Bomhof weet al gauw motiverende teksten uit Uiterwijk naar voren te halen. Trots presenteert Sticks het duo als een geheel. “Dazzled Sticks, is ’t er 1 of zijn het er meerdere? Hoe dan ook, ze komen zegevieren,” opent de voormalig Opgezwolle-rapper. Ook in de tracks ‘Blijven Lopen’ en ‘Wat Je Doet Voor Een Ander’ is Sticks bemoedigend en spoort hij aan je te onderscheiden, de tijd op aarde zinvol te besteden. “Blijf lopen, hou ’t tot het einde vol. On the roll, laat je gedachten vrij” en even later  “Mensen zijn al vlug zo van: Je moet gewoon doen, maar we doen liever shit die anderen nooit doen.”

Als duo is Dazzled Sticks is in balans. Er is ruimte voor Bomhofs instrumentale passages in ‘Eind Decembertje’ en ‘Body Rap’, maar ook voor een hoop schunnige woordspelingen van Uiterwijk. Sticks is een filosoferende oudoom, met een glas whisky bij de open haard, die af en toe een beetje over de schreef gaat. Dat gaat van de "asser" en het "poesje" van een assepoester, tot “natuurlijk zegt Wilfred Geen nee” op de bonustrack Pitchfork Darling. Die laatste is slim verstopt bij de betaalde versie van Dazzled Sticks, waarmee ze de fans de keuze laten elf gratis nummers te downloaden of voor een kleine vergoeding alle dertien tracks te krijgen.

Ook muzikaal verstaan ze de kunst van het weglaten. Luister bijvoorbeeld naar de track ‘Soeffies’. Aan een brommende baslijn, subtiel handgeklap en spaarzame percussie hebben Sticks en gastrapper Adje hier genoeg. De impact van hun raps is maximaal op deze minimalistische beat, “zelfs een king wordt een slave to the rhythm”. De woordeloze zang van Dazzled Kid verheft het geheel tot een duizelingwekkende droom. Minstens zo goed versterken de talenten van Uiterwijk en Bomhof elkaar bij het lichtvoetige  ‘Dans’. Het lijkt allemaal niet zo moeilijk, maar hier bevestigt Bomhof zijn kwaliteiten als perfecte liedjessmid definitief. Alle ingrediënten voor een regelrechte hit zijn aanwezig, zonder dat het uitgekauwd of gemaakt aanvoelt. Wat een catchy track.

Een van de opvallendste nummers is ‘Hooligans In Bloomingdale’, waarin een middelmatige strandtent-housebeat door hooligans wordt verstoord (“zet ff die kutmuziek uit”). Sticks beschrijft dat ze per ongeluk de trein naar Bloemendaal hebben gepakt, in een strandtent zijn beland en liever FOX Sports willen zien dan flanellen broeken. Of ze willen Nicky Romero horen. Erg plat wordt het gelukkig niet, want Bomhof schakelt al gauw over naar een verrassende beat. Even raakt Sticks toch het spoor bijster. Hij dwaalt af van de situatie die hij eerst zo treffend schetst en verzandt in uitweidingen over rijkdom en paranoïde gedachten over de AIVD.

Hoewel Sticks deze week in het interview met 3voor12 opmerkt dat hij Dazzled Sticks “de zwaarste shit” vindt die hij heeft geschreven, weet hij zichzelf bij slotstuk ‘Helemaal Niks’ los te wrikken van de donkere gedachten. Laat hem maar met rust, laat hem maar zweven als Kyteman. “Voor als je alle rechtlijnigheid kwijt wil. Los. Verder moet je helemaal niks.” De plaat levert precies wat hij zoekt. 31 minuten zweven, dwars door de wonderlijke hersenspinsels van Sticks, in toom gehouden door de bemoedigende klanken van Dazzled Kid. En altijd met een glimlach.