Junip heeft de songs maar mist de looks

Ingetogen singer-songwriter wordt op den duur wel erg saai

tekst en foto's Tomas Delsing ,

Een Perzisch tapijt, tropische planten, een discobol, zonnige backdrop, een staande- en een koekoeksklok en een verlichte globe. Het klinkt als de inboedel van een garageverkoop, maar al deze huiselijke voorwerpen staan op en rond het podium van de Zweedse band Junip. Het kwartet rond singer-songwriter José González - een Zweed, jawel - heeft de microfoonstandaards twee meter van de podiumrand gezet, vechtend om een plekje in de schaduw.

Ingetogen singer-songwriter wordt op den duur wel erg saai

Een Perzisch tapijt, tropische planten, een discobol, zonnige backdrop, een staande- en een koekoeksklok en een verlichte globe. Het klinkt als de inboedel van een garageverkoop, maar al deze huiselijke voorwerpen staan op en rond het podium van de Zweedse band Junip. Het kwartet rond singer-songwriter José González - een Zweed, jawel - heeft de microfoonstandaards twee meter van de podiumrand gezet, vechtend om een plekje in de schaduw.

GEZIEN:
Junip, Le Guess Who?, Tivoli Oudegracht, 26-11-10

MUZIEK:
Bijna iedereen zal de stem van Gonzalez al eens gehoord hebben, maar realiseert zich dat simpelweg niet. Hij vertolkte The Knife's Heartbeat onder de schitterend verstilde stuiterballen-commercial voor Sony. Ook in de liedjes van de eigen band staat de wat zalvende stem centraal, ondersteund door een uiterst dienend kwartet. Kenners van Gonzalez' solowerk hoeven niet bang te zijn voor gierende gitaren en stampende drums: de lijn van keurige singer-songwriter liedjes wordt door Junip doorgezet.

PLUS:

Op zijn best is González als zijn stem zich in het androgyne gebied begeeft. Klein en kwetsbaar weet hij de afstand tot het podium te minimaliseren en een intieme sfeer neer te zetten. De liedjes lenen zich daar ook uitstekend voor. Gewoon lekker wegdromen in het huiselijke sfeertje dat Junip op het podium neerzet.

MIN:

Bij een kleine en gevoelige act als deze zit niemand te wachten op haantjesgedrag op het podium, maar Junip weet het andere uiterste neer te zetten. Vijf haast onzichtbare muzikanten staan uiterlijk onbewogen veertig minuten hun werk te doen. Dat doen ze prima, maar het oog wil ook wat. Frontman Gonzalez is immers ook niet al te expressief. Het wordt op den duur een beetje saai en braafjes zo. Je zit stiekem te hopen op een lekker foute powerslide of cocky een been op de monitor. Gebeurt natuurlijk niet.

CONCLUSIE:

Dit is nou een act waarvan je zonder lullige bijbedoelingen kunt zeggen dat je net zo goed de cd op kunt zetten. Junip heeft mooie - hetzij wel erg brave - liedjes in het repetoire, maar mist de on stage persoonlijkheid om ook visueel veertig minuten te boeien.

CIJFER:

6

Alles over Le Guess Who? op de speciale festivalsite.