I Blame Coco heeft veel pech gehad in haar jonge carrière. Zo brak ze haar eierdop, flopten haar singles en waren de reacties op haar shows wisselend. Ook vandaag zit het ‘de dochter van’ niet mee. 

CONCERT
I Blame Coco, Lowlands Charlie, vrijdag 20 augustus 2010

MUZIEK
Bijna twee jaar geleden stond Eliot 'Coco' Sumner op London Calling. Fotografen verdrongen zich voor de dochter van Sting met een vers langlopend contract bij Island Records. Waar zou ze mee komen? Het werd een leuk en energiek optreden met veel verwijzingen naar The Police. De enthousiaste voorvrouw kwam met vrolijke popliedjes met rock- en ska-invloeden. Net op het moment dat het voor haar moest gebeuren viel ze in een Amerikaans restaurant en brak haar schedelbasis. Nu twee jaar later is haar debuutalbum The Constant af en komt ze zich opnieuw presenteren op Lowlands.

PLUS
In twee jaar tijd heeft Coco gezocht naar een eigen geluid en schreef ze nieuwe nummers. Inmiddels heeft ze in Groot-Brittanie drie diverse singles uitgebracht. 'Single Selfmachine' is een aardig discopopliedje. 'Quicker' is meer midtempo en 'Caesar', met zangeres Robyn, zou alsnog een hit moeten worden. Deze drie nummers zijn de hoogtepunten van de set. De laatste drie nummers speelt Coco zelf gitaar. Dit staat haar goed en lijkt haar ook zelfvertrouwen te geven.

MIN
Coco is ziek. Pukkelpop zei ze eerder af, maar vandaag durfde ze het aan. Even lijkt het geen probleem, maar halverwege de set stokt het tere strotje. 'That was a hard one to sing. I can tell you that right now,' zegt ze ongemakkelijk. Extra vervelend is dat haar stem boven op het bandgeluid ligt, zoals gebruikelijk is bij veel popmuziek, en dat haar techniek ook niet voldoende is. Coco begint te schreeuwen en te persen in plaats van dat ze de achtergrondvocalen van haar bandleden gebruikt als kapstok. Gevolg is dat Coco ongemakkelijk op het podium staat. Ze doet haar best, maar komt maar niet in het optreden. Haar onhandige bewegingen, gemaakte poses en gemurmel tussen de nummers vergroten dit uit. Het doet afstandelijk en zakelijk aan, terwijl ze twee jaar geleden nog lachte en liep te grappen met het publiek. Tussen de nieuwe nummers zitten op het eerste gehoor geen nieuwe hits.

CONCLUSIE
De energie en dynamiek van twee jaar geleden heeft plaats gemaakt voor vrij generieke electropopliedjes met invloeden van een paar jaar geleden. Coco heeft veel pech gekend en ook met de release van haar debuutalbum zou het wel eens mis kunnen gaan. Ergens zonde, want ze leek zo’n leuke verrassing; meer dan ‘de dochter van'. Een van tweeën: óf ze gaat met gerenommeerde dure tekstschrijvers werken aan pure pophits, óf Coco, haar label en management accepteren dat dit een meerjarenproject is en stappen af van de electropop. Laat haar lekker een uptempo rockplaat maken en veel gitaar spelen, dan is ze op haar best. Nu moet Coco het eigenlijk alleen hebben van een aantal veertigplussers die elkaar aanstoten wanneer ze vocaal uithaalt als haar vader.

CIJFER:
5,5

Meer Lowlands op de speciale festivalsite