Nobody Beats The Drum in Amerika: fotodagboek

Atze de Vrieze / Nobody Beats The Drum ,

Het gaat goed met de dance in Amerika. Niet alleen met grote kanonnen als Armin van Buuren en Afrojack, maar ook met acts die meer uit de underground komen, zoals Noisia en Nobody Beats The Drum. De laatste verkent de States zeer uitgebreid. Wekenlang bevinden Jori Collignon, Sjam Sjamsjoedin en Rogier van der Zwaag zich aan de andere kant van de plas. Ze sturen wat Instagrammetjes naar huis om een beeld te geven.

Hello America!

We hebben een Amerikaanse versie gemaakt van onze visuele installatie waarmee we door NL touren (de 333"). Die hebben we meteen opgehaald zodat we er onze eerste show hier in Philadelphia mee konden spelen. Dat was vet! knallen, rampetampen, alles.

Daarna werden we nog even door een vriendelijke meneer uitgenodigd voor een afterparty bij hem thuis. De vriendelijke meneer bleek een wat rechts getinte wapenhandelaar en precies op het moment dat ongeveer het hele gezelschap zijn fysieke coördinatie door de drank kwijt was leek het hem wel een goeie timing om 1 van zijn liefjes uit de kast te halen. Een AR-15, zo'n ding dat ze hier ook in het leger gebruiken. Lachen joh, een mitrailleur door een kamer met 10 aangeschoten mafkezen heen slingeren. De aanwezige dames konden het dan ook niet echt waarderen. Hij is weer veilig opgeborgen.

De dag daarna zijn we samen met onze kater meteen zuidelijk gereden richting Alabama, waar we op de eerste dag van het Hangout festival in Gulf Shores staan. Het is even wennen dat Groningen niet meer de norm is als het gaat om lange afstanden. Alabama is 22 uur rijden verderop.

Onderweg komen we langs een plek genaamd 'South of the border',  een soort pretpark zonder attracties, maar met een mascotte; Pedro. The world's largest standing sign east of the Mississippi... Ja, ze zijn hier erg goed in het creëren van hun eigen attracties, daarover later meer. 'South of the Border' is verder niets dan souvenierswinkels, verschrikkelijke restaurants en…vuurwerk! Ze hebben hier mortieren, een soort vuurpijlen in de vorm van een granaat die je met een lanceerbuis afvuurt. Zelfs overdag een feest, want die knal die het geeft heb ik in Nederland geloof ik nog niet eerder uit een vuurpijl horen komen.

Na 2 dagen rijden komen we aan in Gulf Shores, supermooi plekje aan het strand. Alleen zwemmen word nog een beetje afgeraden aangezien een Engelse Oliemaatschappij hier twee jaar geleden wat olie uit z'n booreiland heeft laten lekken, waar nog steeds niet alles van opgeruimd is.  er hangen wel hangmatjes tussen die palmbomen, en we hebben nog een uur voor we moeten spelen.

Dat uur leek binnen een minuut voorbij. Na een leuke show midden op de dag mogen we drie uurtjes rondhangen voor interviews.

Om vervolgens weer de bus in gepropt te worden omdat we binnen 4 dagen in LA moeten zijn. Dat is ongeveer 3000 kilometers verderop. Amsterdam-Groningen, wat een klein kut afstandje.

Zoals hierboven al gezegd; de USA is rijkelijk bedeeld met belachelijke attracties. Er wordt veel 'iets' van 'niets' gemaakt zeg maar. Om die randomness te vieren en om onze lange reizen wat op te fleuren, hebben we besloten hier naar op zoek te gaan. Naast 'the world's largest standing sign east of the Mississippi' presenteren we u dan ook: The world's biggest legs
 

The Eiffel Tower.

The World's most useless solar powered rocket in the rain.

Volgende week meer!