The Staves, Lowlands India, vrijdag 21 augustus 2015
Lowlands: Staves is lief, liever en liefst
Prachtige samenzang blijft maar weinig beklijven
Folkrockzanger James Bay had vervoersproblemen vandaag. Hij was oorspronkelijk gepland voor een brunch concert voor 3FM op de camping. Last minute is de folkpopband The Staves nog opgetrommeld, die wilden wel. De meeste campinggasten kenden de drie lieve meisjes nog niet. En hun mond viel open van verbazing. Wat een samenzang! Verwar The Staves niet met de op Lowlands spelende Britse punkband The Slaves. Vanmiddag staan The Staves in de Charlie. Een relatief kleine tent in vergelijking met de Britse arena’s waar ze dit najaar staan als voorprogramma van Florence & The Machine...
HET CONCERT:
DE ACT:
Als je niet beter zou weten, dan zou je denken dat The Staves zo bij elkaar gezocht waren: de stemmen kleuren prachtig bij elkaar. Maar niets is minder waar: het zijn de drie zusjes Staveley-Taylor uit het Britse Watford. Emily achter de drums maakt de pittigste opmerkingen, Camilla is het meest rock 'n roll en voor Jessica vallen de meeste mannen in katzwijm. Twee jaar terug stonden The Staves op Lowlands nog in de Lima, nu zijn ze geüpgraded naar de Charlie. Ze brachten deze lente hun tweede album If I Was uit, dat geproduceerd werd door de Amerikaanse singer-songwriter Justin Vernon van Bon Iver. Vanmiddag spelen ze met drie man begeleiding in de achtergrond.
HET NUMMER:
'Mexico' van hun debuutalbum blijft in Nederland geliefd. De VPRO zond eens in de nachtelijke uren een live registratie van dat nummer op Into The Great Wide Open uit. Dat sloeg zo in dat het de volgende week pardoes in de top 100 terecht kwam.
HET MOMENT:
Wanneer er weer een stilte valt tussen de nummers, maakt Emily een grappige sneer: 'Je moet eens weten, we zijn erg rock’n roll achter de schermen. er worden heel wat ukelele’s stukgeslagen na de show.'
HET PUBLIEK:
Jammergenoeg is het Nederlandse publiek achterin weer zo praatgraag dat de tere songs daar kapot gewauweld worden. Gelukkig blijft die groep niet het hele concert hangen. Dat levert wel een kale plek op, maar ook een stille plek.
HET OORDEEL:
The Staves klinkt prachtig qua samenzang. Maar ze drinken vast hun kopje thee met de pink naar buiten en hebben vast nog nooit een muziekles afgezegd, ook al waren ze ongesteld. Aan de andere kant, wanneer ze een beetje los gaan, klinkt het net zo als de ballads van Fleetwood Mac. Ze zijn zo Pietje precies dat ze vaak lange stiltes tussen de nummers laten vallen om de instrumenten te stemmen. Aan het eind van de set wordt het bijna gênant, een minutenlange stilte om de juiste toonsoort te vinden. Kost ze ook het nodige publiek, dat naar andere tenten afdruipt. Iets meer rock 'n roll, en een catchy nummer dat blijft plakken, en ze breken zo door.