s 'Freed From Desire' en Basement Jaxx’ 'Fly Life' nodig. Tsepo heeft tenslotte maar een uurtje. Tegen middernacht staat de X-Ray echter vol lachende mensen en durft de Amsterdammer het aan om met Fleetwood Mac af te sluiten. “I wanna be with you everyWHERRRRE”, klinkt het uit tientallen kelen.

Ouders present
Ook in de Bravotent moet het feestje nog beginnen. Opener Ganz werd afgelopen week pas gebeld of hij op Lowlands wilde draaien, nadat de Franse basproducer STWO afzegde. Hij wordt nauwelijks gemist, want de energieke Amsterdammer draait geweldig. Binnen vijf minuten komen hiphop met heliumstemmetjes, lome reggae en zijn eigen remix voor Alison Wonderland voorbij. Nog even en het elastiekje rond zijn haarknotje schiet richting plafond, zo hard staat Ganz op zijn eigen set te springen. Zijn ouders zien het vanaf de zijkant glunderend aan.

Wie DJ Tennis in de X-Ray wil zien, wordt nat. Want de goed gevulde wolken hebben de polder bereikt . Half lopend, half rennend passeer je onderweg de Hacienda. Een gesponsorde club waar het dunne geluidsvolume voorkomt dat je naar binnen wilt om daar verder te feesten. Ook al staan er dj’s als Vic Crezée en Jeff Solo.

Psychedelisch laagje
Tennis dus. Alias Manfredi Romano. Ooit semi professioneel tennisspeler, later promotor van onder meer Björk en Tale of Us en tegenwoordig vooral dj. De Italiaanse baardman is geen man van climaxen. Hij draait steady puike platen, house met een psychedelisch laagje waarmee zijn label Life & Death al een paar jaar furore maakt. Ook The Field’s eindeloze tripplaat Over The Ice en een (mij) onbekende Trentemøller-remix komen voorbij. Het is veelzeggend dat de mannen van The Love Triangle de gehele set van Tennis vooraan met blije gezichten staan te dansen, na hun zegetocht van gisteren. Voor kwaliteit blijf je graag hangen.

Ondertussen komt de regen met bakken uit de hemel. Mensen vluchten de dampende Bravo in, waar de tent op ontploffen staat dankzij Boys Noize en Baauer. Het Duits/Amerikaanse bondgenootschap heeft het woord ‘subtiel’ jaren geleden uit hun woordenboek geschrapt, maar de mannen schrijven ‘effectief’ daarentegen met hoofdletters. Vanuit de tent zie je twee petjes ritmisch op en neer deinen, waarbij een drop steevast door een vuist in de lucht wordt ingeleid. Het tweetal mixt vluchtig en gehaast. Drie tot vier bangers per minuut zijn geen uitzondering. Het lijkt wel alsof er een Boeing 767 naast de Bravo landt, zo massief zijn de basdrops.

Nederlands huiswerk
Ook Optimo (Espacio) hanteert vannacht de harde hand. Voor hun doen dan. De Schotse DJ-duo dat straks het licht uitdoet in de X-ray draait normaliter alles wat tussen Warp-achtige electronica, new wave en disco zit, maar besluit het Lowlands niet te lastig te maken. Wel hebben ze een wagonlading trommels vanuit Glasgow meegenomen. Tot twee keer toe komt The Good Men’s 'Give It Up' voorbij, de Nederlandse houseklassieker uit 1992. De tweede keer mixen ze hem met de melancholie van Fatima Yamaha, wat verbazend goed blijkt te werken. Al die Nederlandse platen illustreren bovendien dat de Schotten hun optreden op Lowlands niet beschouwen als een routineklus. Waarom hun twee uur durende gig uiteindelijk toch niet legendarisch wordt, is lastig uit te leggen. Misschien was die housemix van Simon & Garfunkel toch echt een stap te ver. Of waren wij allemaal te dronken of te uitgeput.

Toch nog maar even kijken bij Joost van Bellen, die de graveyardshift van Lowlands 2015 heeft. Anderhalf uur knallen na het geweld van Boys Noize en Baauer, ik geef het je te doen. Zelfs Green Velvet’s partyknaller 'Flash' onlokt nauwelijks nog reactie. Maar de ongekroonde nachtburgemeester van de Lage Landen staat er gelukkig niet alleen voor. Hij heeft een wandelende banaan, een pluizig paard en een enorme Flat Eric-mascotte meegenomen. En een hoepelmeisje vanuit de backstage geplukt. Waardoor een grimmige laatste uurplaat als Rage Against The Machine’s 'Killing In The Name' toch iets hilarisch krijgt. Uiteindelijk blaast Van Bellen om vijf uur het vuurtje uit met T.Raumschmiere's toepasselijke fragmentatiebom 'The Game Is Not Over'. “Night goes on twenty four-seven”. Dat mag zo zijn, Miss Kittin. Maar Lowlands 2015 zit er op.