Van de relatief onbekende Ida Engberg, via de rijzende ster van Joris Voorn tot de legandarische Laurent Garnier. Het past allemaal op Awakenings Festival en het is allemaal van bijzonder hoog niveau. Mensen die thuis zitten en medelijden hebben met de mensen die in de regen op Awakenings hebben geen idee hoe snel dat is vergeten met deze constante kwaliteit.
Rond de tijd dat Ida Engberg in Area C begint aan haar debuutoptreden op het Awakenings Festival is het duwen en trekken om binnen te komen in het kleine fort waar het optreden gepland staat. Gelukkig voor velen is het warme techhouse geluid ook op de trap goed te horen en in de rij staan mensen al te dansen. In het fort aangekomen is het iets rustiger en weet iedereen een mooi plekje te bemachtigen. De set doet direct de motregen vergeten en al snel is iedereen in de ban van de schone Zweedse. Dit is een naam die volgend jaar een plek op een groter podium verdient.
Joris Voorn is dan weer iemand die zijn sporen op Awakenings al meedere keren dik verdiend heeft. Hij stond in 2003 voor het eerst op het festival en inmiddels heeft hij voor zijn zesde editie een prominente plek in het programma gescoord. Hij heeft een gigantische following op de been gebracht en lijkt aangestoken te worden door het enthousiasme van zijn fans. Zijn set is spannend, afwisselend en gedreven, waardoor de Y tent van begin tot eind bomvol staat.
Om 7 uur begint dan de legandarische Laurent Garnier met zijn nieuwste project L.B.S. aan de lange afsluitende set van vier uur. Hij maakt het zichzelf hierdoor niet gemakkelijk, maar heeft Benjamin Rippert en Scan X meegenomen als versterking. Rippert zorgt op keyboard voor de nodige jazzimprovisatie en laptopartiest Scan X geeft de zeer suptiel veranderende beats net die extra laag die het nodig heeft om minutenlang te blijven boeien. Het effect is een technoset om met de ogen dicht bij weg te dromen. Na een uurtje of drie denkt een flink deel van het publiek dat ze toch voor het einde nog even ergens anders moeten gaan kijken. De finale gaan ze liever vieren bij Ben Sims of Adam Beyer op een van de buitenpodia. Maar dat deert niet. Voor de echte fans, de mensen die blijven tot het einde, laat Garnier zien met gemak tot het einde op gelijk niveau door te kunnen gaan. Voor hen is weer bevestigd dat Laurent Garnier een buitengewoon muzikaal talent is waar we na bijna twintig jaar nog steeds niet omheen kunnen.