Zonder een woord te zeggen komt Nicolai Dunger het podium op en zingt met dichte ogen een handvol liedjes over zo ongeveer alle verdrietige dingen op aarde. Hij speelt er de zaal vakkundig mee leeg.

GEZIEN:
Nicolai Dunger, Schouwburg kleine zaal, Motel Mozaique, 10 april

MUZIEK:
De Zweed Nicolai Dunger heeft het indrukwekkende aantal van 16 albums op zijn naam staan. De meest constante factor op die albums is zijn door het leven (en waarschijnlijk ook door drank, sigaretten en ander ongezond fijne dingen) getekende stem die doet denken aan die van Van Morrison, Thom Yorke en Damien Rice. Muzikaal is Dunger niet kieskeurig. Jazz, pop, country, roots: in vrijwel elk genre heeft Dunger wel een paar herkenbare piketpaaltjes uitgezet.

PLUS:
Dunger ziet er niet zo heel netjes uit, eerder wat viezig. Ongeschoren, bleek en duidelijk al een tijd niet bij een kwaliteitskapper langs geweest, wandelt hij het podium op, speelt een handvol depressieve liefdesliedjes en maakt dan een technisch foutje. Het is de eerste keer dat hij de noodzaak voelt zijn ogen te openen om een verlichtend grapje te maken. Als daarna de ogen weer dichtgaan voor een nieuw lied over dingen die voorbijgaan, is de zaal al een stuk leger. Het lijkt Dunger weinig te deren. Hij blijft consequent kiezen voor ingewikkeld gestructureerde liedjes en karige bindteksten. Naast 'thank you', zegt Dunger nog het vaakst 'this was it', om aan te geven dat er geklapt mag worden. Sympathiek.

MIN:
Maar aan die compromisloze houding kleeft een aantal nadelen. Zeker op een festival, waar elk moment wel ergens anders een niet te missen hoogtepunt plaatsvindt. In dat opzicht is het dan ook jammer dat Dunger er vanavond moederziel alleen voorstaat. Op plaat krijgen de al 'moeilijke' nummers met behulp van subtiele arrangementen een rijker en meeslepender geluid dan de kale akoestische versies die Dunger het steeds verder uitgedunde publiek voorschotelt. Aan het einde van de set is de zaal vrijwel leeg. Met het songmateriaal en de stem van Dunger was dat zeker niet nodig geweest.

CONCLUSIE:
Dunger heeft een stem, een schat aan ervaring en genoeg materiaal om een zaal aan zich te binden. Vanavond speelt hij de zaal echter nagenoeg leeg. Als hij de volgende keer een paar extra muzikanten meeneemt en wat publieksvriendelijker put uit zijn brede catalogus, kan dat wel eens heel anders lopen. De emotionele zeggingskracht van zijn authentieke materiaal is er in ieder geval groot genoeg voor.

CIJFER:
6,5