Hoe snel kan het gaan? Je kijkt even de andere kant op en Mumford & Sons is ineens een hitband. 3FM flirtte al met Fleet Foxes, maar het net iets toegankelijker folkgeluid van Mumford-single Little Lion Man leidde tot een regelrechte hit. En dus is de grote zaal van de Schouwburg een half uur voor aanvang al bomvol en druppelen de berichten over rijen voor de deur binnen. Mumford & Sons is de gedoodverfde favoriet vanavond.
GEZIEN:
Mumford & Sons, Motel Mozaique, Schouwburg Grote Zaal, 09-04-2010
MUZIEK:
Intussen is de band al bezig aan hit nummer 2: The Cave. Het zijn twee soortgelijke liedjes: folksongs die rustig beginnen en geraffineerd naar een hoogtepunt bouwen, met een steady drum en een euforisch refrein. Die drum blijkt te komen van frontman Marcus Mumford zelf, die gitaar speelt met de hand en basdrum en tamboerijn met zijn beide voeten. Dat vergt op zijn minst een goed coördinatievermogen. Heel even duikt hij achter het drumstel, dat speciaal voor hem de rest van de show niks staat te doen. En ja, zingen kan hij ook. Niet zo'n beetje zelfs.
PLUS:
De heren zijn duidelijk onder de indruk van de volle Schouwburg. In Engeland draait de band goed, maar ons land loopt voorop. Je hebt wel eens bands die door hun hit ingehaald worden, maar Mumford & Sons verzuipt niet. De gecontroleerd rauwe stem van Marcus wordt gecounterd door zijn helder zingende bandgenoten. Ook in sommige ballades toont de band een goed gevoel te hebben voor sterke melodieën en dynamiek. Zoals wel vaker zijn deze Britten directer, ongecompliceerder en minder verfijnd dan hun Amerikaanse genregenoten, maar pakkende songs schrijven kunnen ze uitstekend. The Cave wordt uiteraard bewaard als afsluiter.
MIN:
Toch zijn de verbeterpunten makkelijk aan te wijzen. Tot halverwege de hit ingezet wordt is het wat te veel ingehouden, bravig. Pas bij Little Lion Man wordt de schroom afgeworpen, al blijft de uitstraling aan de magere kant. De zanger lijkt wel wat op Ed Droste van Grizzly Bear. Een geweldige band, maar ook algemeen beschouwd als een van de meest saaie om naar te kijken. Grizzly Bear compenseerde dat tijdens de laatste tour met bijzonder licht, maar zo professioneel is Mumford nog niet. Marcus moet ook afleren om nietszeggende praatjes over zijn publiek uit te storten. In Londen rijden auto's je zomaar aan als ze de kans krijgen, in Nederland is iedereen lief en vriendelijk. Moet je net in Rotterdam mee aankomen.
CONCLUSIE:
Die bezwaren voelt het publiek vanavond helemaal niet, zo lijkt het. Mumford & Sons wordt als helden onthaald, terwijl ze eigenlijk nog helden in wording zijn. Of dit een goede band is die straks op Lowlands een grote tent vol gaat trekken, dat is na vanavond geen vraag meer.
CIJFER:
8