Fool's Gold loopt polonaise langs de Klaagmuur

Joods afrokraut extravaganza

Atze de Vrieze ,

Fool's Gold vindt het prachtig dat wij ook een harde G in ons taaltje hebben. Zij ook. Niet in thuisbasis Californië, wel in het Hebreeuws. Je moet soms even met je ogen knipperen. De toetsenist in pak links staat over zijn instrument geleund als een bevlogen rabbijn. Hij krijgt betaald per instrument, grapt hij, en dus rent hij heen en weer over het podium van trommel naar trommel. Het is een gezellige bende bij Fool's Gold, en een van de hoogtepunten van deze eerste avond.

Joods afrokraut extravaganza

Fool's Gold vindt het prachtig dat wij ook een harde G in ons taaltje hebben. Zij ook. Niet in thuisbasis Californië, wel in het Hebreeuws. Je moet soms even met je ogen knipperen. De toetsenist in pak links staat over zijn instrument geleund als een bevlogen rabbijn. Hij krijgt betaald per instrument, grapt hij, en dus rent hij heen en weer over het podium van trommel naar trommel. Het is een gezellige bende bij Fool's Gold, en een van de hoogtepunten van deze eerste avond.

GEZIEN:
Fool's Gold, Motel Mozaique, Lantaren/Venster 1, 9 april 2010

MUZIEK:
Traditionele wereldmuziek? Zeg eerlijk: wie heeft er wel eens een Joods afrobeat gezelschap met kraut- en psychedelica-neigingen gezien? Goed, niemand dus. Fool's Gold heeft duidelijk de intentie om door een breed alternatief publiek opgepikt te worden, en dat is helemaal niet zo'n raar idee. In feite klinkt deze band alsof Vampire Weekend als toegift bij hun show een jamsessie begint.

PLUS:
Gitaristen die aan de lopende band solo's spelen moeten doorgaans met een dwangbuis in een donker kamertje opgesloten worden, maar de gitarist van Fool's Gold komt er mee weg. Hij speelt met een schelle en vingervlugge afrobeat-techniek, maar soms ook traag, druggy. Af en toe gaat hij met zichtbaar plezier op in een spectaculaire pluim podiumrook. Naast hem zit een Zuid-Amerikaans ogende percussionist, die wel weet hoe je een groove vast moet houden. De nummers van Fool's Gold zijn gemiddeld een minuut of zeven lang en meer gericht op ritme dan op coupletjes en refreintjes.

MIN:
Eén echt topliedje heeft Fool's Gold, het eindeloos uitgesponnen Surprise Hotel. De meeste andere songs klinken als jams, als songs in wording, met het begin van een refrein, en verder veel ritme. Een hit zal dit gezelschap niet snel scoren, maar op een festival als Motel Mozaique is dat geen vereiste en live is het minder bezwaarlijk dan op de plaat.

CONCLUSIE:
Als deze mannen een poging mochten wagen in het heetgebakerde Midden-Oosten, dan zou de hele bende binnen de kortste keren de polonaise lopen langs de Klaagmuur. Ze zouden de limbo dansen door de straten van Jeruzalem, de lambada met burka-dragende vrouwen. Als ze niet gebonden waren aan een uur speeltijd waren ze vermoedelijk nog bezig.

CIJFER:
8