Off_Corso is nog maar net aan het vollopen als Ben Howard begint. Net als op Into The Great Wide Open heeft hij de ogenschijnlijk ondankbare taak om het festival te openen, iets waar hij zich wederom achteloos van kwijt. Zijn folky songwriter-materiaal komt gelukkig in kleine setting goed tot zijn recht.

GEZIEN:
Ben Howard, Motel Mozaique Off_Corso, 08-04-2011

MUZIEK:
Folky pop en songwriter spul, gezongen met Britse, licht nasale tongval. Gebracht door de innemende Ben Howard op semi-akoestische gitaar, gesteund door een celliste en een bassist/drummer plus hun samenzang.

PLUS:
Eenmaal achter de drumkit brengt de percussionist wat broodnodige vaart in de set. Sowieso zijn de begeleiders van Howard bekwaam, ze vullen zijn gitaarspel en percussie op diezelfde gitaarkast goed aan. En ze voelen de frontman goed aan en zijn niet te beroerd om hem te hulp te schieten als hij een nummer op de verkeerde noot wil inzetten: "F!" Glimlachen alom. "Dit nummer staat op 28 in de Britse iTunes-chart", vertelt Ben. "En het is niet eens een goede radiosong, maar wel prettig dat ie zo toch op de radio gedraaid wordt." De Brit brengt het charmant, maakt zachtjes een paar grappen die naast het publiek en passant ook zijn bandleden ontwapenen. De sfeer in de band is erg goed, dat voel je en dat slaat ook over naar de zaal. Hij lijkt oprecht sympathiek en kan zo ieders vriendelijke buurjongen zijn.

MIN:
Ben oogt ook wat gemakzuchtig. Hij wil graag maar straalt dat niet uit. Het trio weet de songs goed op te bouwen door ze telkens net een zetje te geven en nog wat tempo. Nadeel is dat ze dat vaak op dezelfde manier doen, dat veel songs eendere opbouw en zanglijnen hebben. De celliste of drummer zou best eens een tweede lijn kunnen zingen. Ben's stem is mooi; heeft de licht getergde snik van een in potentie grote crooner, maar het nasale kan op den duur wel wat irriteren.
 
CONCLUSIE:
Als Ben Howard de opbouw en zijn zanglijnen ook wat zou variëren en nog een paar beste songs schrijft, dan heeft hij straks ongetwijfeld een goede show van een heel uur in plaats van een half uur op zak. Neem het nummer The Wolf dat het publiek al op voorhand doet juichen. Ben huilt, schreeuwt en zingt en de song kent nog eens een niet te opzichtige break. Ook de afsluiter Keep Your Head Up herbergt meer variatie en wordt ook nog eens geholpen door een zwaardere baslijn. Ja, Ben Howard die komt er wel.

CIJFER:
7