3VOOR12 bespreekt Album van de Week (19): Miles Kane

Colour Of The Trap combineert toegankelijke sixtiespop met spannende songstructuren

Jochem Boom ,

Miles Kane is tegen wil en dank vooral bekend als de ene helft van The Last Shadow Puppets. Inmiddels is Miles Kane solo en komt hij met zijn debuut, waarop hij het geluid van zijn twee voormalige bands samenbrengt. Colour Of The Trap is Album van de Week.

Colour Of The Trap combineert toegankelijke sixtiespop met spannende songstructuren

Miles Kane is tegen wil en dank vooral bekend als de ene helft van The Last Shadow Puppets. Inmiddels is Miles Kane solo en komt hij met zijn debuut, waarop hij het geluid van zijn twee voormalige bands samenbrengt. Colour Of The Trap is Album van de Week.

Heel stilletjes aan ontpopt Miles Kane zich tot een bijzondere songschrijver. Zijn talent voor het schrijven van compacte, klassieke  popmelodieën schemerde al door op de debuutplaat van zijn vorige band The Rascals en vooral in de pure pop die hij samen met Alex Turner (Arctic Monkeys) maakte als The Last Shadow Puppets. Daar werd zijn bijdrage echter overschaduwd door de bekendheid van zijn bandmaat Alex Turner.

Het etiket The Last Shadow Puppets blijft aan hem kleven, want diezelfde Alex Turner schrijft ook op de helft van de songs op dit album mee. Ondanks dat heeft dit debuut toch overduidelijk het stempel van Miles Kane zelf. Vooral zijn unieke stem komt op deze plaat heel goed naar voren. Miles zingt niet alleen, hij declameert vol overtuiging. Een minuut later kan hij zomaar weer langgerekt uithalen of uitpakken met lichtvoetige koortjes. Die afwisseling is typerend voor hem en zijn muziek.

Zijn liefde voor de orkestrale pop uit de jaren zestig komt ook op deze plaat terug, maar hij combineert het nu met het venijnige gitaarspel en de spannende songstructuren van zijn vroegere band The Rascals. Het venijn komt vooral in de nummers Telepathy, Inhaler en Come Closer naar voren. In songs als Rearrange, My Fantasy en Better Left Invisble komen de galmende gitaarsolo's terug die het debuut van The Rascals al zo kenmerkten. Eigenlijk lijkt de gehele plaat recht uit de jaren zestig te komen. Rijk georkestreerde pop met een snufje rock 'n roll in de vorm van in fuzz en galm gedrenkte gitaren.

Tekstueel heeft Miles Kane het maar over één ding, de liefde. Hoewel eenzijdig, zijn de teksten  wel raak. Zo opent hij met een korte en krachtige analyse over de moeilijk te doorgronden vrouw in opener en single Come Closer:  "What do I have to do/To get you where I want you/I guess we'll see what might be", waarna hij in het refrein wanhopig uitroept: "You're a million Miles away/So come closer"

Het schrijverstalent van Miles Kane zal eeuwig worden onderschat door het etiket The Last Shadow Puppets, zeker als hij blijft samenwerken met Alex Turner. Maar wie goed luistert hoort dat Colour Of The Trap veel meer is dan een slap aftreksel. Kane is gegroeid als muzikant en songschrijver en levert een prachtig album af.

Colour Of The Trap komt uit op Colombia/Sony en staat tijdelijk op de Luisterpaal.