Toen Mark de Jonge, in de Amsterdamse muziekscene beter bekend als M-JO, op zijn twaalfde bewust naar muziek begon te luisteren, waren hij en de mannen van Nirvana in zijn hoofd beste vrienden. Voor M-JO is zijn muziek dan ook niet los te denken van een band en is singer-songwriter geen label dat hij op zichzelf zou plakken. "Ik zie mezelf niet als solo-artiest, ik heb een band nodig." Beluister het nieuwe album A Brand New Universe nu op de Luisterpaal.

Die band vond hij in algehele duizendpoot Ro Halfhide, drummer en producer voor Lucky Fonz en de Felle Kleuren en mede-oprichter van het Amsterdam Songwriters Guild, en Marcus Bruystens, de singer-songwriter achter Eilander en bassist bij onder andere Claw Boys Claw en Me and Stupid. "Ro ken ik sinds 2005, toen ik voor het eerst kwam kijken bij het ASG. Hij vroeg al vrij snel of hij mee mocht drummen en is naast een ontzettend professionele muzikant ook een goede vriend en fan van m’n muziek, net als Marcus. Ik ben groot fan van Marcus. Hij speelde gitaar in de laatste band van Wally Tax, veel cooler dan dat kan het niet worden. Ik ben enorm blij en dankbaar dat ze mee willen spelen, financieel heb ik weinig te bieden."

Dat zijn muziek M-JO niet veel geld oplevert vindt hij helemaal niet erg. "Ik heb er bewust voor gekozen gewoon een baantje te hebben, en de muziek als muziek te zien, het is geen werk. Dan komt er ook te veel druk op te liggen en is het niet meer leuk. Ik heb een talent dat ik wil delen met de wereld. Het leven zit vol inspiratie, die wil ik ook weer teruggeven. Dan is de cirkel rond."

Toch denkt M-JO niet veel na over zijn muziek. "Ik droom met een soundtrack erbij, en dan word ik wakker met een nieuw liedje in m’n hoofd. Ik heb honderden ideeën voor liedjes maar zou niet kunnen zeggen waar ze vandaan komen." Hij kan ook geen directe inspiratiebronnen aanwijzen, maar is wel groot fan van veel muziek uit de jaren ’60. "Iedere keer als ik goede muziek hoor, blijkt het in de jaren ’60 gemaakt te zijn. Misschien dat de aarde toen door een bepaalde wolk in het heelal vloog, waar zoveel liedjes en inspiratie inzaten dat er zoveel moois is ontstaan. Goede liedjes kunnen overal terecht komen. Ik geloof heel erg in de kracht van een liedje, of het nou van The Beatles, Lady Gaga of iemand bij het ASG is."

M-JO’s vorige album, Allow Sound Kind, was een home taped album met losse, vaak in slaapkamers en rommelhokken opgenomen Lo-Fi nummers. "Ik had een studiofobie, mijn creativiteit blokkeerde in die omgeving." In de lente van 2010, tijdens de opnames van ‘Hoe Je Honing Maakt’ van Lucky Fonz en de Felle Kleuren, waar M-JO bij basst, is hij van zijn studiofobie afgekomen. "De positieve energie van die ervaring heb ik gebruikt om in augustus 2010 met Ro, Marcus en een heleboel losse ideeën zelf de studio in te duiken. Daar is dit album, ‘A Brand New Universe’, uit gekomen. In mei hebben we nog een weekend met z’n drieën in de studio gezeten, waar we elf nieuwe tracks hebben opgenomen. Wat ik daarmee precies ga doen weet ik nog niet, misschien wordt het een serie videoclips op internet."