Wat zou Mancunian Liam Gallagher van zijn stadgenoten van Everything Everything vinden? Niet veel goeds vermoedelijk. Wat zou het mooie televisie opleveren als hij ooit een award mocht uitreiken aan deze keurige jongens. De award voor meest intelligente popsong in tijden, bijvoorbeeld.

GEZIEN:
Everything Everything, Motel Mozaique, WATT, 10 april 2010

MUZIEK:
Als Everything Everything een prijs zou winnen, dan moet deze gaan naar de eerste van de twee singles die het kwartet tot nu toe uitbracht: Suffragette Suffragette. Een duizelingwekkende song met een nogal grappig refrein, want het klinkt als 'who is gonna sit on your face when I'm gone'. Dat is een levensvraag die je dagenlang kan achtervolgen, zelfs als je inmiddels zelf al bedacht hebt dat het waarschijnlijk 'fence' in plaats van 'face' is. Het is een superslim popliedje dat uitblinkt in samenzang, in tempo en complexe ritmiek. De tweede single heet MY KZ, UR BF, ofwel My Keys, Your Boyfriend. Ook al zo'n ingewikkeld maar aanstekelijk nummer, maar dan wel met een veel grotere rol voor de synthesizer.

PLUS:
Dik een jaar geleden alweer hoorden we voor het eerst van Everything Everything, en nog altijd is niet officieel bekend wanneer hun debuutalbum nou uitkomt. Al praatte de zanger vandaag in een interview met Sander Kerkhof wel zijn mond voorbij toen hij zei dat 16 augustus de grote dag is. Die lange aanlooptijd is ergens goed voor: nu is er genoeg zijn om echt goed op elkaar ingespeeld te raken. Dat stadium mag deze band zo langzamerhand afronden. Er staat een eigen geluid, met een hele rits aan invloeden. Op het ene moment hoor je de slimmigheid van Bloc Party, het volgende de intensiteit van Los Campesinos (maar dan minder hectisch) of het bombast van Wild Beasts, heel vaak lijkt het op jaren tachtig bands als XTC, met zelfs uitschieters richting gewaagde namen als Toto en Wham. Je moet soms een gokje wagen.

MIN:
Vreemd dat de twee singles zo vroeg weggespeeld worden. Suffragette al als tweede, MY KZ halverwege. Een knaller aan het einde ontbreekt nu. Naar het slot worden de songs wat trager en bombastischer. Steeds ingewikkelder ook. Zo ingewikkeld dat het soms best een onsje minder mag. Hoe sneller de songs, hoe beter ze zijn bij deze band. Die kopstem begint na een tijdje ook wel wat te vervelen. Als je toch zo veel varieert in je songs, waarom die stem dan niet? Een uur is sowieso nog wat aan de lange kant voor deze starters.

CONCLUSIE:
Slim Slim Slim, dat is Everything Everything. De een zal het op de zenuwen werken, de ander smult van zulke verfijnde, frisse popmuziek. De twee singles steken wel met kop en schouders boven de rest uit, maar dat debuutalbum kan met vertrouwen tegemoet gezien worden.

CIJFER:
7