Joost van Bellen houdt een dagboek bij vanaf SXSW in Austin, zijn bezoek aan Junkie XL in LA en eindpunt Miami voor de Miami Music Week. Hij zal in deze dagboeken tot in detail zijn ervaringen opschrijven. Dag 11: van de MixMash poolparty met Laidback Luke tot Diplo die Justin Bieber met Sleigh Bells mixt op Hard Fest.

Het kostte me net tien minuten om er achter te komen welke dag het eigenlijk is vandaag, de vermoeidheid slaat meedogenloos toe en 10 dagen van non-stop muziek, feesten en reizen beginnen hun sporen achter te laten. Het is dus vrijdag vandaag, en gisteren was het donderdag, en ja, morgen is het zaterdag, daarna komt zondag en dan is het maandag en gaan we terug naar Amsterdam. Aan de ene kant lijkt het alsof het einde in zicht is, aan de andere kant is het eigenlijk nog maar net echt begonnen hier in Miami. En ik ga er voor. Tussen alle bedrijven door hebben we ook nog es een filmpje en een mix gemaakt voor onze mode avonturen onder de naam Music For Imaginary Shows, muziek voor een modeshow die nooit zal plaats vinden. Vandaag krijgen we wereldwijd zeer positieve reacties: hoera! Hier is de link: http://bit.ly/dSAxl9

Gisteren (donderdag geloof ik!!) hebben we voorraden ingeslagen bij die geweldige Wholefoods supermarkt zodat de roomservice en minibar rekening enigszins binnen de perken zal blijven. Een dubbele espresso en een Ceasar Salade zonder kip of garnalen kost hier in het hotel al snel $ 45,- en daar moet dan nog tip bovenop. Het goeie van het Mondrian Hotel is dat je een klein keukentje hebt inclusief koffiezetapparaat, die staat al een klein uurtje te pruttelen en ik heb een direct infuus van het apparaatje naar mijn mond aangelegd zodat het dagboek zo snel mogelijk afkomt, want we gaan straks naar het Ultra festival.

Gisteren hebben we einde van de middag naar het National hotel bezocht voor een klassieke poolparty, genaamd MixMash. Ik geloof dat het iets met Laidback Luke te maken had, maar ben daar niet 100% zeker van, ik heb mijn huiswerk voor hier niet echt goed gedaan dit jaar. Thijs houdt de lijst van feesten bij, die we heel handig in dropbox hebben staan zodat iedereen feestjes kan toevoegen, met adres en hoe we binnen komen. Laidback Luke is nu een grote ster, ik hoorde dat zijn feest van woensdag een klapper was, waarbij uit respect voor hem, een gigantisch aantal ster dj's en producers langs is geweest. Nederlanders zijn sowieso supersterren geworden, van Afrojack tot Bart B More, van Chuckie tot Joris Voorn, en dan natuurlijk de hele rits van meer mainstream dj's: Fedde LeGrand, Tiësto, noem ze maar op. Even een cliché: 'Waar een klein landje groot in kan zijn!'.

De poolparty was geweldig en verschrikkelijk: heel druk en het was compleet feest, maar de mensen waren best vreselijk. Allemaal opgepompte lijven waar al veel te veel alcohol in zat. Pfff... en daar dan nuchter tussen staan om 5 uur 's middags... De VIP afdeling van het feest was nog een tandje heftiger: de flessen champagne en wodka vlogen om mijn oren. Een hele dronken Junior Sanchez vertelde me hoeveel hij van me hield, hij zou de oorlog in gaan voor me. 'And do you know what that means Joost? That I would give my life for you.' En: 'I'm straight but you could fuck me anytime, that's how much I love you.' Ik heb hem maar verteld dat hij daar niets van zou voelen omdat zijn puddingreet veel te dik was en mijn plasser te klein, en ben er vandoor gegaan. En ik weet niet wie er stond te draaien, maar het was echt vreselijk. Wel nog even Diplo gezien en Bart B More weer aan het lachen gekregen, maar we moesten nog een hele avond en nacht dus heb ik het bij een pislauw biertje daar gelaten en ben een hele kleffe hamburger gaan eten die de rest van de avond en nacht verwoeste pogingen deed om er via de verkeerde kant weer uit te komen.

In de avond kwam eindelijk onze Michiel aan (manager van JXL), die was om 5 uur in de ochtend begonnen met reizen van Los Angeles, maar door de brand op het vliegveld van Miami was zijn vlucht gecanceld. Hij heeft gebeden tot God en wat schapen ritueel op de landingsbaan geslacht, en is uiteindelijk via Memphis dan toch hier bij ons. Kapot natuurlijk, maar toch ook zin in een feestje. Met Sandeman, mijn Sander en Thijs zijn we naar het Simian Mobile Disco feest afgereisd, waar we net Rory Phillips hadden gemist en het optreden voor een lege zaal van Blondes, wat super geweest moest zijn. Heel vervelend dat er geen time schedules waren en dat sms'en niet meer lukte gisteren. Ik hoop dat Blondes vanavond nog ergens te zien.

Het dj-duo Fixed uit New York draaide er de sterren van de hemel, zelfs met een mixer die telkens uitviel. En het was er gezellig, té gezellig. Michiel kwam aanzetten met glazen Jägermeister en ik weet niet hoe het kwam, maar de inhoud belandde niet in mijn maag maar over mijn gezicht, in mijn nek en over mijn T-shirt, ik heb de hele nacht ietwat plakkerig en ruikend naar drop voortgezet. Ook besprong Laetitia, een agent uit London me, pfff wat een beest is dat toch. We werden meteen meegesleept naar de bar en daar kwam de tequila, dubbele shots, die ik routineus weer op de grond heb gegooid zonder dat iemand het door had. Als ik die was gaan drinken was de nacht waarschijnlijk heel anders verlopen en had ik nu niet zo kwiek hier zitten tikken.

Next stop was het Hard Fest, een organisatie uit de USA die hier overal feesten en festivalletjes doet. We stonden op de gastenlijst maar het was gedoe aan de deur. Twee balies met lijstloeders moesten overwonnen worden en het meenemen van een tas was verboden. En wij hebben een tas bij ons, met cd'tjes om weg te geven, paspoorten, portemonnees... De manier waarop dat ging was best schandalig, een hele grote gorilla kwam vervaarlijk op ons afstuiven en blafte ons af: 'Look at me!! NO BAGS! I SAY NO. N - O !!' Hm, Sander en ik besloten weg te gaan, hier hadden we geen zin in, maar buiten namen een gastheer en een loeder het voor ons op, ze belden de eigenaar (die om de hoek stond?) en die gaf uiteindelijk een akkoord. Een tas meenemen is een manier om drugs binnen te smokkelen legden ze uit. Als dit in Nederland was gebeurd op Rauw was er nooit meer iemand gekomen denk ik, wat een idioterie.

Grand Central waar Hard plaats vond is wel een te gekke locatie, een grote vierkante betonnen hal, gestript van alle opsmuk, gewoon en goed geluid en een monster videowall achter de d's en gaaaaaaaan! Maar de muziek van de sterren die draaiden viel wat tegen. Diplo draaide erg goed, maar het ging eigenlijk nergens over. Het goeie aan Amerikaanse dj's is dat ze een open mind hebben en dat in principe alles kan, in Nederland zit iedereen op z'n eilandje tegenwoordig en is de rest altijd slecht. Het slechte aan Amerikaanse dj's is dat er door de hoeveelheid aan stijlen nauwelijks diepgang is, je wordt niet meegezogen in de muziek, het is een grote flipperkast.

Maar toch respect voor Diplo: Justin Bieber mixen met Sleigh Bells is toch wel erg knap! Mehdi en Tiga die erna draaiden lukte het niet om het publiek echt te pakken. En: ik mis tot nu toe echte conference hits, zoals vorig jaar Dinosaurs With Guns. Eigenlijk hoor ik bijna alleen maar nummers die ik al ken, de gevestigde namen lijken Miami tot dusver niet als een uitdaging te zien, ze doen gewoon wat het publiek wil. En dat is niet waar ik hier voor kom. Wel was het publiek heel erg goed daar in Grand Central, en ik ben onder andere met de brillenmaakster van Lady Gaga Best Friends Forever geworden.

We lagen uiteindelijk rond 5 uur in ons bed, een tikkeltje aangeschoten, maar veel meer moe dan dronken. Het helpt om water tussendoor te drinken, we voelen ons weer kiplekker vandaag. En even een berichtje voor de moeder van Thijs: ik let goed op hem hoor, gisteren is hij heel braaf geweest en dat gaan we zo houden.

Nu snel onder de douche om de Jägermeister uit mijn haar te wassen en hup naar Ultra voor de come back set van de Nederlandse Dimitri op de mainstage, Duran Duran, Röyksopp, Erasure, CSS.... En dan vannacht vier feesten op het menu, we zijn er bijna klaar voor.