Het is acht uur 's ochtends in New York wanneer we vanuit het huis van Elisabeth Esselink, beter bekend als Solex, bluesrockheld Jon Spencer en zijn vrouw Cristina Martinez wakker Skypen. Vier jaar geleden zaten ze vier dagen in de cd-zaak van Solex aan de Nieuwmarkt om een plaat op te nemen. Nu ligt Amsterdam Showdown, King Street Throwdown in de Europese winkels om later dit jaar ook nog in Groot-Brittannië, Amerika, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland uit te komen.

Jon Spencer en Solex kennen elkaar via hun oude label Matador Records. Jon was fan van haar platen en liet ze thuis aan Cristina horen. Solex: "We ontmoetten elkaar bij het tiende jubileum van Matador in New York. Jij bestelde een lapdance voor Chris Lombardi (oprichter Matador) en vestigde de aandacht, het was hilarisch." Jon lacht besmuikt: "Ja, dat klinkt als een actie van mij,"  Hij legt uit dat destijds het Jon Spencer Blues Explosion-zijproject Boss Hogg, waar Cristina in zingt, stil lag. En hoe hij vond dat ze weer iets met haar teksten en ideeën moest doen. Cristina vertelt dat ze het maar raar vond om met iemand aan de andere kant van de wereld te werken die ze nog nooit had ontmoet. "Jon was in Europa voor een tour als gastvocalist bij Coldcut en had een paar vrije dagen. Ik wilde dat we samen naar Amsterdam zouden gaan dus vloog ik ook over."

Het stel improviseerde vier dagen tot diep in de nacht op enkele loops die Solex had voorbereid.
Jon: "Haar smaak, haar stijl, Solex is een heel eigen en uniek artiest. Daarom vraag ik haar al jaren om te dj'en voor en na shows van me. Ze heeft een bijzondere techniek van muziek maken. Het heeft veel weg van hoe hiphop wordt gemaakt. Ik ben sterk geïnspireerd door hiphop, het heeft een heel eigen manier van songbenadering. Hoe een nummer ontstaat is heel anders dan hoe ik in mijn bands muziek maak, dat fascineert me. Deze manier van werken is heel bevrijdend en het leek me te gek dit eens met Solex te proberen." Zo geschiedde en na de vier dagen werkte Solex anderhalf jaar, tussen de dagelijkse bedrijven door, aan de liedjes. Deze werden teruggestuurd naar New York waar Jon en Cristina een studio regelden voor additionele opnames. Hier ging Solex weer mee een de slag en jaren later ligt er een sterke funky rockplaat.