Chance The Rapper
Red 7 Patio
In een klein steegje middenin het festivalhart van SXSW is het chaos. Een van de grote opkomende namen van de hiphopwereld, Chance The Rapper, staat geboekt op een locatie waar een man of 300 in past, maar bij de ingang van het podium in het steegje staat nog zeker twee keer die hoeveelheid mensen om te proberen toch iets van de exclusieve showcase op te vangen. Wanneer Chance het podium opkomt is het publiek dan ook direct in extase. Vanaf seconde één vliegt hij met volle energie het podium op en het publiek houdt het niet meer. De intelligente raps van zijn vorig jaar verschenen mixtape Acid Rap worden razend strak uitgevoerd en met een enorme dosis charisma windt hij het publiek met gemak om zijn vinger. Maar na slechts een kwartier komt er een abrupt einde aan de set. De brandweerlieden vinden het niet meer veilig. Er zijn te veel mensen binnen en alle uitgangen zijn volledig geblokkeerd door de meute buiten de poorten. Woedende fans worden naar buiten gemaand met de belofte dat als iedereen buiten staat er weer een aantal mensen binnen mogen voor het vervolg van de show. Wanneer dit zover is laten de bevelhebbers echter weten dat het niet meer gaat gebeuren. Een flinke domper op de uitgelaten sfeer. In ieder geval zal niemand die hier bij was kunnen wachten om hem binnenkort eens een volledige set te zien doen. (christiaan walraven)

Royal Blood
Holy Mountain
Het Engelse duo Royal Blood zagen we ook onlangs al op Eurosonic, waar ze met hun powerrock Vera aan diggelen speelden. Hoe zou hun muziek vallen in Amerika? En zijn ze net zo goed? We treffen het duo vroeg op de dag op een day party, en kunnen die vragen kort benantwoorden met 'goed' en 'ja'. Zanger Mike Kerr speelt basgitaar, en dat geeft een opvallend laag, grommend geluid, heel anders dan bijvoorbeeld de Black Keys of White Stripes. Het geluid doet eerder denken aan dat van Death From Above 1979, een Canadese band die maar kort bestond maar hier wel een ongelofelijke cultstatus geniet. Kerr schuift zijn vingers fel over de hals van zijn bas, terwijl zijn maatje Ben Thatcher lekker door ramt. Tijdens Eurosonic kenden we single Out Of The Black al, hier de afsluiter van de korte set. Zo'n felle song hebben we nog niet veel gehoord dit jaar: "I've got a gun for my mouth and a bullet with your name on it", gilt Kerr met zijn hoge maar niet wijverige stemgeluid. Inmiddels kunnen we ook horen dat Royal Blood met Come On Over - hier het tweede liedje - nog een sterke single heeft. (atze de vrieze)

The Ghost Of A Sabre Tooth Tiger
Hotel Vegas
Sean Lennon is precies een kruising tussen John & Yoko, en dan wel gesitueerd in de dagen dat ze verliefd werden. Lennon heeft er met zijn lange baard, brilletje en hoed-met-veer voor gekozen zich te situeren in de psychedelische traditie van zijn vader. Schaamteloos, zou je kunnen zeggen, maar laten we daar nu eens vanaf stappen. Zijn huidige band heeft een lange naam, die als je alleen de eerste letters gebruikt klinkt als een afkorting: GOASTT. Daar is over nagedacht. En die band is eigenlijk heel aardig. Om te beginnen voor het oog: Lennon laat zich omringen met mannen die in charisma niet voor hem onder doen, en door een meisje op bas dat zijn vriendinnetje schijnt te zijn. Zij mag aan het eind ook twee liedjes zingen, en dat hoeft dan weer niet per se. Er zijn mid tempo psychrock songs en iets langzaam werk met veel fuzz en reverb. Echt een prachtige sound, waarmee hij zo op duo-tour kan met Jacco Gardner. Jardin Du Luxembourg is een topsingle. (atze de vrieze)

Perfect Pussy
Stubb's
"We zijn doodsbang", verklapt de zangeres van Perfect Pussy net voor de band zijn eerste noot inzet. Ze doelt daarmee natuurlijk niet op een staat van zijn die hun muziek bepaalt, op het feit dat hun muziek menigeen de stuipen op het lijf zal jagen, maar op de zenuwen vanwege het feit dat ze in zo'n prominente venue staan als Stubb's. Dat is ook raar, vanavond staan hier St Vincent, Kelis en Damon Albarn, stuk voor stuk gevestigde namen. Perfect Pussy, goede bandnaam natuurlijk, al zou je een meer trashy band verwachten, iets met een knipoog. Perfect Pussy is zo op het oog juist bloedserieus met hun snoeiharde, intelligente noisepunk. De Black Flag tattoo in de nek van het ogenschijnlijk lieve meisje verraadt al wel welke schreeuw ze in zich heeft. Gaandeweg het concert lijkt het wel of de band steeds sterker de aanval kiest, met hoekige riffs en ontregelde synth sounds. En tegelijkertijd lijkt de band zich steeds losser te voelen, met een grote glimlach bij de drummer als bewijs. (atze de vrieze)

Djemba Djemba vs Mr Carmack, Trippy Turtle vs Cashmere Cat
Empire Control Room
Tijdens South By South West doen veel artiesten meerdere eigen shows, maar vooral onder de DJ's zitten er ook een paar shows tussen voor de fun, zoals de back 2 back set van Djemba Djemba met Mr Carmack. Beide zijn jong, snel en totaal wars van muzikale hokjes. Djemba Djemba komt uit Los Angeles en brengt onder andere via het Mad Decent label van Diplo releases uit. Doorgaans combineert hij EDM met UK bass op de Cashmere Cat manier, maar vanavond onder de invloed van Mr Carmack slaat de balans door naar hiphop met EDM drops. Hun remixen van Trick Daddy's "I'm A Thug" en Schoolboy Q's "Man Of The Year" krijgen een juichende ontvangst. Hun aanstekelijke enthousiasme op het podium en duidelijke lol in het samen draaien wordt gedeeld door Trippy Turtle en Cashmere Cat, die na hen de avond mogen sluiten. Cashmere Cat kennen we al een tijdje, Trippy Turtle is zo vers dat mensen tot voor kort dachten dat het misschien wel een alias van zijn vriend was. De twee jonge Noren zijn een goed koppel om te zien, en ze hebben een juiste balans gevonden van elegante, soms zelfs sensuele bass music met pure party kracht. Cashmere Cat's remix van Miguel's Do You (like drugs) is de euforische slijpplaat die gemaakt is voor de laatste minuten van de avond. (roosmarijn reijmer en atze de vrieze)