Het startschot voor Lowlands 2010 klinkt meer als een oerknal. Zelden begon een festival zo vies, zo vuil, zo hard en zo explosief. Het is flauw om te zeggen dat we het hoogtepunt voor dit jaar meteen gehad hebben, maar de drie Belgen hebben de lat voor het festival wel verdomd hoog gelegd.

CONCERT
Triggerfinger, Lowlands Alpha, vrijdag 20 augustus 2010
 
MUZIEK
Even een paar referentiepunten: Iggy zonder Stooges, Danko zonder Jones, Jon Spencer zonder Bluesexplosion, Wolf zonder Mother, ZZ zonder Top, Motor zonder Head, Queens zonder Stoneage en Masters zonder Reality. Is de band een copycat? No way. Triggerfinger heeft zijn eigen magische bluesrockmix gevonden. De stem van Ruben Block laveert gemakkelijk van diepe brom naar hoge kopstem en is een van de vier troeven van de band. De andere: zijn gitaarspel, de moddervette gore grooves van bassist Paul van Bruystegem en de gevoelige mokerslagen van drummer Mario Goossens. Supertrio Triggerfinger – altijd gekleed in zwart – rockt non-stop en laat het publiek nauwelijks op adem komen. 

PLUS
‘Goedemiddag en welkom op het mooiste podium van het mooiste festival.’ Het zijn de eerste woorden van zanger/gitarist Block die hij pas na vijf nummers tot het publiek richt. Eindelijk even stil staan, want de drie Belgen zijn tot dat moment al flink over het gretige – want eerste optreden Lowlands 2010 – publiek heen gewalst. Een festival openen is meestal geen dankbare taak, maar Triggerfinger verstaat zijn vak en heeft eigenlijk bij opkomst al het publiek in de zak. De eerste bastonen leveren een eerste meeklapmoment op en vanaf hier gaat het bergop. Gedurende een knallende set van drie kwartier spelen de drie met hun publiek. Soms hard, soms traag, dan weer ingetogen of juist explosief. Harde vuige bas en drums grooves met genadeloze gitaarriffs wisselen ineens af met het psychedelische uitstapje 'Blues Baby'. En een strakke portie punkrock, met inventieve breaks en tempowisselingen wordt gevolgd door een lekker stampende versie van Duffy’s 'Mercy'. Vriendin Selah Sue, later vandaag op het festival te zien, neemt de soulvolle vocalen voor haar rekening. Stilstaan is geen optie en na een klein uur geeft het publiek zich gewonnen en mogen de Belgen de douches opzoeken.

MIN
Het derde album van Triggerfinger verschijnt in december en is in Los Angeles opgenomen met Wolfmother producer Greg Gordon. Er lopen heel wat parallellen tussen beide bands, maar als songwriters moeten de Belgen in de Australische collega’s hun meerdere erkennen. Maar goed, Triggerfinger ziet er weer veel toffer uit.

CONCLUSIE
Touren loont. Triggerfinger is sinds vijf jaar vaak op de Nederlandse podia te vinden. En terecht. Er zijn op het moment nauwelijks betere live-acts te vinden in de kleinere zalen. En als je vaak speelt word je natuurlijk nog beter. En als je nog beter wordt, maak je nog meer vrienden en vriendinnen. En die waren vanmiddag allemaal in de Alphatent getuige van de oerknal van Triggerfinger.

CIJFER:
8,5

Meer Lowlands op de speciale festivalsite