Intens krijsend en headbangend drijft Dry The River zijn concert tot een bombastisch hoogtepunt, met als gevolg een daverend applaus. Het moge duidelijk zijn, voor een folkband heeft Dry the River bijzondere wortels.

CONCERT
Dry The River, Lowlands Charlie, vrijdag 19 augustus 2011

MUZIEK
Viool, akoestische gitaar en baarden: alle elementen voor een typische folkband zijn aanwezig, maar de tatoeages van Dry The River verraden een achtergrond in de Britse metal- en punkscene. Met bombastische passages vol pathetiek maakt de band die achtergrond meer dan waar.

PLUS
Vanuit lyrische stukken explodeert ieder nummer tot een climax vol overstuurde gitaren. Dry The River brengt zijn dynamische folk met een overdaad aan passie, wat regelmatig leidt tot een kriebelende buik. De meerstemmige zang is bij tijd en wijle bloedmooi, de gedrevenheid van de bandleden draagt daar alleen maar aan bij.

MIN
Al tijdens opener 'No Rest' loopt de tengere frontman Peter Liddle rood aan, trillend gooit hij zijn armen omhoog terwijl hij zingt: 'I loved you in the best way possible.' De gehele set blijft het woord 'love' wel erg prominent aanwezig. Even werkt die intensiteit aangrijpend, maar na een half uur vooral op de zenuwen. De koortjes mogen zuiver zijn, tijdens de stevigste stukken overschreeuwt Liddle zichzelf.

CONCLUSIE
In zijn meest dramatische stukken irriteert Dry Ihe River mateloos. Wanneer de pathos binnen de oevers blijft, zijn de liedjes van de folkband echter bloedmooi.

CIJFER:
7,5

Meer Lowlands op de speciale festivalsite