Aanvankelijk geloofden velen niet zo in Sky At Night. Misschien omdat het laatste goede studio-album van I Am Kloot al zeven jaar oud is. Na twee bijzonder goede langspelers begin deze eeuw zette de band uit Manchester in 2005 een neerwaartse lijn in met Gods And Monsters. Na nog een minder album, een Peel-sessie en een compilatie met B-sides, komt I Am Kloot echter met het verrassend sterke Sky At Night, dat daarom nu terecht Album van de Week is.

Guy Garvey en Craig Potter van Elbow, stadgenoten uit Manchester, hebben dit vijfde studio-album geproduceerd. Garvey is al langer bevriend met de band en produceerde eerder ook het sterke debuut Natural History. Waar die eersteling uitblonk door de kale, van alle opsmuk ontdane opname, heeft Sky At Night een rijk gearrangeerd en geregeld orkestraal geluid. Niettemin is I Am Kloot zeker geen Elbow-lookalike, daar zijn alleen het stemgeluid en de teksten van zanger John Bramwell veel te karakteristiek voor.

De voorliefde voor een grootsere sound komt ook niet uit de lucht vallen. Die was de afgelopen albums al te bespeuren en live werd het kerntrio al geregeld uitgebreid met strijkers. Op deze plaat zijn de strijkersarrangementen, stemmige violen en pianoloopjes nooit ver weg; van opener en single Northern Skies tot de korale ballade Lately. Zelfs het van het tweede album geplukte Proof komt hier met nieuwe arrangementen voorbij en opnieuw wonderschoon uit de verf. Radiation opent heel klein, krijgt dan in het instrumentale middenstuk orkestrale proporties, waarna in het laatste kwart alles samenvalt tot één complete popsong.

Groots gearrangeerde insteek of niet, Sky At Night bevat genoeg bescheiden liedjes die aan de vroege I Am Kloot herinneren. Het ingetogen I Still Do raakt snaren, The Moon Is A Blind Eye trekt tranen en To The Brink is een schitterend drinkebroerslied met zwierig intermezzo (Bramwell vertelt meer in dit interview met 3VOOR12). Favoriet is Fingerprints, waarin melancholicus Bramwell het liefdesverhaal over een speels loopje als vanouds spitsvondig opdist. "If heaven is a place upon your skin, that I may have touched from without to within, then dust yourself for fingerprints and grin."

De band die ooit door NME tot vaandeldrager van de New Acoustic Movement werd bestempeld, produceert nu meer decibellen dan ooit. En hoewel de band aan het vierde label toe is en het geluid steeds meer heeft aangekleed, is er eigenlijk ook niet gek veel veranderd voor I Am Kloot. De songwriting-talenten van Bramwell zijn altijd fier overeind gebleven en de band hangt nog altijd tussen servet en tafellaken in. En I Am Kloot heeft na zeven jaar weer een schijf in handen op basis waarvan ze meer verdienen.

Sky At Night is verschenen bij Shepherd Moon/PIAS en te beluisteren op de Lowlands-luisterpaal. I Am Kloot speelt namelijk vrijdag op het festival: om 14.00 uur in de India.