Genoeg Lifehouse voor tien jaar

Powerpop en knuffelgrunge

door Atze de Vrieze, foto's Bart Notermans ,

'Pinkpop is een van de eerste festivals waar we ooit speelden. We hebben er daarna alles aan gedaan om terug te komen.' Het is inderdaad al even geleden dat Lifehouse doorbrak. Veel mensen zullen de band nadien uit het oog hebben verloren, maar vijf albums later staat frontman Jason Wade met zijn olijke coupe soleil gewoon weer op Pinkpop.

Powerpop en knuffelgrunge

'Pinkpop is een van de eerste festivals waar we ooit speelden. We hebben er daarna alles aan gedaan om terug te komen.' Het is inderdaad al even geleden dat Lifehouse doorbrak. Veel mensen zullen de band nadien uit het oog hebben verloren, maar vijf albums later staat frontman Jason Wade met zijn olijke coupe soleil gewoon weer op Pinkpop.

CONCERT
Lifehouse, Pinkpop Mainstage, zaterdag 11 juni 2011

MUZIEK
In al die jaren is er weinig veranderd. Of zeg maar gerust: niets. Lifehouse maakt nog steeds liedjes in twee categorieën: powerpop en knuffelgrunge ballads. Grilligheid, een eigenschap die de échte grunge juist spannend maakte, dat is volgens Lifehouse iets voor op de barbecue.

PLUS
De reden dat Lifehouse hier weer staat: 'Halfway Gone', de hit van het meest recente plaat Smoke And Mirrors. Die albumtitel lijkt misschien te refereren naar rock-'n-roll taferelen, maar die nieuwe hit is eigenlijk precies zo'n eenvoudig meezingbare popsong als de oude, dit keer zelfs met 'oooh oooh oooh'. Het is een niemendalletje, maar wel catchy, vrolijk makend. De setlist biedt een doorsnede van de vijf albums (plus vaste Cheap Trick-cover 'Hello There' als opener), en het moet de band goed doen dat de nieuwste liedjes de meeste respons krijgen.

MIN
Lifehouse kabbelt zo rustig dat er kikkervisjes in zouden kunnen groeien. Gitarist Ben Carey trekt grimassen alsof hij levensgevaarlijke salvo's staat af te vuren, maar zijn riffs zijn zo veilig dat zelfs het Nederlandse leger ze zou kunnen verdedigen. Halverwege wordt een akoestische gitaar aangerukt voor de variatie en mag bassist Bryce Soderberg het liedje 'Wrecking Ball' zingen. De teksten zijn zo eendimensionaal dat zelfs Halbe Zijlstra ze moet kunnen begrijpen. Powerpop door frisse jonge knapen voor enthousiaste meisjes heeft nog wel wat charmants, maar om op je dertigste nog van die quasi-romantische quatsch (of gaat het over Onze Lieve Heer?) te zingen als 'In the pain I find healing, in your name I find meaning', dat is niet minder dan pathetisch.

CONCLUSIE
Laat het in godsnaam weer tien jaar duren voor we deze band terug zien.

CIJFER:
3