Menomena is als een pageturner zonder rode draad

Welk verhaal vertellen die experimentele Amerikanen eigenlijk?

Tekst Ingmar Griffioen, foto's Irene Hadiprayinto ,

We zien vier hele goede muzikanten uit Portland, maar welk verhaal willen ze vertellen en: vertellen ze eigenlijk wel allemaal hetzelfde verhaal? Daar achterkomen is de opgave waarvoor we ons tijdens de afsluiter van de vrijdagse Beep! Beep! avond in EKKO gesteld zien.

Welk verhaal vertellen die experimentele Amerikanen eigenlijk?

We zien vier hele goede muzikanten uit Portland, maar welk verhaal willen ze vertellen en: vertellen ze eigenlijk wel allemaal hetzelfde verhaal? Probeer daar maar eens achter te komen. Dat is de opgave waarvoor we ons tijdens de afsluiter van de vrijdagse Beep! Beep! avond in EKKO gesteld zien.

GEZIEN:
Menomena, EKKO, Le Guess Who?, 26-11-2010

MUZIEK:
Die lading is heel moeilijk te dekken. Vooruit, een poging: indierock van vier waanzinnige (multi-)instrumentalisten met een avontuurlijke inslag. De drie kernleden van de band uit Portland, Oregon wisselen ook de vocalen af.

PLUS:
Die gasten van Menomena weten hoe ze een set moeten opbouwen. Eerst een mooi en rustig nummer en dan vol erop met twee steviger, haast Kings of Leon-achtige songs, waarin vooral de zang van Justin Harris aan de vroege KoL herinnert. Al bij de eerste aanblik is het verschil tussen Menomena en de eerdere bands (Siskiyou en Trumans Water) immens. Menomena heeft namelijk wel een echte frontman met uitstraling en wat voor een: Harris is een beer van een kerel met een veelzijdige stem, die zowel op bas als baritonsax uitblinkt. En brein Brent Knopf mag dan als een ijskoude arrogante kwast achter de toetsen staan, de twee nummers die hij zingt behoren tot de mooiste van de hele avond. Dan heeft Menomena in Danny Seim nog een hele strakke drummer met ook al een memorabele stem en het aantrekken van de extra gitarist is een zegen. De door Beep! Beep! Back Up The Truck geprogrammeerde avond vertoont een duidelijke stijgende lijn met Menomena als mooi hoogtepunt.

MIN:
Menomena dompelt je niet onder in één, maar in vele geluidstrips tegelijkertijd. Daar binnen verlies je het gevoel van tijd. Ze stoppen ook zoveel in hun muziek dat het een half uur in de set al aanvoelt als een avondvullende performance.

CONCLUSIE:
Lef kan je de band niet ontzeggen, want het is met al die zang- en soms botsende gitaarlijnen nogal ongrijpbaar en hakketakkerig. Twee gitaristen die met bottleneck door elkaar heen spelen? Heftig effect, maar geen probleem voor deze band. Menomena is een fenomeen. De groep toont hoe een roman zonder rode draad, zonder eensluidend thema toch een pageturner van formaat kan zijn.

CIJFER:
8

Alles over Le Guess Who? op de speciale festivalsite.

Menomena in sessie op Le Guess Who? 2010