Opeens daagt het, terwijl de pianist met niets dan bretels op zijn bezweete afgetrainde en ontblote borstkas rondspringt, het mannenkoor gekke dansjes doet en er luidkeels wordt gezongen "Put your hands up in the air": Kakkmaddafakka is de Noorse Village People. Een feestje? Ontzettend. Maar muzikaal en tekstueel platter dan een GWO-muntje.

CONCERT
Kakkmaddafakka, Into The Great Wide Open, De Bolder, zaterdag 3 september 2011

MUZIEK
Vrolijke dansbare discopop van een stel Noorse jongens met naast piano, gitaar, bas en drums ook een volstrekt onhoorbare cello en een driekoppig mannenkoor, wiens ingestudeerde danspasjes langer bijblijven dan hun zangkunsten. Erlend Øye produceerde de laatste plaat van Kakkmaddafakka en springt vandaag al snel bij de band op het podium.

PLUS
Waar zullen we eens over zingen? Bij die vraag hoefden de heren van Kakkmaddafakka ongetwijfeld niet lang na te denken. Strekking van het eerste nummer: "I wanna dance." Refrein van het tweede liedje: "You've got to move." De boodschap is luid, duidelijk en onmogelijk te negeren. Vanaf de eerste tel volgt de gehele Bolder het advies van de Noren op en gaat van voor tot achter plat. Halverwege de set komt Erlend Øye op om de band te vergezellen en af en toe een mopje mee te zingen, en dan is het feestje compleet.

MIN
Laten we wel wezen, de muziek van Kakkmaddafakka is een ongeïnspireerd bij elkaar geraapt allegaartje van vijftig jaar popmuziek. Met You Really Got Me jat de band de wereldberoemde gitaar- en zanglijn van The Kinks, het slappe reggaenummer Gangsta begint vanzelfsprekend met het intro van I Shot The Sheriff en even later zingt de band Put Your Hands Up In The Air van, jawel, Danzel. Wanneer in de toegift de "eigen" nummers écht op zijn, eindigt de band zelfs met genadeloos slecht uitgevoerde versies van Halo (Beyoncé) en You Can Call Me Al van Paul Simon, dat ook door de vocalen van Erlend Øye niet gered kan worden. Er wordt de gehele show lang meer gebruld dan gezongen, de pianolijntjes zijn lelijk en kurkdroog, en de cello is überhaupt niet te horen.

CONCLUSIE
Een show van Kakkmaddafakka is alsof je getuige bent van een stel uitzinnig dronken jongens die in de lokale karaokebar zijn beland. Zelf hebben ze de grootste lol en wie erin meegaat heeft de tijd van zijn leven, maar nuchter is het gênant, storend en ontzettend vervelend. "See you next year", roepen de heren voordat ze het podium afgaan. Laten we hopen van niet.

CIJFER:
3,5