Ik ben sinds een uurtje wakker en had me eigenlijk voorgenomen vandaag alleen te schrijven dat ‘het-hier-fantastisch-is’ en dan wat fotootjes te sturen. Ik heb geen idee hoeveel mensen het lezen, ik mis dingen hier door dat tiepen en ik ben kaduuk. Verder doen mijn benen pijn, heb ik gigantische blaren op mijn hielen en ben ik intens moe.
Maar een oproep om support via twitter helpt, de reacties stromen binnen, dus zit ik weer braaf te tikken. Dan maar niet met Boys Noize samen naar Ultra vandaag en rustig aan de dag beginnen, de nacht zou nog wel eens lang kunnen gaan duren. En wie weet gaan we straks nog wel, we twijfelen; de enige artiesten die ik daar zou willen zien vandaag zijn Boys Noize en Empire Of The Sun.
Gisteren (vrijdag!) zijn we dus wél naar het Ultra Festival gegaan; het is iets tussen Mysteryland en Lowlands maar dan heel anders, en heel Amerikaans. We hebben voor 3 dagen ‘Triple A’ bandjes (AAA = Access All Areas) en kunnen daarmee gaan en staan waar we willen, front stage, back stage, on stage, onder stage en natuurlijk de gratis ‘artist bar’. Prima de luxe geregeld dus.
Het was alleen een ellende om taxi’s naar het festival te krijgen, pas na 45 minuten in de hitte op straat (tussen honderden anderen desperate lieden) lukte het. Aldaar aangekomen bleek alles anders dan vorige jaren en had men de artist check-in op de meest onvindbare en onhandige plek ooit gezet. Ik hoorde later dat artiesten niet konden inchecken omdat de rij van festival bezoekers de ingang blokkeerde. Handig!
We waren nét op tijd om de laatste 5 minuten van de legendarische dj Dimitri mee te pakken. Hij is bezig met een come-back en toen Ultra dat hoorde boekten ze hem meteen voor de mainstage. Dimitri ging het goed af, hij is er weer! Hij vertelde later dat het toch wel wat anders was dan hij gewend was: pas als hij zijn handen de lucht ingooide of op en neer sprong kwam er een uitzinnige reactie van het publiek. En in een plaat zat een soort schor bad-eendjes geluid, Dutch House-achtig skriek skriek, ook toen ontplofte het heel even.
Na Dimitri begon Fedde LeGrand, en KABOEM: de mensen massaal uit hun dak. Grootste truc die hier werkt is om in het intro van je set een van te voren opgenomen zware stem iets over Miami te laten zeggen, zo van: MIIIII-AAAA-MMMMIIII.... ARE YOU REEEEEEEADY....?!!! Instant succes, vlam in de pan. En die Fedde doet dat goed, niet voor niets dat hij zo groot is geworden. En die Fedde is super aardig, dat bleek maar weer; geen poeha, hij stelde zich zelfs netjes voor aan onze Thijs.
Bij een andere stage ging men helemaal los op Designer Drugs, iemand die in Nederland nauwelijks naam heeft. Zijn knal-set werd gevolgd door een live optreden van Holy Ghost, wat echt te gek goed was, maar het publiek dacht daar anders over: iedereen liep weg. Zelfde gebeurde later bij de mainstage toen Erasure optrad; het was stampvol en compleet feest bij de 10 minuten pauze / ombouw set van Bart B More maar de kids dropen massaal af bij de legendarische synthiepop band Erasure die er op volgde. Maar goed, wie kent Erasure nog? 21 jarige Thijs in ieder geval niet. Duran Duran zei hem ook niets later trouwens. We hebben er weer een paar nummers van gezien, maar vreemd genoeg was het geluid bar slecht, het kwam niet uit de verf. Tussen de bedrijven door ook nog Royksopp en CSS bezocht, beide prima bezig.
Het eten op Ultra is verder ronduit smerig: bergen met gefrituurd hormonenvlees liggen te zweten in de zon, er is echt niets gezonds te krijgen. Ik heb uit pure malligheid een Turkey Leg besteld, en soort kippenpootje maatje Fred Flinstone. En het was verschrikkelijk vies. Het kalkoenvet bleef hangen in mijn snor, dus ik was tot ik later kon douchen kotsmisselijk. Een snor heeft zo zijn voordelen, maar ook zo zijn nadelen: alles wat erin hangt blijf je ruiken. Urgh.
De Ultra bezoekers zijn trouwens een genot voor het oog: nepbonte beenwarmers, fluor speelgoed, mutsen met licht gevende tubes eraan, tsjonge jonge: wat ziet dat er geweldig niet uit! En heel hip hier: rondzwaaien met lichtgevend speelgoed aan touwtjes, echt honderden tegelijk. Een ouwe man verkocht er plastic zwaarden en sabels met lampjes erin en trok T-shirts omhoog van jonge meisjes op de xtc en kneep dan in hun borstjes. Die meiden lachten schaapachtig, hadden met hun stonede hoofden niet door wat er gebeurde. Heel erg naar om te zien, wat een zieke griezel. Wegwezen daar dus.
Na met ettelijke shampoobeurten de kalkoenresten uit mijn snor gepoetst te hebben werd het tijd om te eten, waarna je natuurlijk verschrikkelijk inkakt. Dus op naar een Cubaans tentje voor de Cuban Coffee, mierzoet en sterker dan de sterkste espresso. Voor degenen die nooit in Miami geweest zijn of nooit Scarface gezien hebben: Miami zit vol met Cubanen, overal spreekt men Spaans. Onze taxichauffeur naar downtown later vertelde met een dik accent over Tiesto die ooit bij hem in de auto zat, dat die wel 100.000 dollar pakte op een avondje draaien hier, en dat hij ook maar dj ging worden. Goed idee! Het was een geweldig type, hij vertelde hoe hij 30 jaar geleden gevlucht was in een autobinnenband en een peddel. Hij had er 4 dagen in zijn eentje over gedaan, dag en nacht doorpeddelend over de oceaan. Ongelofelijk.
We zijn met Kostijn (labelbaas en manager van onder andere de Jeugd en Tom Trago), ster reporter en dj Sandeman, Judith van Barkers, Thijs en mijn man naar de Vagabond gegaan voor het Fixed feest. Fixed is de coole club uit New York, die net als Rauw artiesten vanaf het begin boekt. Het bleek super te zijn daar. Die Vagabond is een heel fijne intieme plek, met twee kleine dansvloeren en een groot gezellig terras met 60’s muziek, en geen gedoe aan de deur. Het publiek is er fantastisch, van alles door elkaar met heel veel uitgesproken types. En we hoorden er alleen maar te gekke artiesten: Blondes, Dave P., Shit Robot, Simian Mobile Disco, Villa, Azari & III, echt allemaal super cool.
We zijn ook nog bij het Boys Noize Records feest geweest, in een enorme locatie met twee zalen vlakbij de Vagabond. In de ene zaal was het Richie Hawtin’s Minus, in de andere Boys Noize, maar dan zonder Boys Noize zelf. Die mocht er niet draaien van Ultra. Hij was er bijna onherkenbaar timide gekleed wel aanwezig en dat was gezellig. Hij baalde van de locatie, vond het veel te groot en onpersoonlijk en het publiek daarom ook niet goed genoeg, en hij had gelijk.
We hebben met Rauw Boys Noize vanaf het prille begin geboekt, hij won daardoor zelfs zijn allereerste award (een Gouden Kabouter) en is een loyale vriend. Hij staat in mei weer op Rauw en ik kan je vertellen dat dat niet voor de prijs is die hij hier bijvoorbeeld krijgt. Hij wil gewoon ook draaien op de plekken die hem vanaf het begin aan gesupport hebben. Op het Boys Noize Records feest hoorden we Tiga de sterren van de hemel draaien en dat was opmerkelijk, ik vind hem maar zelden echt overtuigend, maar deze mocht de boeken in. Eindelijk dan een ster die echt zijn best deed, misschien heeft hij mijn tweets wel gelezen van de dag ervoor!
Ondertussen gonst het in Miami over megasterren die hier zouden zijn en privéfeesten zouden gaan geven. Hiphop artiest Pitbull heeft al een fuif gedaan waar een aantal Nederlanders zijn geweest. De roddel gaat rond dat The Flexican met hem gaat samenwerken. En Chuckie met P.Diddy. En Laidback Luke met 50 Cent ... Afrojack won laatst al een Grammy voor zijn werk met Madonna. En voor alle zeurpieten in Nederland: ze geven geen moer om credibility aan het thuisfront dus bespaar je de moeite om te zeggen dat Tiesto kut is of Laidback Luke niet meer cool. Je kan hun muziek misschien niet te pruimen vinden of commercieel, prima, maar ga daar niet over lopen azijnpissen op blogs en twitter. Ga zelf iets doen wat je wel cool vindt en houd je mond verder.
Maar jongens, wat een succes hier! Waar gaat dat heen? De Nederlandse dj’s en producers zijn hotter dan ooit en breken nu op het hoogste niveau door. En de Nederlandse multinationals doen lekker mee: de KLM heeft nu directe vluchten op Miami waarvoor overal groots geadverteerd wordt (huurfietsen met mandjes met KLM reclames!!) en Heineken is de grote biersponsor van Ultra. Ultra noemt ze op hun website Hieneken trouwens. Het blijft moeilijk dat Nederlands voor die Amerikanen.
De cruiseschepen groot als de Amsterdam Arena verlaten op dit moment luid toeterend de haven, het wordt tijd om onder de douche te springen, een outfit aan te trekken waar niemand omheen kan en toch maar weer naar Ultra te gaan om Boys Noize te supporten en Empire Of The Sun te gaan zien. Tot morgen maar weer!