"At midnight the witch came with a knife and cut all of her daughter's throats." Het uit Denemarken afkomstige sprookje rond Esben And The Witch is als het duistere werk van de gebroeders Grimm. Wie fan is van "En ze leefden nog lang en gelukkig" moet maar Disney kijken, is de gedachte. Zo ook de muziek: je zou het - zeker op cd - gemakkelijk kunnen verslijten voor lieflijk, maar onder de oppervlakte loert de duistere zijde voortdurend mee.

GEZIEN:
Esben And The Witch, Tivoli Oudegracht, Le Guess Who?, 27-11-10

MUZIEK:
Dynamische, refreinloze vertellingen die naar eigen zeggen geinspireerd zijn door literatuur, geografie en historische verhalen. Het trio staat in een bijzondere opstelling op het podium: centraal staat een ver naar voren geplaatste tom (de enige 'echte' percussie van de band, de rest komt uit kastjes) die voor rekening van zangeres Rachel Davies komt. Aan weerszijden daarvan gitarist Daniel Copeman, die tevens de elektronica bedient, en gitarist/toetsenist Thomas Fisher. De manier waarop Davies haar stem gebruikt doet in de verte wel wat denken aan een slecht gehumeurde, snedige variant op PJ Harvey. Veel galm daaroverheen, veel duistere effecten en distorted instrumenten. Debuutalbum Violet Cries komt begin 2011 uit.

PLUS:
"Heaven help me", de repetitieve smeekbede van Davies komt uit het hart, terwijl Copeman zijn stem elektronisch omvormt tot iets dat sterk op een grunt lijkt en er dwars doorheen gromt. Esben And The Witch maakt muziek van uitersten: muziek lijkt af en toe meer op een middel om een verhaal te vertellen, dan een doel an sich. En aangezien de verhalen vaak duister en luguber zijn, is de muziek dat ook. Spannend!

MIN:
Net als het trucje uitgewerkt lijkt te zijn, en het een beetje saai dreigt te worden, tovert Esben And The Witch nog een konijn uit de hoge hoed: de grote trom wordt op het uiterste randje van het podium geplaatst - nog voor de monitors - en alledrie de bandleden beuken er ombeurten op. Zo blijft dit optreden, dat natuurlijk met drie kwartier al niet echt lang was, tot het eind boeien. Veel langer had waarschijnlijk ook niet gemoeten.

CONCLUSIE:
Esben And The Witch is een spannende, lekker atypische droomact die zich laat lezen als een luguber sprookje. Door de beperkte hoeveelheid instrumenten is de variatie niet verschrikkelijk groot, maar door slim gebruik van elektronica en stemvervormers blijft de spanning van het verhaal makkelijk overeind.

CIJFER:
7