Martyn en Cinnaman zitten schuin achter Bibio op het podium. Ze zijn  samen met Sandeman de twee Nederlandse afgevaardigden op het programma van de 5 Days Off openingsavond in Paradiso; Viral Radio's Cinnaman is - zonder hem te willen korten - de pauzedj. Hij houdt om kwart over twee in de nacht Martyn gezelschap die wacht tot hij het van Bibio over kan nemen. Dit moment doet denken aan dat andere dancefestival ADE, waar vorig jaar Martyn de openingsavond in Trouw mocht afsluiten. Na het optreden van The Gaslamp Killer was er voor hem weinig eer meer te behalen. Vanavond ging een nog grotere, eigengereide man uit dezelfde Los Angeles scene hem voor: Flying Lotus.

Dat deze avond uitverkocht raakt, mag niet verbazen. De line-up is misschien wel het meest progressief van allemaal, maar is tegelijkertijd ook erg coherent. Met naast Flying Lotus ook Nosaj Thing staan er twee belangrijke regentes van de Los Angeles beats scene. Beide hebben een achtergrond in de hiphop die terugkomt in hun muziek met downtempo ritmes, samengebracht met warme elektronica, dubstep en glitch, waarmee ze zowel hiphop- als elektronica liefhebbers aan zich weten te binden.

Flying Lotus laat van zijn kenmerkende geluid tijdens zijn optredens echter weinig heel. Toch wordt hij ook op het podium vereerd. Aan de sfeer en de drukte in de grote zaal is te merken dat bijna iedereen hier is voor hem. Wanneer hij opkomt om zijn apparatuur aan te sluiten, klimt een meisje direct het podium op om zijn hand te schudden. Tijdens zijn show tilt een jongen zich omhoog om met mobiel alles wat hij doet van dichtbij te kunnen filmen.

Het is ook niet de intentie van Flying Lotus om die fijne details die in zijn platen zitten, ook hier te laten horen: in de club gaat het volgens hem om de beleving, het voelen van de muziek. De zware, diepe bassen krijgen de hoofdrol. In het midden van zijn set worden ze nog intenser, maar zakken ze ook weg naar het wandeltempo van blowers op het bovenste balkon.

Flying Lotus mag een unique selling-point als podiumact hebben, toch weet hij je niet zo te triggeren als vriend Nosaj Thing even later in de bovenzaal. De van oorsprong Koreaanse Jason Chung is geraffineerder. Hij probeert op fijnzinniger wijze in de tracks zelf tegen de beat aan te schoppen en dwars te liggen, en weet daarin ook de kleine details en melodieën de ruimte te geven. Door veel van zijn album Drift - toch één van de beste elektronica platen van vorig jaar - terug te laten komen, maakt Nosaj Thing er een sterke show van, die zowel diep als intens is. Er is zoveel te horen in zijn set, dat ook zij die niet meer in de uitpuilende bovenzaal passen, geboeid in de gang blijven luisteren.

De namen op het programma die niet uit L.A. komen, verhouden zich eveneens perfect tot elkaar. Floating Points mixt in zijn producties electro boogie, jazz en house. In zijn set bouwt hij vanavond op natuurlijke, soepele wijze van oldschool hiphop naar vintage house en disco. Veel oude platen dus, maar dat weerhoudt hem er niet van ook verse eigen tracks langs te laten komen.

De Engelsman Four Tet heeft pas op zijn laatste album There Is Love In You zijn hiphop tempo opgeschroefd naar dat van techno, toch kun je zijn live-set ook nu niet standaard noemen. Dankzij een goed geluidssysteem lijken de kleine details, de melodieën en lagen om je heen te zweven. Zijn op clubmaat gemaakte Love Cry krijgt een langere opbouw naar dat magische moment waar vocalen en beats bij elkaar komen. Het is weinig mensen gegeven een set te kunnen maken die zowel thuis, midden in de nacht of zoals in Paradiso vroeg in de avond goed werkt. Four Tet lukt dat, zelfs wanneer hij bewust tracks met een fade out eindigt en verschillende keren een stilte laat vallen. Tegen de ongeschreven regels van een dance-set in, maakt hij van zijn set het beste concert van vanavond. Zoals Four Tet optreedt, maakt je nieuwsgierig naar hoe het zou zijn met muzikanten om hem heen.

Ondanks dat Bibio een divers geluid laat horen, is zijn set de zwakste van vanavond. De WARP artiest is er een van het soort zolderkamerproducer. Hij is ogenschijnlijk iemand die graag in zijn eentje mooie folktronica albums maakt in de traditie van Four Tet, maar zich op de bühne niet erg op zijn plek voelt. Hij draait wat aan de filter om de tracks iets te vervormen, that's it. Wanneer hij klaar is, kan er geen afscheidsgroet vanaf, hij verdwijnt direct in de coulissen.

En dan is het dus nog de beurt aan Martyn, na een al zeer indrukwekkende avond. Martyn weet er goed mee om te gaan. Zoals hij in Trouw opende met M.I.A., weet hij ook nu de aandacht op zich te vestigen dankzij zijn gevoel voor starters: Seal schalt om kwart over twee in de nacht door Paradiso, waarna Martyn overgaat op percussievolle dubsteptechno. Hoewel de zaal lang niet meer zo vol staat als tijdens Flying Lotus, is de Nederlandse afgevaardigde op zijn eigen manier het wachten waard.