Dekmantel Festival dag 3: Hard en heet slot met Berlijnse, Russische, Schotse en Detroit techno
Met o.a. Nina Kraviz, Robert Hood, Marcel Dettmann, Steffi, Plaid en Mount Kimbie
Dikke bonuspunten voor festivals waar je zo heen fietst. Vergeet de volgeplempte shuttle-bus of benauwde tram: Vanaf station Amsterdam Zuid tuf je op je ov-fiets in 25 verkoelende minuten door het Amsterdamse Bos. De route is keurig aangegeven, gaandeweg worden de beats harder en voetgangers talrijker en plots sta je voor de oase van het Dekmantel Festival. Op de slotdag geen weeralarmen, maar een gevarieerde, doch stevige technodag met een overdaad aan zon en wat hemeltergende keuzes.
Bezoekers zuchten onder de hitte. In de rij gaan blikjes, peukjes, jointjes en zonnebrand van hand tot hand. De voertalen zijn Nederlands, Frans, Spaans en Engels en de rest van Europa blijkt evenmin vies van typisch Hollandse genotsmiddelen als Euroshopper bier. Voor het hoofdpodium is het nog niet zo druk om 15.00 uur en bij The Woods (dat gisteren met de Selector en Boilerroom stage enkele uren gesloten werd) zijn de mensen over plukjes schaduw onder doeken en in de bosrand verspreid. Young Marco bouwt een minimaal einde aan zijn set. Stiekem haast, hoe de accenten verschuiven en met de wind (yes!) ook de beats opsteken. De bezoekers vinden het wel best. Het is veel te warm om te beuken immers, hoewel Marcel Fengler zich daar net in de snikhete tent heel niet aan stoorde. Jammer dat Fengler (met Efdemin) hier als opener staat, maar Ostgut Ton heeft voor de hele dag (10 uur op een rij) louter kopstukken voor de XLR8R Ufo-tent afgevaardigd.
Bij de door bomen omzoomde Selectors stage is het wel koeler en dus ook aanmerkelijk drukker. Hessle Audio-baas Ben UFO begint er rustig aan een marathonset van drie uur. De drie kleinere stages staan in een mooie uithoek van het terrein, maar er is wel sprake van enige geluidsvervuiling. Zo merken we als Plaid ('Plèèt' volgens de presentator) bij The Woods opent. De Engelse veteranen zijn al ruim 20 jaar actief en leverden dit jaar het meer toegankelijke Reachy Prints album af op Warp. Andy Turner en Ed Handley hebben een gitarist mee voor de effecten. Ze openen frivool, maar blijven aanvankelijk nogal abstract. Het publiek laat zich voorzichtig verleiden om de beschutting van de 'nomadentent' te verlaten. Af en toe komt er een zware stoomboot voorbij of een flard die je weer bij de les brengt, maar pratende mensen en andere geluiden als de hi-hats van Ben UFO overheersen. Gaandeweg wordt de set zwaarder en dieper en krijgen de aanhouders gelijk.
Steffi staat ondertussen behoorlijk straffe techno te beuken. De Ufo-tent lijkt een toevluchtsoord voor hen die al vroeg hard willen gaan (met Ostgut) en is redelijk vol. De Nederlandse dj-producer groeit de laatste jaren door onder de vleugels van de Berghain/Ostgut Ton-crew. Na een EP met Klakson-oprichter Dexter en een aanstaande 12" met Martyn volgt daar eind dit jaar haar tweede album. Met Berghain-collega Answer Code Request (Patrick Gräser) trakteert ze Dekmantel op een harde set. We verruilen de Berlijns-Brabantse techno even voor die van Nina Kraviz. De set van de Russische is met een half uur ingekort om ruimte te maken voor Karenn (het duo annuleerde de set vrijdag omdat Blawan na de vlucht een koffer miste). La Kraviz pakt ons net wat meer met evengoed zware techno, ze trekt extra registers open en varieert meer. Een mega zeil en de bar bieden enige schaduw, maar Nina ziet ook dat het voor het publiek heet en vroeg is. Maar ze zweept op met handgebaren bij die vocalen. De Russische is wel van de gebaartjes; ze zwaait, maakt een V-teken naar publiek, doet aan luchtmassage boven de tafels, onderwijl koket de lippen getuit en soepel bewegend. Belangrijker: ze staat hier lekker te draaien. Dekmantel gaat ook lekker op harde, melodieuze en warme techno met meer geluidjes, meer opbouwen, terugdraaien en weer geven. Hortend en stotend gaat ze over naar The Tunnel van Richie Hawtin. Sterk slot.
Steffi en Answer Code Request winnen weer qua impact, maar het geluid komt binnen in de tent ook beter tot zijn recht. Hij draait ook een harde acid-track erin en sluit hard af met onder meer Number In Between (Adam Beyer & Jesper Dahlbäck). Ruimte voor Tobias., die vorig jaar de sterke, wellicht wat onderbelichte A Series Of Shocks uitbracht op Ostgut Ton. Samenwerken met Atom™ is hem niet vreemd en samen brengen ze de meest subtiele techno tot nu toe in de tent. Het gekke is dat je ondertussen een enorm geraas hoort alsof 5000 man staat te lullen of een golfplaten schuur af te rossen. Maar nee, dat is toch Karenn op de Main stage die je de achterin de halfgevulde tent soms hoort. Apart. Niettemin verdient het duo lof voor een meer bedachtzame, fijne technoset.
Karenn brengt juist rauwe, kale en genadeloze techno. Blawan en Pariah zijn meer van de zwaar dreunende variant, die overgaat in de machinale techno en zo rap is dat die bijna tot een constante dreun verwordt. Haast striemend, maar met voldoende lucht dankzij industriële, apocalyptische en soms Jurassic Park sounds. Wat. Een. Zware. Beuk. Set. Zo verzorgen Blawan en Pariah voor velen na Dekmantel Festival 2013 een nieuw hoogtepunt. Je kunt ook zeggen: veel geweld en weinig gevoel. Tollend op de benen begeven we ons naar het achterste stukje van het terrein, waar ook Casper Tielrooij (na het weeralarm van gisteren) een herkansing krijgt in de Boilerroom en met reden. De Dekmantel-resident draagt zijn set op aan zijn verloren vriend Tim Nieburg. Even pas op de plaats. Tijd om alles weer in perspectief te plaatsen op deze droomlocatie in de bossen.
Dj Koze drukt in The Woods het gaspedaal evenmin in. De Duitser ziet een grote, loom deinende massa voor zich en legt melodieuze techno op; uplifting, niet te hard en wel warm, soms op het zwoele af. Prettige muziek voor in de vroege avond. Zijn set is constanter en een stuk beter op zijn plaats dan die van oktober in de Scheepsbouwloods op ADE. Veelgenoemd minpuntje van Dekmantel Fest: het is domweg te goed geprogrammeerd, waardoor je nu moet kiezen uit Koze, Tielrooij, Benny Rodrigues (nee, nu niet als ROD), Marcel Dettmann x Luke Slater en Robert Hood. Niet te doen dit. Het hoofdpodium dan maar. Met nu Robert Hood en later Jeff Mills telt deze slotdag toch twee Detroit techno-legendes. Hood brengt aanvankelijk redelijk rechtlijnige oldschool hardtechno, die het anno nu nog uitstekend doet. Onverwoestbaarder dan de thuisstad zeg maar. Weinig ruimte voor frivoliteiten bij Hood. Met spaarzame breaks en soms wat lucht, wat industriële Motor city techno-sounds bouwt de Amerikaan naar een pompend einde. Hoogtepuntje.
Dettmann x Slater dan. Zagen we die niet ook op Dekmantel invites Ostgut Ton @ ADE13 in het MC Theater? Jazeker, goed voor twee van de betere sets zelfs van die zondag. Het is eerder gememoreerd: de banden zijn goed. Niet dat ze hetzelfde doen; Slater stond daar met zijn alias L.B. Dub Corp en vandaag werken ze samen. Back-to-back klinkt en oogt leuk, maar de vraag blijft wat het toevoegt. Slater en Dettmann maken er (in plaats van om en om een kwartier te draaien) gezamenlijk wel meer van. Het is niet zo rücksichtslos hard als de vermaarde solo-sets van de Duitser noch zo space of piano house als de laatste release van de Brit op Ostgut. Het duo breit lange tijd verder op schijnbaar hetzelfde thema, laat nu eens de zweep knallen en heeft dan weer funky techno in petto. Vergis je niet: de twee zijn bijzonder op elkaar ingespeeld. Tot slot geven ze elkaar een high five en een knuffel en draaien met de andere hand in de lucht naar de Ufo-tent toe om een daverend applaus en gejuich in ontvangst te nemen. De hele Ostgut Ton-familie lijkt on stage present, terwijl Ben Klock en Ryan Elliott overnemen.
Hm, is dat echt Mount Kimbie bij The Woods? Dat waren toch die gasten, die we op Pitch nog eens met live drums zagen optreden? Ja, maar een van de leden beschikte niet over de juiste reisdocumenten en zonder hem besloten de Engelsen tot een dj-set. Dat pakt niet eens zo verkeerd uit, en eigenlijk heel boeiend. Van drum 'n bass en dubstep op een ongemakkelijk ska-ritme tot laidback dubby elektronica, met veel effecten en samples; het duo houdt de houten vloer vol en in beweging. De Boilerroom area kookt nu echt over dankzij Motor City Drum Ensemble die een steeds harder dampende set kruidt met veel soul, funk, stampende disco en vernuftige techno. Wat herkenbaarder en warmer dan elders en perfect voor de intieme Boilerroom-sfeer, waarbij iedereen het gevoel heeft bovenop de dj staan.
Het is tijd voor een laatste keuzeronde en 3voor12 laat het gebonk van Ben Klock en Jeff Mills nu eens links liggen voor de afsluiters van de kleinere podia. Te beginnen bij het Schotse Optimo op de Selectors stage, waarvan ene helft JD Twitch oogt als een grotere versie van Larry Gus. Hij heeft de stage ferm in zijn greep met harde acid techno met veel soulvolle vocalen, die sommige bezoekers de boom in, maar de meesten de vloer op jagen. Ietsje verderop pakt Tale Of Us het wat kalmer, maar niet minder dansbaar aan. Het Italiaans-Berlijnse duo gaat dieper, nog dieper en wat duisterder en schuwt ook de meer meeslepende techno en deep house niet. Lullig dat het geluid van Optimo daar geregeld wat doorheen dendert, maar desondanks eveneens een zeer geslaagde afsluiter.
Dekmantel Festival ging dit jaar groter, met een verdubbeling naar 10.000 bezoekers per dag, een extra (vijfde) podium, een camping en nu zo'n honderd artiesten op de bill. We kunnen niet anders dan concluderen dat de tweede editie aan de verwachtingen heeft voldaan. Het is tussen 17.00 en 23.00 uur bij alle vijf de stages druk, maar nooit te vol. Hoe groot de artiest of belangstelling ook; je kan altijd wel ergens zitten, chillen of schaduw vinden. En je loopt doorgaans zo naar voren om die held achter de decks te zien. Als het je lukt om drie dagen lang vijf stages zo sterk te programmeren zonder grote publieksopstoppingen te creëren, als de sfeer de hele dag lang zo uitgelaten en toch relaxed is en als de keuzestress, de zonnebrand en -vooruit- enige geluidsvervuiling tussen de podia, de voornaamste aandachtspunten zijn; dan heb je iets heel goed gedaan.
Knap: Wel groter gegaan en toch kleinschalig gebleven op deze prachtlocatie. Terwijl Detroit techno-grootmeester Jeff Mills de festivalweide met straffe hand de laatste les geeft, begeven we ons naar de fiets. Op naar Dekmantel Festival 2015!