3VOOR12 bespreekt Album van de Week (35): GEM

Hunters Go Hungry staat vol juwelen van popliedjes

Timo Pisart ,

"Moving on", zingt Maurits Westerik in het gelijknamige openingsnummer van Hunters Go Hungry, en inderdaad: met de vierde langspeler laat frontman Maurits Westerik het oude GEM achter zich. Sterker nog, hij is volwassen geworden. Stonden de vorige platen nog vol springerige gitaarpop met een Britse inslag, met Moving On is onmiddellijk duidelijk dat GEM een nieuwe weg is ingeslagen.

Hunters Go Hungry staat vol juwelen van popliedjes

"Moving on", zingt Maurits Westerik in het gelijknamige openingsnummer van Hunters Go Hungry, en inderdaad: met de vierde langspeler laat frontman Maurits Westerik het oude GEM achter zich. Sterker nog, hij is volwassen geworden. Stonden de vorige platen nog vol springerige gitaarpop met een Britse inslag, met Moving On is onmiddellijk duidelijk dat GEM een nieuwe weg is ingeslagen. Met blazers en toetsen luidt GEM een rijker georkestreerd nieuw tijdperk in, dat nog altijd levenslustig is maar de energie kanaliseert in meer gelaagde popliedjes.

"Vergeet alles wat we tot nu toe samen hebben gedaan. Maak gewoon de plaat waarvan je op dit moment vindt dat hij gemaakt moet worden", dat zei gitarist Jeroen Kikkert van GEM tegen Westerik toen deze begon met het schrijven van Hunters Go Hungry. Kikkert was naast Westerik het enige nog overgebleven bandlid uit de oorspronkelijke bezetting, en zag al jaren dat Westerik meer kon produceren dan alleen aanstekelijke britpop. Zo deed Westerik afgelopen jaren ervaring op als The Giants of Húsavik (met Jason Kohnen van Bong-Ra), en in de liveband van Anne Soldaat. Die ervaring sijpelt door in Hunters Go Hungry.

Hunters Go Hungry is dan ook een plaat vol hoogtepunten geworden, die heen en weer schiet tussen meer opzwepende gitaarliedjes die het catchy gitaarpop-verleden verraden (Call Me Down To Ohio, Thunder Lightning en I Believe It's Better To Walk On) en zoetere ballads als When I Left Home, Got To Be You en Easy To Review, waarin Westerik's bewondering voor de typische stem van Bob Dylan het duidelijkst hoorbaar is.

Geheel tegen de commerciële albumwetten in stopt Westerik enkele van de beste liedjes achteraan. For The Light To Shine begint als een opzwepend bluesrocknummer dat met Queens Of The Stone Age-esque koortjes in de coupletten al het onweer voorspelt van een donderend outro. In The City doet denken aan de vreugdevolle indierock waar Broken Social Scene groot mee werd, maar dan met uitbundigere blazers. Tension Tonight verrast na ingetogen coupletten met een sterk staccato refrein.

Het grootste deel van de plaat is geschreven op Vlieland. Dit weekend keert Westerik terug naar het eiland om met een nieuwe band (dus ook zonder Kikkert, maar met onder andere Daniël Rose van C-Mon & Kypski en Bram Hakkens van Kyteman) Hunters Go Hungry integraal uit te voeren op Into The Great Wide Open. Als de band live net zo weet te overtuigen als op plaat, zou GEM weleens een hoogtepunt op het festival kunnen worden.

Hunters Go Hungry van GEM verschijnt op Excelsior/V2. Het album is tijdelijk te beluisteren op de Luisterpaal.