DeWolff bewijst dat Woodstock ook saaie momenten kende

Virtuoos maar richtingloos optreden

tekst Menno Visser, foto's Timo van Veen ,

Vorig jaar stonden ze nog in de tent van Pinkpop, dit jaar de Lowlands Alpha; het gaat uitstekend met dit trio jonge honden uit het uiterste Zuiden des lands. Trots vertelt frontman Pablo van der Poel dat hij speciaal voor deze gelegenheid gister een nieuw pak heeft gekocht…

Virtuoos maar richtingloos optreden

Vorig jaar stonden ze nog in de tent van Pinkpop, dit jaar de Lowlands Alpha; het gaat uitstekend met dit trio jonge honden uit het uiterste Zuiden des lands. Trots vertelt frontman Pablo van der Poel dat hij speciaal voor deze gelegenheid gister een nieuw pak heeft gekocht…


CONCERT
DeWolff, Lowlands Alpha, zaterdag 20 augustus 2011


MUZIEK
Psychedelische bluesrock door een onwaarschijnlijk jong Nederlands trio. Het eeuwige duel tussen Robin Piso op Hammond-orgel en Pablo van der Poel op gitaar. In januari kwam hun tweede album Orchards/Lupine uit via het onafhankelijke REMusic label.


PLUS
Halverwege de middag zitten aan beide zijden buiten de Alpha drommen mensen buiten in het zonnetje landerig te dagdromen. Vast en zeker over Woodstock als DeWolff speelt. Hun sound en grooves slepen je gemakkelijk terug naar ver vervlogen tijden waarin vinyl, lichaamshaar en een rotsvast vertrouwen in verdovende middelen hoogtij vierden. Alleen vanavond geen topless dames op de schouders zoals op Woodstock. Wel drie jaloersmakend goed spelende jongens anno nu, die je al rap laten besluiten zelf maar nooit meer muziekles te nemen. Zo virtuoos op zo'n jonge leeftijd word je toch nooit meer…


MIN
Hoe sympathiek de drie ook mogen zijn, je zit gewoon vaak tien minuten lang naar oeverloos gefreak te luisteren. En dan hebben we het nog niet eens over de verplichte drumsolo in 'Gold And Seaweed'. Pas een half uur in de set komt het eerste nummer waar wel een touw aan vast is te knopen, 'Don't You Go Up The Sky'. Het publiek wil best meeklappen als er maar een behapbare riff wordt aanboden. Die zijn er maar zelden. En dan wordt het eh…best wel saai. Dat kan toch nooit de bedoeling geweest zijn?


CONCLUSIE
Zoals een van de makkes van de Vrije School is dat de vrije expressie geen grenzen kent, zo is DeWolff oeverloos ingestudeerd aan het freaken. Ze willen zo graag etaleren dat ze virtuoos zijn, dat ze vergeten hun publiek te entertainen met concreet materiaal. Het is de band waarbij je zou hopen dat ze dan tenminste nog een cover zouden spelen. Dat mocht best in de sixties, en dan heb je nog wat als publiek. Please…want je gunt hen alle succes.


CIJFER:
5

Meer Lowlands op de speciale festivalsite