Een paar uur eerder zag een bomvol Tivoli Beach House nog gloriëren. Als FM Belfast iets na twee uur aan zijn set begint, is de zaal akelig leeggestroomd. Gelukkig hebben zij die standhielden, genoeg gedronken om ook die domper om te zetten in een vrolijk handenzwaaiend feestje.

GEZIEN:
FM Belfast, Tivoli Oudegracht Le Guess Who?, 26-11-2010

MUZIEK:
Lichtvoetige electropopdeuntjes uit IJsland. Uiterst geschikt voor zonnige festivalweides, de iPod van je zusje en volle clubs. Minder voor een steeds leger lopend Tivoli.

PLUS:
Er hangen leuke lampionnetjes, de percussionist danst uitmuntend en de nerdy feestmenner met kekke bretels kwijt zich prima van zijn taak. Voor hem en zijn aanstekelijke enthousiasme zakken we door de knieën, zwaaien onze handen lachend heen en weer en omdat hij het vraagt, schreeuwen we met hem mee dat we ook nog niet willen slapen. Het is vrijdagavond, twee uur en na de bezwerende melancholie van Beach House en de biertjes die daarop volgden, is enthousiaste lichtvoetigheid best op zijn plaats. Zij die bleven (en zij waren met weinigen) hebben het vrijwel allemaal prima naar de zin. Grappig knipogend hoogtepuntje: de cover van Rage Against The Machine's Killing in The Name Of.

MIN:
Een te grote zaal met te weinig mensen. Idealere omstandigheden voor het feestje dat FM Belfast van plan is aan te richten, zijn denkbaar. Toch zeggen we eerlijk. en vooral op basis van kwaliteitsinhoudelijke argumenten, dat de mensen die hun heil ergens anders zochten, best een beetje gelijk hadden. De IJslanders zijn een stuk vrolijker dan veel bekende eilandgenoten, en dat siert ze. Helaas gaan de electropopdeuntjes na een nummer of drie ten onder aan gewichtsloosheid. Weinig verrassende of hardkomende beats, een wat obligaat trompetje, vlakke vocalen en dynamiek als grootste afwezige, zetten al die vrolijkheid voor een steeds leger stromende zaal in een wat triest makende context. Gelukkig ging voor onze neus een oudere man (jaar of vijftig, redelijk hard aan de drank) nog wel zo hard uit zijn dak, dat we nog best hebben gelachen.

CONCLUSIE:
FM Belfast weet hoe een feestje werkt, en is ook bereid flink wat energie in dat feestje te steken. Met een nimmer aflatende glimlach knallen de IJslanders hun vrolijke liedjes over te gekke feestjes en niet willen slapen, de bijna lege zaal in. Complimenten voor zoveel optimisme. Zeker voor de bewoners van een land waar depressie een nationale hobby schijnt te zijn. Dat die vrolijke boel op ons overkwam als een wat goedkoop aangebrachte schmink op het gezicht van vergankelijkheid, nemen we dan ook geheel voor eigen zure rekening.

CIJFER:
5,5

Alles over Le Guess Who? op de speciale festivalsite.