Toen Pedro Calvito, banjospeler en een van de vocalisten van het Amsterdamse countrycombo The Pedro Delgados twee jaar geleden op Lowlands was, dacht hij er geen moment aan dat hij er zelf ooit misschien wel zou staan. Hij bracht er zo’n beetje de hele dag door in de Lima tent, de kleine tent naast de ingang van het terrein waar je altijd gekke dingen kunt zien. Daar vind je de balkanorkesten, funkensembles en hiphop-reggae-crossovers. Pedro Calvito zag The Bluegrass Boogiemen de tent volkomen plat spelen. The Pedro Delgados opereren in hetzelfde genre: compleet met wasbord, met zijn allen om de microfoon en zingen maar.
“Soms vallen alle dingen op hun plek”, zegt Pedro Calvito. “Om een uurtje of zeven in de Lima, dat is zo’n beetje de enige spot die geschikt was voor The Pedro Delgados, en nu staan we daar gewoon. We spelen in mijn favoriete tent! Ik ben niet zo van de massa’s mensen en bij de Alpha kom ik eigenlijk nooit, maar het leuke van Lowlands is dat je je daar vrij makkelijk aan kunt onttrekken.”
Tien jaar geleden was hij voor het eerst op Lowlands. “Ik werkte toen in de Amsterdamse horeca. En als je het dan handig aanpakte kon je wel ergens werken op Lowlands. Ik werkte dat jaar in From Here To Tokyo, bij de Higher Ground, een podium dat jammer genoeg niet meer bestaat. Voor je begon met werken nam je dan paar slokken sake, van die Japanse rijstwijn die in eerste instantie vies lijkt, maar als je eraan gewend bent heel lekker is. Tijdens het werken keek je dan steeds op het blokkenschema. Er werd gelukkig wel rekening gehouden met de wensen van de medewerkers. Af en toe kon ik er even op uit. Dan struinde ik in mijn eentje het terrein af en zag achter elkaar Johnny Dowd, Sixteen Horsepower en Soul Coughing. Dat is voor mij Lowlands: zo veel goede bands in een keer.”
Of hij nu veel gaat zien, is nog maar de vraag. “We hebben genoeg te doen op zo’n dag. We spelen nog in de Magneetbar, doen nog een sessie, zo’n dag is zo voorbij. Hopelijk kan ik Extince en The Roots zien, maar ik reken nergens op. We hebben er in elk geval heel veel zin in. Ik hoop niet dat het regent, maar áls dat zo is staat wel de tent vol!”
“Soms vallen alle dingen op hun plek”, zegt Pedro Calvito. “Om een uurtje of zeven in de Lima, dat is zo’n beetje de enige spot die geschikt was voor The Pedro Delgados, en nu staan we daar gewoon. We spelen in mijn favoriete tent! Ik ben niet zo van de massa’s mensen en bij de Alpha kom ik eigenlijk nooit, maar het leuke van Lowlands is dat je je daar vrij makkelijk aan kunt onttrekken.”
Tien jaar geleden was hij voor het eerst op Lowlands. “Ik werkte toen in de Amsterdamse horeca. En als je het dan handig aanpakte kon je wel ergens werken op Lowlands. Ik werkte dat jaar in From Here To Tokyo, bij de Higher Ground, een podium dat jammer genoeg niet meer bestaat. Voor je begon met werken nam je dan paar slokken sake, van die Japanse rijstwijn die in eerste instantie vies lijkt, maar als je eraan gewend bent heel lekker is. Tijdens het werken keek je dan steeds op het blokkenschema. Er werd gelukkig wel rekening gehouden met de wensen van de medewerkers. Af en toe kon ik er even op uit. Dan struinde ik in mijn eentje het terrein af en zag achter elkaar Johnny Dowd, Sixteen Horsepower en Soul Coughing. Dat is voor mij Lowlands: zo veel goede bands in een keer.”
Of hij nu veel gaat zien, is nog maar de vraag. “We hebben genoeg te doen op zo’n dag. We spelen nog in de Magneetbar, doen nog een sessie, zo’n dag is zo voorbij. Hopelijk kan ik Extince en The Roots zien, maar ik reken nergens op. We hebben er in elk geval heel veel zin in. Ik hoop niet dat het regent, maar áls dat zo is staat wel de tent vol!”