Ambitie kent geen grens, talent wel. Zo komt het nog wel eens voor dat zangers de mist in gaan als ze ook een acteercarrière najagen, en kunnen Hollywood-sterren rekenen op hoongelach als ze hun geluk beproeven achter de microfoon. Vaak terecht, maar de laatste jaren zagen we een aantal talentvolle actrices met succes in zee gaan met zeer gerespecteerde muzikanten. Charlotte Gainsbourg maakte vorig jaar een album met Beck, Scarlett Johannsson werkte onder de hoede van TV On the Radio brein Dave Sitek. Het tweede album van Zooey Deschanel en singer-songwriter Matt Ward – She & Him – is zelfs zo serieus te nemen dat het deze week gekroond wordt tot Album van de Week.

Die samenwerking – onder de naam She & Him – is niet nieuw. Ward en Deschanel werkten samen aan de film The Go-Getter (2007). De film flopte genadeloos, maar leverde toch nog iets op: Deschanel speelde de hoofdrol, Ward had de muzikale leiding, en tijdens de aftiteling zongen ze samen een liedje. Dat beviel zo goed dat een heel album volgde, met een aantal covers en een aantal eigen nummers. Maar zelfs daar bleef het niet bij. She & Him Volume Two is een ideale lenteplaat met een nostalgisch randje. Lenteplaat, dat klinkt als een popjournalistieke cliché-omschrijving voor een vederlicht folkpopgeluid, maar wie zijn eerste single In The Sun doopt, vraagt erom.

Dat In The Sun is zo’n liedje waar in meer ideeën schuil gaan dan je op het eerste gezicht hoort. Het opent met een aanstekelijke pianomelodie, waarna Deschanel losjes zingt en het liedje langzaam steeds meer open bloeit. Eerst met een ingehouden maar trefzekere gitaar en zwierige strijkers, dan met een fluwelen achtergrondkoortje, af en toe subtiel aangevuld met Ward’s roestige mannenstem. Het had uit de koker kunnen komen van Stuart Murdoch. She & Him deelt zijn fascinatie voor het girl group geluid uit de jaren zestig, maar dan wel met ingetogen arrangementen. Alsof Phil Spector’s wall of sound in akoestische setting gespeeld wordt op het strand van L.A.

Deschanel zingt overtuigender dan voorheen, maar dat ze nog altijd technisch gezien geen topzangeres is, hoor je in het mid tempo Over It Over Again. Af en toe hapt ze even naar adem, maar dat heeft ook wel weer iets aandoenlijks. Hoe dan ook is het wel een gedoodverfde tweede single. Wie niet bang is voor een beetje zoetigheid, kan zich laven aan een ontroerende song als Home. Een bitterzoet liefdesliedje dat tegelijk een ode is aan Deschanels thuisstad Los Angeles, waarin ze fluisterzingt: “Why dont we just sit and stare and do nothing? Nothing at all for a while.” Kon je She & Him voorheen nog omschrijven als sixties folkduo, op Volume Two zetten dit soort songs de toon. Songs die de groep haast wel verplichten om vier achtergrondzangeressen mee op tour te nemen in identieke stippeljurkjes, met een grote strik.

Volume Two van She & Him verschijnt op Double Six/Munich. Het album staat tijdelijk op de Luisterpaal.