Lowlands 2014: De voorgangers en geestverwanten van Flume

En win kaarten voor Lowlands!

Ralph-Hermen Huiskamp ,

Hoewel internet nu toch echt niet meer weg te denken is uit de muziekindustrie, duiken er zo nu en dan nog steeds artiesten op die zeggen het medium te haten. Het kost ze geld, maakt de muziekbelevenis platter, neemt de magie van het album weg en ga zo maar door. Gelukkig zijn er ook een hoop artiesten die het medium wel omarmen en er hun voordeel mee doen, bewust of onbewust. De 22-jarige Australische producer Flume is daarvan een mooi voorbeeld. Hij zit aan de andere kant van de wereld, maar in 2011 vloog zijn EP dankzij het net de planeet over en werd hij wereldwijd opgepikt als the next big thing. Eind augustus staat hij op Lowlands, en dus duiken we eens zijn geluid in. Wie zijn zijn voorgangers, en wie zijn zijn geestverwanten?

DE VOORGANGERS

Anthony White - I Can't Turn You Loose
Valt er dansmuziek te maken zonder schatplichtig aan disco te zijn? Ook al ligt het tempo van Flume vaak een stuk lager en is zijn muziek een stuk minder uitbundig; ook hij heeft zijn hidden disco gems. Zoals deze kraker van Anthony, waarvan een sample de basis vormt voor Holdin On.

Charly Lownoise & Mental Theo - Wonderful Days
Harley Streten, zoals Flume dagelijks door het leven gaat, heeft in interviews wel eens laten vallen vroeger een enorm happy hardcore-fan te zijn gweest. Maar, haastte hij zich te zeggen, daar wilde hij liever niet over uitweiden. Dom, want dan gaat de lezer juist extra goed opletten of je dat nog ergens terughoort in zijn eigen muziek. Luister eens naar die openingssample van Stay Close, of die break in On Top. Die zouden maar zo ook uit de koker van Charlie Lownoise en Mental Theo kunnen komen? (zinloos popquiz-feitje, het origineel van Wonderful Days is geschreven door de vader van een van de Daft Punk-leden)

Washed Out - Eyes Be Closed
Luister eens naar die 80’s synth op Insane, en die hijgerige zang erover. Die synth is dan wel zo uit een Miami Vice-soundtrack getrokken, maar die combinatie met dat type zang kennen we van veel recentere bands. Een paar jaar terug werd je doodgegooid met dergelijke acts die zichzelf schaarden onder het chillwave-kopje, waarvan het debuutalbum van Washed Out de langste houdbaarheidsdatum lijkt te hebben.

Rustie – Slasher
Dat Flume zich niet alleen blind staart op zijn eigen muziek wordt al wel duidelijk als je zijn oeuvre bestudeert. Sowieso zijn er weinig producers die dat doen. Een brede historische interesse is een goede basis om de betere samples op te duiken. Maar hij houdt ook een groot aantal generatiegenoten goed in de gaten, zelfs als die in een iets andere hoek zitten dan hijzelf. De veel experimentelere, en wat minder hitgevoelige Rustie wordt bijvoorbeeld nogal eens aangehaald als een inspiratiebron. De remix die hij van diens Slasher maakte lijkt dan ook een eerbetoon.

Flying Lotus
Niet alleen tilt Flying Lotus net zoals Flume dat soms doet hiphopbeats naar een totaal ander level (zoals hun beider voorbeeld J Dilla dat ook deed), ze zijn beiden ook nogal geïnteresseerd in de visuele presentatie van zijn muziek. Dat zie je niet alleen terug in zijn ongelooflijk mooie video’s en albumteasers, maar ook in zijn liveshow. Doormiddel van haarscherpe projecties en dubbele doorschijnende projectieschermen weet hij een grote trip van zijn liveset te maken. Flume heeft dan wel een infinity mirror mee op tour, maar hier kan hij nog een puntje aan zuigen.

DE GEESTVERWANTEN

Vorige week bij Disclosure viel er nog iets voor te zeggen om op zoek te gaan naar artiesten die hun successen oogsten in de slipstream van de Britse housebroertjes. Bij Flume gaat dat niet helemaal op. Hoe verfrissend zijn muziek ook is, het heeft nog niet dezelfde impact als Disclosure. Het wordt dan ook een lijstje met muzikanten die uit hetzelfde vaatje tappen, en er vervolgens weer een iets andere richting mee opgaan.

Chet Faker – 1998
Op een na dan. Want het succes van Chet Faker is moeilijk los te zien van Flume. En misschien is het succes van Flume zelfs ook moeilijk los te zien van Chet Faker. De twee kennen elkaar al jaren, en ze zeggen elkaar perfect aan te vullen. En dus zong Faker wat dingen in op de debuutplaat van Flume, maakten ze samen een EP en remixt Flume nogal eens een track van Faker. Een-tweetjes all over the place met deze twee vrienden.

Cashmere Cat
Deze Noor bouwt gebruikt net als Flume hiphop of soms wat meer trap als basis voor zijn tracks, maar maakt er nog iets broeierige, knuffelbare hits van. Er zijn weinig muzikanten uit deze hoek die je probleemloos je moeder kan voorschotelen, maar met Cashmere Cat kun je best een poging wagen.

Disclosure - You & Me ft. Eliza Doolittle (Flume Remix)
Dat dance de hitlijsten aan het overnemen is, is geen nieuws. Maar dat het meer en meer gebeurt door jonge gastjes die radio-onvriendelijke genres zo weten te verbouwen dat het airtime krijgt, dat is wel een aardig nieuwe ontwikkeling. Disclosure is daar natuurlijk het meest vooraanstaande voorbeeld van, het is niet verwonderlijke dat zij Flume weer gevraagd hebben om zijn gevierde remixkunsten op een track van henzelf los te laten.

Trippy Turtle - Trippy’s Theme
Trippy Turtle wordt zo hard meegezogen in de slipstream van Flume en Cashmere Cat dat er in eerste instantie zelfs geruchten waren dat het een zijproject van Cashmere Cat was. Dat is het dus niet, al zijn ze wel bevriend. En met Flume kan hij het goed genoeg vinden om samen een kleine tour in Amerika te doen. Waar Flume het nog bij enkele r&b-invloeden houdt, lijkt Trippy Turtle die r&b juist als de basis te nemen. De drops en trapsnares lijken er alleen maar in te zitten om vervolgens nóg weer harder te kunnen glijden.

Redinho - Playing With Fire
Het zijn niet alleen producers in Flume’s hoek. Ook zangers experimenteren er lustig met dezelfde bouwstenen op los. De Britse Redinho bijvoorbeeld, een van de weinige nieuwe artiesten die meekomt met de nieuwe lichting r&b-zangers die echt futuristisch klinkt.