De Limatent om 13.00 uur 's middags: het is ideaal voor de luisterliedjes van Eefje de Visser. "Hopelijk kunnen we mensen luchtig en vrolijk wakker maken", aldus De Visser. De groep rondom de Nederlandstalige zangeres zal er niet uitpakken, maar eerder inpakken. Na een clubtour en vele festivals ontdekte de band dat hun kracht niet zozeer ligt in bombast maar in de kleine liedjes. "We zijn gewoon geen echte popband."

De hoeveelste Lowlands is dit voor je?
"Dit is onze eerste keer als band, zelf ben ik als bezoeker één keer eerder geweest, zo'n drie jaar geleden. Dat was een ontzettend vaag weekend. Ik was heel erg moe, heb erg veel gedronken en kwam vooral heel veel mensen tegen om mee te kletsen. Ik heb toen niet veel bandjes gezien waarvan ik onder de indruk was, behalve Damien Rice."

Wat is je mooiste Lowlands-moment?
"Damien Rice dus, dat was heel zwaar en meeslepend maar ook heel goed en sfeervol. Ik was erg geconcentreerd op de muziek, omdat ik moe was zat ik er nog meer in. Ik heb zeker een traantje weggepinkt. Het was heel heftig, bijna alsof de wereld verging. Bij mijn eigen muziek moet ik me af en toe ook realiseren dat ik er niet teveel in opga, anders kan ik in tranen uitbarsten. Dat gebeurt me vooral tijdens het zingen en schrijven, niet zozeer op het podium. In zingen stop ik blijkbaar zoveel gevoel dat het moeilijk voor me kan zijn, tijdens optredens zorg ik dat ik er vooral niet teveel bij nadenk. Ik heb nooit gehuild op het podium, dat zou ik veel te overdreven vinden."

Welk Lowlands-moment zou je liever vergeten?
"Toen ik dat jaar mijn mobieltje liet opladen bij het oplaadpunt was ik ook heel moe, en waarschijnlijk dronken. Het was koud en nat, en terwijl ik dik een uur in de rij stond om hem weer op te halen vergat ik spontaan de pincode van mijn telefoon. Daardoor kreeg ik hem niet terug, en het dienstdoende meisje deed heel onaardig. Ik was superchagrijnig, door in de rij te staan had ik natuurlijk ook allerlei bandjes gemist. Na een half uur wist ik weer wat mijn code was en heb ik mijn telefoon alsnog opgehaald."

Lowlands is je visitekaartje voor een groot publiek, gaan jullie iets speciaals doen?
"Tijdens de voorbereidingen ontdekten we dat de kracht van mijn liedjes en ons als band vooral zit in de kleinheid van dingen. In eerste instantie dacht ik: 'We moeten echt knallen op Lowlands.' Uiteindelijk hebben we besloten de muziek juist intiemer te maken, we zijn niet echt een popband en moeten ook niet proberen dat te zijn. Gek genoeg houden we het dus juist kleiner op Lowlands."

Wie zou je in de Tïtty Twïster tegen het lijf willen lopen?
"Heel graag zou ik de drummer van Fink tegen het lijf lopen. Hopelijk ben ik dan dronken genoeg dat ik zo gek ben om hem aan zijn mouw te trekken en vraag of hij wil meespelen op onze komende plaat. Ik vind hem een van de vetste drummers die er is. Het is een wild onrealistisch idee maar in oktober komt de band ook naar Nederland voor drie shows, ik heb al bedacht dat het dus mogelijk zou zijn."

Stel dat je wordt gevraagd voor een dj-set in de Groove Tube, welke plaat zou je zeker draaien?
"Misschien wel een nummer van het Belgische Balthazar, maar dat is niet echt dansbaar. Ik zou Listzmania van Phoenix draaien, dat is zo'n vrolijk nummer!"