Een optreden bij Jools Holland (BBC) betekende de doorbraak naar een groot publiek voor de zeventigjarige (!) Seasick Steve, die bekend staat om zijn veelal zelfgemaakte gitaren die hij met slide bespeelt. Vanaf het eerste nummer wordt de bluesman met luid gejuich ontvangen. Steve, veelal zittend op zijn stoel, is getooid met een ZZ Top-achtige baard en grijpt tijdens de set regelmatig naar de fles whiskey die naast hem staat. Hij wordt begeleid door drummer Dan Magnusson, die uiterlijke overeenkomsten vertoont met The Dude uit The Big Lebowski en zijn drumstel bijna aan gort mept tijdens het concert.

 

 

CONCERT
Seasick Steve, Lowlands Grolsch, zaterdag 20 augustus 2011

MUZIEK
Seasick Steve maakt onconventionele blues met erg stevige (southern) rock-elementen.

PLUS
De enorme hoeveelheid rauwe energie die vrijkomt bij dit concert is verpletterend en valt eigenlijk nauwelijks te rijmen met de verschijning van de twee krasse knarren op het podium. Het is blues, beïnvloed door rock, maar dan wel met enorme ballen. Steve’s gitaarspel is gevormd door de Deltablues, maar let op, hij pakt dit op volkomen eigen wijze aan. Zijn gitaren hebben één, drie, vier of zes snaren met eigen bedachte open stemmingen die hij met een slide bespeeld. Zijn éénsnarige diddley bow bespeelt hij als lapsteel. Maar een bezemsteel als gitaarhals is voor hem ook prima te bespelen. Het is bepaald geen ingetogen blues wat hij speelt, menig heavy rockband kan wat leren van deze rauwe laatbloeier. Met gemak windt het duo, dat ontzettend goed speelt, de zaal helemaal om de vinger. Een blondine uit het publiek, Annaleen, wordt op het podium beloond met een liefdeslied dat Steve speciaal voor haar zingt, hij wel! Zijn aankondigingen zijn sympathiek en vaak ronduit hilarisch. In het slotnummer 'Doghouse Song' komt zijn levensloop in detail voorbij; een verhaal dat hij erg humoristisch weet te brengen, maar dat eigenlijk bol van de tragiek staat.

MIN
Als er al iets aan te merken is op dit optreden, dan is het wel dat deze lokatie niet groot genoeg was voor het toegestroomde publiek. Ook de Alpha-tent had Seasick Steve met gemak aangekund.

CONCLUSIE
Na een uur krijgt Steve te horen dat hij nog maar één nummer mag spelen in plaats van de twee die hij zelf in gedachten had: ‘So this is gonna be a lo-o-ong song’. Zelfs dat laatste lange nummer is niet genoeg voor de zaal, die uitzinnig schreeuwt om meer. Dit is zo’n zeldzaam concert waarover nog lang zal worden nagesproken.

CIJFER:
9

Meer Lowlands op de speciale festivalsite