Een van de meest opmerkelijke doorbraken van het jaar: al jaren is The War On Drugs uit Philadelphia een gewaardeerde band, maar nog niet eerder klonken hun ideeen zo helder uitgekristalliseerd. Met lange, zorgvuldige songs als Under The Pressure en An Ocean In Between The Waves als hoogtepunten en Red Eyes als onverwachte hitsingle. Lees hier de recensie.
De beste albums van 2014 volgens 3voor12
Met o.a. The War On Drugs, Typhoon en Moodymann
Jullie hebben gesproken, de Song van het Jaar is bekend. Maar wat waren eigenlijk de beste albums van 2014? We vroegen het de redactie van 3voor12 en komen tot deze twaalf uitschieters. Met de definitieve en toch ook wel verrassende doorbraak van The War On Drugs, de glorieuze terugkeer van Typhoon en de gelaagde geschiedenisles van Moodymann. Vanavond besteedt Sander Hoogendoorn tussen 22:00 en 00:00 in 3voor12 radio uitgebreid aandacht aan de beste albums van 2014.
Een van de meest opmerkelijke doorbraken van het jaar: al jaren is The War On Drugs uit Philadelphia een gewaardeerde band, maar nog niet eerder klonken hun ideeen zo helder uitgekristalliseerd. Met lange, zorgvuldige songs als Under The Pressure en An Ocean In Between The Waves als hoogtepunten en Red Eyes als onverwachte hitsingle. Lees hier de recensie.
2. Typhoon - Lobi Da Basi
Eerder dit jaar werd Typhoon al beloond met de 3voor12 Award. De 3voor12 redactie is het eens met de jury: dit is het beste Nederlandse album van het jaar. Een hiphopplaat, maar veel meer dan dat. Een rijk album over innerlijke strijd, en de strijd die de Nederlandse maatschappij zou moeten voeren om in het reine met zichzelf te komen. Een zeer boeiende en vooral ontwapenende plaat in het giftige klimaat van vandaag de dag. Lees hier de recensie.
3. Moodymann - Moodymann
Detroit veteraan Kenny Dixon Jr ziet zijn stad in diggelen liggen, en duikt in het verleden om de rode lijnen te ontdekken die hiertoe hebben geleid. Zelden hoorde je de verhalen over drugscriminelen en corruptie zo speels en zwoel als in deze plaat, die ook muzikaal de levensaders van de zwarte muziek bij elkaar brengt: van jazz tot soul tot house. Lees hier de recensie.
4. Spoon - They Want My Soul
Het is toch niet veel bands gegeven om zo lang op hoog niveau te blijven werken. Spoon, uit Austin Texas, kreeg met hun vorige album een beloning in de vorm van een soort van doorbraak. Daar schrokken ze zo van dat ze langer wegbleven dan ooit en zich stortten op soloprojecten. Nu is Spoon terug met opnieuw een eigenzinnige, scherp geproduceerde indiepopplaat. Lees hier de recensie.
5. FKA Twigs - LP1
Ze was al een tijdje een internetfenomeen: FKA Twigs boeide ons met freaky, maar toch sensuele video's en bijzondere, totaal eigen elektronische producties. Nu heeft de Engelse eindelijk haar debuutalbum af en dat klinkt net zo buitenaards als de hoes doet vermoeden. Lees hier de recensie.
6. Together Pangea - Badillac
Meebrullen met Together Pangea, dat was toch wel een van de beste dingen die 2014 bracht. "My dick is soft, this shit means nothing to me!" De Amerikaanse garagerockers komen met klassieke trash-songs, gestoeld op verveling. Hoogtepunten van de plaat zijn naast Sick Shit ook het titelnummer en het kalmere Offer. Bekijk hier de sessie op Le Guess Who May Day.
7. Iceage - Plowing Into The Field Of Love
De Denen van Iceage zijn niet het type muzikant waar je graag vrienden mee wordt. Sterker nog: de meeste mensen krijgen van hun band een buitengewoon ongemakkelijk gevoel. Zij zelf vermoedelijk ook, en dat is precies de bedoeling. Plowing is een gitzwarte plaat, punk met een lethargisch gevoel, maar toch wel degelijk met een bizar soort catharsis als doel. Lees hier het interview met Iceage.
8. Chet Faker - Built On Glass
Tot een paar jaar geleden maakte Chet Faker nog folk-achtige popsongs samen met landgenoot Vance Joy. Tot hij op een dag de elektronica en de soulzanger in hemzelf ontdekte. Een flinke stijlbreuk, die verdomd goed uitpakt. We hoorden Chet Faker Blackstreets No Diggity coveren, we hoorden hem samen met Flume, maar toch vooral ook als zichzelf op dit sterke debuut. Lees hier de recensie.
9. Ty Segall - Manipulator
Trouwe volgers van garagerocker Ty Segall weten dat hij op Manipulator echt zijn best heeft gedaan. Normaal gesproken schudt hij moeiteloos drie albums per jaar uit zijn mouw. Een onder zijn eigen naam, een met een vriend en een met een nieuw bandje. Manipulator nam heel 2014 in beslag, en het resultaat is dan ook volgroeider en rijker dan we van hem gewend zijn. Niet dat we er bezwaar tegen hebben als er volgend jaar gewoon weer drie jachtige platen uitkomen. Lees hier de recensie.
10. SOHN - Tremors
In het kielzog van James Blake komt een Oostenrijker van Engelse komaf (die nu weer naar Amerika verhuisd schijnt te zijn) genaamd SOHN. Hij schudde het internet al twee jaar terug op met het kwetsbare elektronische popliedje The Wheel. Meteen vanaf het begin werden zijn livesets (met band) bijzonder hoog gewaardeerd, en toch nam hij de tijd om zijn album rustig te laten rijpen. Lees hier de recensie.
11. Caribou - Our Love
Canadees Dan Snaith scoorde met Can't Do Without You een ongekende festivalhit. Geen enkele dj liet de kans liggen om zijn set open te gooien en hartjes in de lucht te laten ontstaan. En hoewel Our Love als album in eerste instantie wat gewoontjes lijkt, kruipen de nummers - Silver, Our Love - een voor een toch onder je huid. Lees hier de recensie.
12. Damien Rice - My Favorite Faded Fantasy
De Ier Damien Rice wist lange tijd het goede muzikale pad niet meer te vinden, maar nu heeft hij zichzelf bij elkaar geraapt en komt hij met een indrukwekkend album. De nummers zijn stuk voor stuk weelderig gearrangeerd en toch spaarzaam, wat hij vooral voor elkaar krijgt door ze ver voorbij het single-format te rekken. Een plaat die massaal onder de kerstbomen zal liggen. Lees hier de recensie.
De lijstjes
3. D'Angelo - Black Messiah