Onlangs vroeg de Volkskrant aan singer-songwriter James Vincent McMorrow wat zijn favoriete albums van 2013 waren. Een vrij standaard vraag voor een interview natuurlijk, maar het antwoord was zeer verrassend. Owl Pharaoh van Travi$ Scott noemde hij, een harde, elektronisch getinte hiphop mixtape van een 22-jarige rapper uit Houston, Texas. Dan weet je het wel: rap uit de zuidelijke staten is vaak rauw geproduceerd, met van die hele scherpe snares en loeizware kicks. Trademark: Lex Luger. Travi$ is er inderdaad zo een, een straatrapper die bij live optredens gaat voor de harde drops en meer scandeert dan rapt. Of zoals hij het samenvat in Uptown: "One hand on the wheel, one hand on my dick, I'm a motherfucking monster."

De afgelopen twee jaar komt Hudson Mohawke ineens wekelijks op de koffie bij Kanye West, voor wie hij onder andere werkte aan het Yeezus album. En dan was hij ook nog eens een sensatie met TNGHT, het project met Canadees Lunice. 3voor12 deed nog eens een poging de twee gezamenlijk te interviewen, maar Hudmo blijkt lastig te vangen. Maar de Colors crew was al lang en breed aanhanger toen hij zijn ijzersterke debuutalbum Butter uitbracht, toen hij nog een cultartiest was die intelligente elektronica mixte met keiharde hiphop drops. Gelukkig is Hudson Mohawke hen trouw genoeg om hier de hoofdspot in te vullen. 

Natuurlijk wist hij niet of zijn eerste album in zeven jaar goed zou vallen. Een hitplaat is het namelijk helemaal niet. Maar dat Lobi Da Basi zo goed zou vallen, dat had Typhoon vast niet durven hopen. En toch is het helemaal terecht, want het is een persoonlijke, poëtische en tegelijk ook grappige plaat waar in Nederland echt niemand anders bij in de buurt komt. Over de liefde, over de multiculturele samenleving, over het slavernijverleden, en meer onderwerpen die er echt toe doen. Eens kijken hoe songs als Zandloper en IJswater op Lowlands vallen. Hoe goed ze het op Woo Hah in Tilburg deden, zie je hieronder.

De Engelse garage dj EZ is zo iemand die uitstekend kan laten zien hoe je ook op CDJ’s je skills tot een indrukwekkend niveau kunt ontwikkelen. Rond de eeuwwisseling begon hij zijn carriere bij het Londense radiostation Kiss 100, maar de laatste tijd valt zijn naam regelmatig in de clubs, dankzij o.a. een sterke set in Trouw Amsterdam en een befaamde 3,5 uur durende set voor Boiler Room. Daar is zelfs een speciale ‘best of’ van gemaakt, waarin alle sensationele cuts, loops en edits achter elkaar komen. Hij draait muziek die je steeds op het verkeerde been laat hoppen, en dan weer op het goede. Hijzelf geeft het goede voorbeeld.

Vorig jaar vierde bubbling legende DJ Moortje zijn 25-jarig dj-jubileum. Even terugrekenen: toen de ontdekking van de house nog in volle gang was, legde de Rotterdammer (tegenwoordig op Curacao) de basis voor de hedendaagse Dutch Sound, waarmee mensen als Chuckie en Afrojack de wereld veroveren. Moortje zelf is inmiddels al vijftig, maar de laatste jaren wordt hij regelmatig op het schild gehesen als originator, zeker door de hiphopminnende liefhebbers van elektronische muziek. Ook op Appelsap krijgt hij een ruime spot op een goed moment.

Hij heeft de afgelopen jaren vrienden gemaakt in Nederland, Action Bronson, een rapper met Albanese en Joodse roots, gezegend met de proporties zoals ze die haast alleen in Amerika hebben. De rapper staat bekend om zijn neus voor lekker eten. En nee, die twee hebben niet altijd met elkaar te maken, Bronson is echt een goede kok, naar men zegt. Die liefhebberij komt in elk geval regelmatig terug in zijn tracks, die tamelijk old school klinken en te vinden zijn op een aantal zeer goed ontvangen mixtapes. Een major label pikte hem op, maar voorlopig lijkt hij met zijn debuutalbum nog niet echt haast te hebben.

Klopt, je kent het artwork van Ice Cold Perm, de mixtape van 100s, ergens van. Het is een directe ode aan Tha Doggfather, het tweede album van Snoop (toen nog Doggy) Dogg. Een absolute g-funk classic als je het de nu 20-jarige rapper vraagt. Hij groeide op in dezelfde staat als Snoop, maar werd een paar jaar geleden keihard geconfronteerd met zijn roots, toen zijn ouders hem naar een een kostschool in Ivoorkust stuurden. Het kostte hem zo’n twee jaar om terug te keren, met hulp van een Afrikaanse oom. 100s was toen al bezig met rappen, en niet veel later verscheen dus die Ice Cold Perm mixtape, die weer leidde tot een deal bij A-Trak’s label Fool’s Gold. 

Amsterdam is een nieuw white trash fenomeen rijker: Donnie werd onlangs geïntroduceerd als boezemvriend van Vjeze Fur van De Jeugd en tekende bij diens label Magnetron. De jonge rapper leende voor het gemak ook maar meteen even Freddy’s flow en zijn voorkeur voor slecht gaan in een goed jasje. En als hij echt wil mag hij vast Vjeze’s credit card ook wel lenen, maar alleen voor de snuif. Pal voor Appelsap dropte hij een over de top gare mixtape en een video bij Brakka Van Balmain. Voorstelrondje hier.

Hoe anders oogt Ares, een van de 12 van 3voor12 dit jaar. De jonge rapper uit Breda is de slimste jongen van de klas, die toch stiekem ook op aandacht van de meisjes kan rekenen. Hij viel eerst op met catchy poprapsongs als Regenboog, op zijn recente EP 100.000 Plekken zet hij vooral productioneel een paar flinke stappen vooruit. Hij samplede zelfs Future Islands, al kwam die track door clearance issues tot nu toe alleen onofficieel naar buiten. Verrassing: hier onder staat ie dan eindelijk, ook gratis te downloaden. Benieuwd of Ares ook op het podium al een beetje rijp is.

Afgelopen zondag droeg Casper Tielrooij zijn set op Dekmantel festival op aan Tim Nieburg, de dj en theaterman die samen met zijn vriendin omkwam in de MH17, op weg naar het verre oosten. Aanstaande zaterdag begint het Colors podium met een klein eerbetoon aan de overleden dj, die kennelijk behoorlijk indruk gemaakt heeft in de Amsterdamse scene. Lukas Nieuwenhuijsen van Colors was een van zijn beste vrienden. Het podium wordt geopend met een dj-set van een uur door Nieburg, uit het archief.