The Kills tam tam

Rauwe, eendimensionale garageblues met gevoel

tekst Ingmar Griffioen, foto's Nick Helderman ,

The Kills is terug en de setting is goed: buiten betrekt het, binnen is de Grolsch afgeladen en niet al te uitgelicht. Alison Mosshart en Jamie Hince zijn in treffend zwart gestoken en beginnen aan een set van lange minimalistische, bluesy garagerocksongs.

Rauwe, eendimensionale garageblues met gevoel

The Kills is terug en de setting is goed: buiten betrekt het, binnen is de Grolsch afgeladen en niet al te uitgelicht. Alison Mosshart en Jamie Hince zijn in treffend zwart gestoken en beginnen aan een set van lange minimalistische, bluesy garagerocksongs.



CONCERT
The Kills, Lowlands Grolsch, zondag 21 augustus 2011

MUZIEK
Amerikaans-Britse garageblues-tandem bestaande uit zangeres-gitariste Alison 'VV' Mosshart en de Britse gitarist Jamie 'Hotel' Hince. Het duo laat de (punk)rockachtergrond achter zich en verdiept zich in garagerock, van de minimalistische, bluesy variant en voegt daar met drumcomputer/Moog de nodige drive aan toe. Tweede album No Wow herbergt meer postpunk-invloeden en is een hoogtepunt. Mosshart speelt ook in The Dead Weather, waardoor The Kills weleens stil ligt. In april dit jaar verscheen het toch sterke vierde album Blood Pressures.

PLUS
Twee man, anderhalve gitaar en een drumcomputer/sampler is alles wat je nodig hebt. Dat bewezen Mosshart en Hince al eerder, maar het blijft mooi om te zien hoe het duo met minimale middelen zo'n geluid neerzet. Rauwe garageblues, die bij vlagen zo trashy is als Alison er uitziet, maar ook met melodie en gevoel gebracht. Nummers van het nieuwe album als het zwoele, ritmisch sterke meezinger 'DNA', het meeslepende 'Satellite' en het lekker groovende, opzwepende 'Heart Is A Beating Drum' bewijzen ook live hun waarde.

MIN
Het mag wel wat duisterder en wilder af en toe mensen. Het is hier geen huiskamershow, maar een festivalgig in een (verwachtings)volle tent. Kom maar door met die gemene slide, die wreed jankende bottleneck solo, die onverwachte uithaal. Die hoop is tevergeefs. Alle nummers  zijn lekker rock-'n-roll en rauw, maar wel op eendere manier en zelden geil.

CONCLUSIE:
De verrassing is er al een tijdje vanaf en nu mag The Kills grote zalen (en tenten als de Grolsch) vullen. Dat zou als duo op zich moeten kunnen, maar de vraag is of ze dat wel ambiëren en of dat wel werkt. Vandaag zien we weinig reden om dat te geloven. Het is goed, rauw, degelijk, maar ook wat tam. Nu is Blood Pressures sowieso wat tammer dan No Wow, maar dat ook het publiek het tamelijk tam ondergaat, onderstreept: The Kills en tam is geen geschikte combinatie.

CIJFER:
7-

Meer Lowlands op de speciale festivalsite