Het duurt even voor de avond op gang komt in de Gashouder, die overigens een fraaie locatie vormt voor een feest als Awakenings. Geen Ziggo Dome-omvang, maar wel een stuk intiemer en waar veel aandacht wordt geschonken aan licht en lasers. Terwijl de eerste gasten hun entree maken staat Charlie Hedges al klaar achter haar draaitafels en is allerminst van plan om haar twee uur langzaam op te bouwen. Deze nieuwe vrouwelijke dj doet het in Cox’ ogen goed op zijn radioshow en verdient daarom een plekje in zijn Awakenings line-up. Terwijl de eerste tientallen gasten verspreid over de zaal langzaam warm beginnen te draaien – het barpersoneel staat nog het hardst te dansen – opent Hedges met veel bas.

Direct valt op hoe de gashouder omgetoverd is tot heelalstelsel. De lichtpuntjes knipperen bij tijd en wijle als kleine sterretjes en boven het publiek hangt een reusachtige discobol, die door de omringde lichtstellage doet denken aan Saturnus. Maar we spreken wel van een heelal waarin wordt gevochten door een ruimtevloot. De lasers schieten je om de oren en bieden een continue visueel imponerende dynamiek. Naarmate haar set vordert zijn de meeste gasten binnengedropen, maar wordt er nog redelijk terughoudend gedanst. Wat het publiek nodig heeft is een basritme, en dat wordt geleverd in een continue setup van ‘even inhouden, opbouwen en basblazen’. Op de momenten dat er haast geen tonen gespeeld worden, maar de beatknop opengedraaid wordt gaat het publiek nog het hardst los. Opvallend is de System Of A Down sample van B.Y.O.B: ‘Everybody's going to the party, have a real good time. Dancing in the desert, blowing up the sunshine.’ Een sample die overigens later ook in de set van Fatboy Slim terug te horen is.

Nicole Moudaber lost Hedges af met een soortgelijke set, maar doet er overal net een schepje bovenop. Moudaber wordt door Cox gezien als groot technotalent, de nieuwe ‘Queen of Techno’ zelfs. Alles aan haar set klinkt net iets vuiger en harder en vanaf de eerste beat schakelt het publiek duidelijk ook een tandje hoger. Met veel voicesamples en stuwende baslijnen krijgt ze het grootste gedeelte van de zaal in beweging. Ze hangt wel veel op eenzelfde truukje door even in te houden en met oorverdovend schelle tonen (oordopjes waren een must) een hard 1-2-3-4-ritme in te zetten. De meeste variatie in haar set laat zich vinden rond het einde waar de beats in de versnelling gingen.

Fatboy Slim is een grotere naam, maar ook een van de meer opvallende. Dit is een man die daadwerkelijk radiohitjes op zijn naam heeft staan, maar een Praise You of The Rockafeller Skank (menig Fifa 99-hart gaat sneller kloppen bij deze titel) hoef je niet te verwachten vanavond. Delen van deze nummers worden hooguit licht gesampled of er wordt naar geïnsinueerd in gelijksoortige ritmes. Right Here Right Now komt wel even terug, maar dat is maar voor even. Slims set draait voornamelijk om party- en dirty-house, wat zorgde voor de meest opvallende set van de avond. Verdere samples lieten zich vinden in Your Mind Is Twisted van onze medelanders Greg,Jeroenski & Roog en Heavy Cross van The Gossip.
 

Visueel gezien gaan de remmen nu echt los. Zodra Slims set van start gaat wordt er, alsof het nog niet warm genoeg was, vuur gespuwd en de rookmachine wordt ook niet onbenut gelaten. Blinkvanger is de discobal die op momenten naar beneden komt. Het publiek probeert deze met alle macht aan te raken. De lichtshow wordt op deze wijze op een extra impuls gegeven doordat de lasers laag boven de zaal gereflecteerd worden tegen de discobol.

Ook de show van Cox biedt genoeg rook, vuur en lasers. De aanpak van zijn set is daarentegen een stuk progressiever te noemen dan zijn voorgangers. Met de meest techy en afwisselende set van de avond is de zaal definitief los. Een dansende dampende massa vult de gashouder. Het publiek staat tot aan de laatste bankjes bovenaan het achterliggende publiekspodium mee te dansen, er wordt op elkaars schouders geklommen, de kledingstukken worden steeds vaker uitgetrokken of creatief ingekort en de drukte is niet langer te ontlopen. De techno die Cox het publiek voorschotelt is dan ook zeer dansbaar te noemen, vooral de tweede helft van zijn set heeft meer ruimte voor melodie en frisse beats. Een geleidelijke en vloeiende overgang houdt de trans en spanning vast wat zorgt voor een progressief geheel. Af en toe valt zijn set even stil. Stilte die direct gevuld wordt door luid gejuich. Dat het inmiddels al tegen zessen loopt mag niet uitmaken en het publiek staat inmiddels al een uur of zeven onafgebroken te dansen zodat de zaal nog niet leeg is als Cristian Varela Cox af mag lossen.

Doordat de voorgeschotelde techno niet op een lijn blijft – zelfs zeer afwisselend is door Slim en Cox – maar wel voortborduurt op een zelfde gevoel voor ritme valt de avond geen moment stil. De duidelijke opbouw, de flitsende lasershow en het rook- en vuurspektakel spreekt van een sterk geregisseerde, radiowaardige avond. De eerste uren moest de juiste draai nog gevonden worden, maar de opvallende set van Slim bleek goed te behappen in de zaal waardoor de meer dansbare technoset van Cox hoog piekte op het juiste moment van de avond.