De mens heeft de aarde uitgeput en vernietigd, maar tegelijkertijd ontstaat daardoor een prachtig landschap. Met georkestreerde folk verhaalt Other Lives over de paradox die uit de uitgestrekte vlaktes van de Dust Bowl spreekt. Other Lives staat deze maand op London Calling, Crossing Border en Le Guess Who?.

‘Volgens mij leeft de mensheid niet in overeenstemming met haar natuur,’ probeert frontman Jesse Tabish. Twijfelend zegt hij het, want heus: de bandleden van Other Lives willen absoluut niemand voor het hoofd stoten. Hoe zwaar en gedragen Tabish zingt, zo warrig en stotterend verhaalt de excentrieke zanger over het tweede album van Other Lives, daags na het optreden dat de band op Lowlands gaf. Het was hun eerste optreden in Nederland, en hoewel ze op het kleinste podium van het festival stonden, stond hun cd Tamer Animals dankzij een magisch optreden bij de tien meest verkochte cd's op Lowlands 2011.

‘We're just tamer animals,’ is de sleutelzin van het tweede album van de vijfkoppige folkformatie Other Lives uit Stillwater, Oklahoma. De combinatie van het thema en de plaats waar de bandleden zijn opgegroeid, is geen toeval. ‘Leven in het Mid-West heeft een paar dingen met ons gedaan,’ vertelt Tabish. ‘Het heeft ons de tijd, ruimte en economische mogelijkheden geschonken om artiesten te zijn. Tegelijkertijd heeft Oklahoma ons de keerzijde laten zien van het Amerikaanse kapitalisme. We leven in een stad die twee Walmarts heeft, en een heel ongezonde levensstijl.’

In Stillwater staat Other Lives regelmatig oog in oog met de Dust Bowl: een gigantische uitgestrekte zandvlakte die ontstond door overbewerking en uitputting van het land in de jaren dertig. ‘Misschien kwam het voort uit naïviteit,’ denkt Tabish, ‘of gulzigheid. Het voelt alsof de mensheid is afgedwaald.’ Multi-instrumentalist Jonathan Mooney vult de frontman aan: ‘Er was een wrong-doing in de Dust Bowl, maar dat is niet het verhaal dat we proberen te vertellen. We proberen... hét verhaal te vertellen, snap je?’ 

Spilziek
Tegelijkertijd is de uitgestrekte vlakte prachtig, bedoelt Mooney te zeggen. ‘Het is desolaat, uitgestrekt en open, met een grote heldere hemel.’ Met die beelden schildert Other Lives op Tamer Animals. Zo bezingt Tabish het onweer, woestijnen en de contouren van het land. ‘We proberen de schoonheid te zien van de simpele natuur,’ aldus Tabish. Mooney: ‘Inderdaad. We willen slechts de interactie observeren tussen mens en natuur, en niet de mensheid veroordelen om zijn fouten.’ Tabish: ‘Want ook wij maken deel uit van die samenleving. We rijden allemaal in auto's, ook wij zijn spilziek. We zijn al net zo verloren.’

‘Uiteindelijk willen we geen sociaal statement maken,’ onderbreekt Mooney de frontman. ‘We maken niet zozeer wat we willen zeggen, maar op de eerste plaats de muziek die we willen horen.’ Het is duidelijk wat dat voor muziek is. Tamer Animals staat vol georkestreerde folk, die al even vaak naar hedendaagse Amerikaanse folkbands neigt als naar hedendaagse klassieke composities en kamermuziek. In het titelnummer refereert Tabish zelfs tekstueel naar Philip Glass: ‘Deer in the headlights, there goes a weaker one / I was listening to “Façades”, I don’t care enough to see the way.’

Tabish: ‘Hedendaagse folkbands als Fleet Foxes en Bon Iver zijn geweldig, maar we zijn heel anders dan zij. Wij putten onze inspiratie uit componisten als Philip Glass en Steve Reich. Ik zou niet durven zeggen dat zij een verwantschap zouden voelen met ons, maar andersom voelt dat wel zo. Ze zijn onze helden.’ Sterker nog, hoewel Other Lives nu nog 'liedjes' schrijft, hoopt Tabish steeds verder naar composities te verschuiven. ‘We hebben niet het idee dat we dat ideaal al hebben weten te vangen, maar we werken eraan. We willen alsmaar beter worden, en meer gedisciplineerd.’

Other Lives speelt vrijdag 11 november op London Calling in Amsterdam, donderdag 17 november in Doornroosje in Nijmegen, vrijdag 18 november op Crossing Border in Den Haag en vrijdag 25 november op Le Guess Who? in Utrecht.