Ze worden gezien als het enfant terrible van de plaatselijke rockscene, werden ooit een poppodium uitgegooid omdat ze dronken in prullenbakken stonden te plassen. De puberale Smith Westerns zijn op het laatste moment uit Chicago gehaald om het gat te vullen dat het wegens griep afhakende Field Music liet vallen. Misschien wel daardoor staat de band voor een halfleeg Tivoli. Koren op de molen van een dwars viertal.
GEZIEN:
Smith Westerns, Le Guess Who?, Tivoli Oudegracht, 27-11-10
MUZIEK:
De Smith Westerns zijn de puberale wonderkinderen uit Chicago's gruizige garagerock scene. Vier dwarse, cynische knapen met gescheurde broeken, lange haren en een behoorlijke punk-attitude. Maar ook een flinke lading goede liedjes, altijd met een lekkere rammel erin. Zwaar behept met jeugdig optimisme in klank, door de teksten sluimert vaak een wat verzwaard gemoed. Liefhebbers van brakke versterkers en overstuurde gitaren kunnen terecht op de self-titled debuutplaat, voor het naar verluid wat meer gepolijste werk moet nog even gewacht worden tot begin 2011, als er een nieuwe langspeler uitkomt.
PLUS:
Rock 'n Roll will never die. Hier staat weer een nieuwe generatie om het stokje over te nemen van die uitgeblustte rockers van weleer. Dezelfde "wie doet me wat" en "sterfelijkheid is iets voor oude mannen"-mentaliteit, hetzelfde dwarse cynisme en daar bovenop ook gewoon hele goede liedjes. Hoogtepuntje Be My Girl sleept zich loom voort, beladen met de grootste ellende die je als puber maar kunt hebben: het niet kunnen krijgen van een meisje. Het op de MySpace te beluisteren Weekend belooft veel moois voor het nieuwe album.
MIN:
Het is natuurlijk koren op de molen van de dwarse pubers die het eigenlijk zijn. In de glas halfvol of halfleeg-discussie, is Tivoli duidelijk halfleeg voor zanger Cullen Omori. "Yeah, that song is allright", is zijn droge commentaar op het lauwe applaus voor Girl In Love. Halverwege de set besluit hij dan ook eigenhandig dat er "Due to some technical difficulties" wat nummers geschrapt worden. Yeah, right: Cullen heeft er duidelijk geen zin meer in en trekt al binnen een half uur de plug uit zijn gitaar. "We kappen er lekker mee", lijkt hij te denken. Jammer, de setlist verraadt dat juist in de tweede helft van het optreden wat meer nieuwe songs gespeeld zouden worden.
CONCLUSIE:
Het is natuurlijk kinderachtig, die attitude van zanger Omori, maar ook best begrijpelijk. Waarschijnlijk stonden de Smith Westerns nog nooit in een zaal van de grootte van Tivoli en hadden ze stiekem op meer gehoopt. Het had ze gesierd als ze het hadden kunnen opbrengen om de set professioneel af te werken, maar ach, het zal de jeugdige impulsiviteit zijn. De gespeelde liedjes geven in ieder geval aan dat dit een band is om in de gaten te blijven houden.
CIJFER:
7-
Bekijk ook Smith Westerns in sessie op de Neude flat: