Diva Selah Sue

Putseys weet net niet van begin tot einde te boeien

door Timo Pisart, foto's Tim van Veen ,

De transformatie is compleet. In 2009 stond Selah Sue nog in haar eentje in de Lima om het publiek te verbazen met niets dan een akoestische gitaar en haar rauwe ragga-stem. Een jaar later speelde ze - niet zonder groeistuipen en nog wat onwennig - in de India met een slicke begeleidingsband. Kijk hoe snel het kan gaan, nog een jaar later in de Alpha en vanaf de eerste noot is het duidelijk: Sanne Putseys is een diva geworden.

Putseys weet net niet van begin tot einde te boeien

De transformatie is compleet. In 2009 stond Selah Sue nog in haar eentje in de Lima om het publiek te verbazen met niets dan een akoestische gitaar en haar rauwe ragga-stem. Een jaar later speelde ze - niet zonder groeistuipen en nog wat onwennig - in de India met een slicke begeleidingsband. Kijk hoe snel het kan gaan, nog een jaar later in de Alpha en vanaf de eerste noot is het duidelijk: Sanne Putseys is een diva geworden.

CONCERT
Selah Sue, Lowlands Alpha, zaterdag 20 augustus 2011

MUZIEK
Een funky smeltkroes van raggamuffin, hiphop en soul, gebracht met de allures van een superster.

PLUS
Selah Sue heeft afgelopen jaar werkelijk ieder festival aangedaan en dat vele spelen heeft zijn vruchten afgeworpen. Waar Putseys een jaar geleden klaarblijkelijk nog moeite had met haar rol als frontvrouw, staat er vandaag in de Alpha een diva die met ieder gemak fel croont en al even soulvol zingt. Met grootse gebaren staat ze in de spotlight, voor haar staat een grote ventalitor die haar vlammende kapsel laat fladderen terwijl ze bijtend het publiek toezingt. Je zou er bijna van vergeten dat Putseys pas 22 is. In het slot van de set stijgt Putseys boven zichzelf uit met achtereenvolgens een lekker lomp aangezet 'Peace of Mind' - waar Putseys blaft als een woeste hond en gilt als een sirene -, 'Crazy Vibes' en een bijzonder rockend 'Crazy Sufferin Style, dat nog uren in je hoofd blijft hangen.

MIN
Opener ''Just Because I Do' is amper een liedje te noemen en ook het daaropvolgende spookachtige 'Famous' komt niet van de grond. Selah Sue heeft gewoonweg niet genoeg goed materiaal om de Alpha van begin tot einde te boeien, het duurt dan ook nogal lang voor de set op gang komt. Bovendien is de strakke begeleidingsband een gezichtsloos samenraapsel van studiomuzikanten. In het verder prima 'Give It Up' wordt een hyperactieve jazzbreak ingemetseld om achtereenvolgens de toetsenist, bassist en drummer een solo te gunnen, die ze ieder gebruiken om er zoveel mogelijk noten in te proppen onder het motto: kwantiteit boven kwaliteit.

CONCLUSIE
De allures van een diva heeft Selah Sue inmiddels, met iets meer sterk materiaal kan ze de Alpha volgend jaar écht op zijn kop zetten.

CIJFER:
7,5

Meer Lowlands op de speciale festivalsite